Heimilisritið - 01.10.1955, Blaðsíða 35

Ef leikhúsgestir vissu almennt
um margt það, sem fram fer
a5 tjaldabalii leiþhúsanna, og
um hina sþefjalausu sam-
\eppni milli leiþaranna
innbyrðis, yr5u margir
agndofa af undrun —
soo eþfii sé meira sagt„
Leikkonur
Smásaga
eftir
Judith Carr
BÚNINGSHERBERGI Sylvíu
var fullt af blómum, silkikjólum
og kvenfólki, sem talaði í munn-
inn hvað á öðru. Mér nægði að
líta inn um gættina. Umboðs-
menn metnaðarfullra leikara
hafa yfirleitt nóg að gera, en nú
var því takmarki loks náð, þeg-
ar allt gengur af sjálfu sér, og
ég gat leyft mér að taka lífinu
með ró. Ég dró mig í hlé fram
á ganginn og hallaði mér upp að
miðstöðvarofni.
Fólk hélt áfram að þyrpast að
búningsklefanum — aðdáendur
Sylvíu, sem vildu óðir og upp-
vægir óska henni til hamingju.
Auðvitað komust ekki allir fyrir
í búningsklefanum samtímis og
þess vegna hafði myndazt löng
biðröð í ganginum. Þeir gátu ekki
hrópað hamingjuóskir sínar inn
til Sylvíu, en urðu að láta sér
nægja að kallast á sín á milli:
— Að þessu sinni sló Sylvía í
gegn, sagði ungur, stóreygur
OKTÓBER, 1955
33