Heimilisritið - 01.05.1955, Qupperneq 39

vægi við hádegisverðarborðið.
— Já, vel á minnzt, frænka,
sagði hann, — hver er gamli
hjartaknosarinn sem hangir uppi
í gestaherberginu? Ég á við
myndina yfir arninum. Gamli
maðurinn með hökuskeggið og
bartana og það allt?
Frú Harter sendi honum óblítt
augnaráð.
— Það er Patrick frændi þinn
sem ungur maður, sagði hún.
— Ó, fyrirgefðu, frænka mín,
ég ætlaði ekki að særa þig. En
sjáðu nú til, það var bara —.
Hann þagnaði, og frú Harter
sagði kuldalega: — Nú? Hvað
ætlaðirðu að segja?
— Æ, það var ekkert merki-
legt, frænka, bara missýning,
sagði Charles vandræðalega.
— Charles, sagði frú Harter
með fullum raddstyrk, — viltu
gjöra svo vel að tala skýrt og
greinilega.
— Já en, frænka, það var bara
missýning. Mér sýndist ég sjá
hann standa við gluggann og
horfa út, þegar ég kom heim í
gærkvöldi. Það hefur sjálfsagt
bara verið skuggi. Ég gægðist
inn í gestaherbergið og sá mynd-
ina yfir arninum. Auðvitað á
það sína eðlilegu skýringu. Und-
irmeðvitundin og það allt. Ég
hafði séð myndina áður, og svo
ímyndaði ég mér að ég sæi hann
standa þarna við gluggann í gær-
kvöldi.
Frú Harter þagði við, en hún
var allt annað en róleg. Gesta-
herbergið hafði verið búnings-
herbergi mannsins hennar.
Þetta kvöld var Charles úti
með kunningjum sínum, og frú
Harter sat í bakháa stólnum og
hlustaði á útvarpið. Ef hún nú
heyrði röddina dularfullu í
þriðja sinn væri það sönnun þess
að hún væri í raunverulegu sam-
bandi við annan heim. Þótt hún
fengi ákafan hjartslátt varð hún
alls ekki undrandi þegar fyrir-
brigðið endurtók sig. Eftir hina
venjulegu, stuttu þögn heyrði
hún fjarlæga, írska karlmanns-
rödd segja:
— Mary — þú ert viðbúin
núna? Ég kem á föstudaginn . . .
á föstudagskvöld klukkan níu ...
vertu ekki hrædd .. . það er ekk-
ert að óttast . . . vertu viðbú-
in . . .
Frú Harter sat hreyfingarlaus
nokkrar mínútur. Hún var krít-
hvít í framan og varimar voru
bláar og innfallnar. Svo stóð'hún
á fætur og gekk að skrifborðinu.
Með skjálfandi hönd skrifaði
hún eftirfarandi:
Kl. 9.15 að kvöldi. Ég hef heyrt
greinilega rödd mannsins míns.
Hann sagði að hann kæmi að
sækja mig á föstudagskvöldið
MAÍ, 1955
37