Heimilisritið - 01.10.1955, Page 54

Heimilisritið - 01.10.1955, Page 54
arinnar var eftir reyndi hann að komast fram úr henni, en það tókst ekki og þau gripu jafnt í handriðið. „Við vorum jöfn,“ sagði hann móður um leið og hann hóf sig upp á bakkann. Hún tók í útrétta hönd hans og settist við hlið hans. „Ég var örugg um að vinna,“ sagði hún og blés mæðinni. „En þér voruð of duglegur. Undir lokin hélt ég, að þér væruð kom- inn fram úr mér.“ „Kraftarnir dugðu ekki,“ svar- aði hann. „Þér eruð dugleg, ung- frú O’Brien. En hvað nú um samning okkar?“ „Ég hætti að kalla yður „ein- setumanninn", og þér verðið herra minn í kvöld.“ Hún brosti, og honum fannst eitthvað nýtt hafa skeð í lífi sínu, eitthvað undursamlegt. . . . Eftir nokkra daga varð honum ljóst, að það var ástin, sem hafði heltekið hann. Fyrsta kvöldið, sem þau voru saman, vöktu þau mikla athygli. Henni hafði tek- izt það, sem engri annarri hafði tekizt, að draga unga manninn úr hýði sínu. Þau dönsuðu mik- ið saman, mörgum til mikillar gremju, ekki sízt greifanum, en Katrín virtist kæra sig kollótta. Að dansinum loknum fylgdi hann henni að klefa hennar. Hún lokaði augunum, og beið þess að hann kyssti hana. En þá sleppti hann henni og kyssti á hönd hennar. „Góða nótt, Katrín, og þakka yður fyrir yndislegt kvöld.“ Hann sneri sér við og fór. Hún stóð eftir undrandi, og andstæð- ar hugsanir brutust um í huga hennar. Hvers vegna kyssti hann hana ekki? Hún haf5i gefið hon- um í skyn, að hún hefði ekkert á móti því? Svona hefði enginn af hinum karlmönnunum hag- að sér. Það hafði valdið Richard mik- illi áreynslu að kyssa hana ekki. Koss var henni aðeins vopn í ást- leitninni, og hann vildi ekki taka þátt í því. Hann elskaði hana, og hann minntist orða föð- ur hennar: „Verðið ekki ástfang- inn af henni“. Hann forðaðist hana næsta dag, en þegar hann hélt sig vera úr allri hættu niðri í bókaherberginu, birtist Katrín þar skyndilega, alvarleg og undarleg á svip. „Richard, hvers vegna forðast þú mig?“ spurði hún rólega. „Hef ég gert þér eitthvað?“ „Katrín. Eg — ég get ekki skýrt það . . .“ Hún settist á stólinn hjá hon- um og andlit hennar var hættu- lega nálægt hans. Hún hvíldi litlu, brúnu höndina á öxl hans. 52 HEIMILISRITIÐ

x

Heimilisritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.