Heimilisritið - 01.10.1955, Qupperneq 11

— Þú trúir því ekki að ég
eigi lystisnekkju?
— O, það skaltu ekki láta á
þig fá. Ég þekki að minnsta kosti
tíu menn hér á eyjunni, sem eins
er ástatt um. Hvaða atvinnu hef-
urðu?
Það var óþægileg spurning.
Jack átti sæti í stjórn ýmissa
fyrirtækja, en hann grunaði að
hún myndi ekki telja það til
fastrar atvinnu, sem það var
raunar ekki heldur. Það var
meiningin að hann ætti að taka
virkan þátt í stjórn fyrirtækis
föður síns strax að loknu brúð-
kaupinu. Það kærði hann sig
hins vegar hvorki að hugsa né
tala um.
— Ég er trompetleikari, sagði
hann.
— Segirðu satt? Það brá fyrir
áfjáðu leiftri í bláum augum
hennar. — Spilarðu vel?
— O, ég er í rauninni bara
viðvaningur.
— Það er engin skömm að því
að vera atvinnulaus, Jack. Ég
hef sjálf kynnzt því, hvað það
er erfitt að fá vinnu í hljóm-
sveitunum nú orðið. Hér í Hvít-
máfnum vildu þeir helzt komast
hjá að greiða okkur önnur laun
en vínföngin, sem standa okkur
til boða. Og veiztu hver leikur á
klarinettið? Hún benti á hávax-
inn negra, sem sat uppi á hljóm-
sveitarpallinum og lék á klari-
nettið. — Clambake Decker.
— Hæ, hann er einn af meist-
urunum, hrópaði Jack. Ég vildi
gjaman láta höggva af mér
hægri handlegginn til að fá
tækifæri til að spila með hon-
um.
— Hann leyfir þér kannske að
reyna. Trompetleikarinn okkar
varð sjóveikur þrjá daga í röð af
því að reyna að veiða lúðu. Hann
er farinn til borgarinnar. Ef þú
vilt get ég reyna að útvega þér
stöðuna.
Jack þagði og reyndi að ná
taumhaldi á hugsunum sínum.
Enginn dauðlegur maður gat
látið sig dreyma um að hitta
stúlku eins og Millie. Að fá
tækifæri til að leika á trompet
— með Clombake Decker sem
klarinettleikara var að vísu hægt
að láta sig dreyma um, en varla
að gera sér vonir um að draum-
urinn rættist.
Trompetið er því miður ekki
dagstofuhljóðfæri eins og slag-
harpan. Trompetið ýlfrar. For-
eldrar Jacks höfðu umborið
það, af því Jack unni því hug-
ástum. En þegar Jack hafði til-
kynnt að hann ætlaði sér að lifa
af trompetleiknum, var honum
hæversklega bent á að slíkt starf
væri honum jafn ósamboðið og
brennivínssmygl myndi vera
OKTÓBER, 1955
9