Heimilisritið - 01.05.1955, Blaðsíða 63

mæli um þær breytingar, sem
mér finnast nauðsynlegar. Fyrir-
fram vil ég vekja athygli yðar
á því, að ég læt ekki bjóða mér
nein andmæli, og ég vil ekki
heldur sjá neinn luntasvip. Upp
frá þessu verða allir reikningar
greiddir einu sinni í mánuði, og
ég ætla sjálf að færa bókhaldið.
Þér eigið að koma inn til mín
klukkan hálf tíu á hverjum
morgni, og eldabuskan á að
koma klukkan tíu, það ætla ég
að biðja yður um að muna. Við
borðum morgunverð klukkan
hálf níu, hádegisverð klukkan
eitt, drekkum te klukkan hálf
fimm og borðum dagverð klukk-
an átta. Ég krefst ótakmarkaðr-
ar hlýðni a£ öllum, og allt sem
viðkemur húsverkunum skal
bera undir mig í stóru og smáu.
Meira er það ekki í dag.“
Agnes fór án þess að svara,
og Bruce horfði lengi á eftir
henni.
„Þú mátt ekki vera of kröfu-
hörð við fólkið hérna til að byrja
með, mamma," sagð hann. „Þú
verður að skilja það, að þú ert
ekki lengur 1 London.“
„Ég held að bezt væri að þú
blandaðir þér ekki í hússtjórn-
ina, Bruce,“ svaraði hún. ,,Þú
veizt lítið um það, hvernig bezt
er að meðhöndla þjónustufólk,
en það veit ég, og mér er það
fyllilega ljóst, að fólkið hérna
hefur ekki haft nærri nógan aga.
Það skal verða breyting á því
hér eftir. Linda, viltu hringja.
Ég ætla að láta stofuþernuna
sýna mér herbergið mitt.“
Þegar hún var komin út úr
dyrunum, gekk Linda að arnin-
um. Hún lézt vera að skara í
glæðurnar, en í rauninni var hún
að koma í veg fyrir að Bruce
sæi tárin, sem runnu niður kinn-
ar hennar.
Allt í einu gekk hann líka að
arninum og tók í handlegg henn-
ar.
„Hvað amar að, Linda?“
„Ekki neitt.“
„Þetta verður sjálfsagt oft erf-
itt fyrir þig í fyrstu“ sagði hann
af skilningi. „Það er vitanlega
beiskt að sjá aðra konu taka við
stjórn á því heimili, sem þú hef-
ur ávallt litið á þig sem sjálf-
kjörna húsmóður. Ég hef sannar-
lega samúð með þér.“
„En — en ég hef alls ekki
stjórnað því eins illa og hún vill
vera láta. Hún talar um mig eins
og ég væri eitthvert barn, sem
hef ekki skilning á nokkrum
sköpuðum hlut. Og eins og hún
talar við Agnesi . . .“
„Það er eitt, sem er eins gott
að ég segi þér undir eins, Linda.
Ef þú reynir eftir beztu getu,
MAÍ, 1955
61