Heimilisritið - 01.10.1955, Blaðsíða 12

föður hans, Sheffield skipherra.
Það var um þetta leyti að Jack
fékk þann óvana að andvarpa í
tíma og ótíma. Lísa hafði að sínu
leyti gert honum það ótvírætt
skiljanlegt, að hún vonaðist til
að fá trompetið í brúðargjöf, svo
hún gæti fleygt því í klósettið.
— Við getum lánað þér trom-
pet ef þú átt ekkert sjálfur,
sagði Millie. Langar þig að
reyna?
— Auðvitað! Má ég fara og
sækja trompetið?
— Þú ert hér með ráðinn,
Jack.
Hann hljóp niður að snekkj-
unni og til baka á mettíma.
Kvöldverðargestirnir voru að
fylla veitingasalinn þegar hann
steig upp á hljómsveitarpallinn,
og Millie, sem var eins og gyðja
í fótsíðum kjól kynnti hann fyr-
ir hljóðfæraleikurunum.
Clambake Decker var mjög
virðulegur á svipinn. Hann rétti
Jack hendina og sagði: — Það
gleður mig að sjá yður hér um
borð, Jack. — Forstjórinn vill að
við tölum sjómannamál, bætti
hann við og glotti.
Jack féll hann strax vel í geð.
— Ég hef oft spilað með yður,
Clambake, án þess að þér vær-
uð sjálfur viðstaddur, sagði
hann.
— Jæja, þér spilið plöturnar
mínar? sagði Clombake. —
Sjálfur spilaði ég lengi plötur
Berrigans. Við skulum byrja
með „Tea for two“!
— Allt í lagi, sagði Jack.
Hann settist við hlið Clombak-
es og fitlaði við trompettakkana
til þess að ganga úr skugga um
að þeir væru liðugir.
Clombake drap dyninn með
fætinum og blés sóló í fyrsta
hluta lagsins. Magurt prófessors-
andlit hans var rólegt og fálátt,
en tónar hans voru af öðrum
toga. Hann byrjaði rólega með
átta töktum og fór svo að gera
kúnstir, sem voru svo æsilegar
að Jack fannst sér renna kalt
vatn milli skinns og hörunds.
Jack var ekki alveg ljóst hvað
hann spilaði sjálfur, en hann
fylgdist þó vel með. Síðan byrj-
aði Millie að syngja með sinni
djúpu, hásu rödd, sem féll mjög
vel að hljómsveitinni. Svo kink-
aði Clambake kolli til Jacks.
Jack dró andann djúpt, lokaði
augunum og blés af öllum kröft-
um. Hann lék rett frá fyrstu
nótu. Með Clambakes klarinett
ýlfrandi að baki sér lék hann
tóna, sem hann hafði aldrei
grunað að hann ætti til.
Þegar fagnaðarlátum áheyr-
enda linnti kom Millie til hans
með ljómandi augu og sagði:
— Stórkostlegt! — Flott! —
10
HEIMILISRITIÐ