Heimilisritið - 01.05.1955, Síða 20

rigningunni linnti, en nú bað ég
af öllu hjarta um það, að hún
héldi sem lengst áfram.
Smám saman ollu hreyfingar
mínar því, að regnvatnið seitl-
aði niður með líkama mínum,
og ég tók að ýta leirnum frá
mér með höndunum. Vatnið var
tilfinnanlega svalara en leirinn,
og ég hefði getað æpt af gleði,
þegar ég fann svalann við fæt-
ur mína. Loks var vatnið sigið
það langt niður, að það seitlaði
ofan í skóna mína.
Enda þótt bylgjurnar gengju
sífellt yfir mig og ég væri hvað
eftir annað að köfnun kominn,
hélt ég áfram að brjótast um.
Óveðrið geisaði af fullu afli, og
bylgjurnar urðu æ stærri. Sér-
staklega fyrirferðarmikil hol-
skefla reið yfir mig, og ég var
nærri drukknaður. Ég stakk
höndum djúpt niður og rykkti
í af öllu mínu afli. Líkami minn
mjakaðist upp á við! Það var
eins og þegar tappi mjakast upp
úr flöskuhálsi smám saman.
Hreyfingin hélt áfram, og and-
artaki síðar var ég laus!
ÉG VAR sloppinn úr helgreip-
um dýkisins og lá nú ofan á yfir-
borði vatnsins endilangur, en
vatnið hafði hækkað um tuttugu
sentimetra. Sem betur fer hrakt-
ist ég það mikið fyrir vatni og
vindi, að ég sökk ekki aftur. Mér
varð ljóst, að ég gat brotizt á-
fram, í senn með því að synda,
vaða og skríða á fjórum fótum.
Þetta gekk þó allt saman mjög
hægt og var einkar erfitt. Svit-
inn rann af mér, lungun í mér
störfuðu eins og físibelgir.
En allt í einu fann ég, að eitt-
hvað greip í mig. Ekkert tjóaði,
að ég reyndi að slíta mig laus-
an. Feiknlegur þrumublossi
veitti mér ráðningu gátunnar:
Regnvatnið hafði stigið mjög
mikið í gígnum, sem fyrr getur,
og valdið geysilegum þrýstingi
á moldarbakkann. Þrýstingur-
inn hafði að lokum sprengt
skarð í bakkann, og gegnum
þetta gat streymdi nú vatnið
með miklu afli og flýti, og þreif,
auk margs annars, einnig mig
með sér eins og hvert annað fis.
Ekki leið á lögu unz ég kom að
skarðinu í moldarbakkanum, og
það var eins og að vera hrifihn
inn í fossiðu, og ég hafnaði út í
sjálfu fljótinu!
Ég synti um kring til þess að
átta mig, og fann von bráðar
eykjuna mína. — Hún var full
af vatni, og fuglarnir, sem ég
hafði skotið, lágu nú á floti um
hana alla. Mér tókst að ausa upp
úr hennj, að mestu, og að því
búnu tók ég að róa aftur upp
eftir fljótinu. *
18
HEIMILISRITIÐ