Heimilisritið - 01.10.1955, Blaðsíða 61

Heimilisritið - 01.10.1955, Blaðsíða 61
„En hvers vegna haldið þér að hann hafi logið að henni?“ spurði Bruce. „Mér er óskiljanlegt að hann hafi látið sér detta slíkt í hug.“ „Grunar yður hvaða leið hann kann að hafa ekið með hana?“ „Nei, það hef ég ekki minnstu hugmynd um,“ svaraði frú Carn- forth skjálfandi. „Guð minn góð- ur, upp á hverju hefur drengur- inn nú tekið! Þér verðið að reyna að finna hann fyrir mig. Flýtið yður!“ Bruce stóð andartak við bíl- inn. Hvert hafði þrjóturinn far- ið? Ekki til Ferris, því þá hefði Bruce mætt honum. Og þá var aðeins um tvær leiðir að velja — austur á bóginn eða upp til fjallanna. Það var sennilegra að hann hefði farið veginn til fjalla, því litlar líkur voru til þess að þar rækist hann á fólk í slíku veðri. Bruce stökk inn í bílinn og ók eins hratt eftir veginum og hin- ar slæmu aðstæður leyfðu. Hann sá ljós í glugga skammt fram- undan og studdi viðstöðulaust á bílflautuna. Þegar hann nam staðar við húsið, var maður kom- inn út í dyrnar. „Hafið þér séð nokkum bfl fara hér framhjá nýlega?“ hróp- aði Bruce. „Já, fyrir svona klukkutíma — lítinn, svartan bíl,“ svaraði maðurinn. „Hann fór hratt og u Svo ræskti hann sig gremju- lega, því bílinn var þegar kom- inn langt burtu og hallaðist 1- skyggilega á næstu beygju. Björt elding blindaði Bruce næstum því, en hann hægði ekki á bílnum. Einhvers staðar á veg- inum framundan ók Maurice með Lindu, og unnusti hennar kreisti stýrishjólið svo að hnú- arnir hvítnuðu. Hann skyldi ná óþokkanum og láta hann fá mak- leg málagjöld, þótt það yrði hans síðasta verk. 23. kapítuli MAURICE létti í skapi, þegar hann beygði loksins upp að af- skekkta veitingahúsinu, og þeg- ar hann þeytti bílhornið, kom veitingamaðurinn út á tröppurn- ar. Hann sótti ljósker og gekk að bílnum, þegar hann sá hver komumaður var. „Þetta er ljóta veðrið, herra,“ sagði hann og gaut augunum til Lindu, sem sat náföl í framsæt- inu „Það hlýtur að hafa verið vont að keyra upp fjallið.“ „Já, sannarlega,“ svaraði Mau- rice. „Hjálpaðu dömunni, með- an ég ek bílnum inn í bílskúr- inn.“ Veitingamaðurinn leiddi Lindu OKTÓBER, 1955 59
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.