Heimilisritið - 01.11.1957, Side 51

le Bel, sem nú var orðinn kon-
ungur Frakka.
LEYNILEGT
ÁSTARÆFINTÝRI
Þegar hún kom aftur heim til
Englands, var Edward á ný á-
nægður með tvo nýja eftirlætis-
vini, Hugh Despenser og föður
hans. Barónarnir gerðu enn á ný
uppsteit. ísabella varð ofsareið.
Hún settist að í Tower of Lond-
on, þar sem fjórða barn hennar
fæddist seinna.
Dag einn sagði foringi Tower
henni frá fanga, sem hann hefði
í gæzlu, ungum manni að nafni
Roger de Mortimer, sem eftir
skipan konungs hafði verið sett-
ur í ævilangt fangelsi fyrir sam-
starf með barónunum í uppreisn
þeirra gegn nýju eftirlætisgoðun-
um.
ísabella fékk áhuga á málinu.
Með því að múta þjóni, fékk hún
Mortimer færðan til konunglegra
salarkynna sinna. Þegar hann
kom, gat drottning naumast bælt
niður aðdáunaróp. Hann var hár,
dökkhærður og sterklegur, afar
ólíkur Edward. Isabella varð ást-
fangin við fyrstu sýn. Þannig
hófst ákaft ástaræfintýri.
Frá þessari stundu virtist skap-
gerð drottningar breytast. Hún
varð tillitslaus, ákveðin í að fá
vilja sinn, hvað sem það kostaði.
Eina áhyggjuefni hennar var, að
Edward kynni að heyra orðróm
og láta taka Mortimer af lífi. ,,Þú
verður að flýja, áður en það er
um seinan," bað hún hann.
GÖRÓTT VÍN
Þau undirbjuggu flótta hans af
mikilli gætni. Með hjálp mútu-
þægra þjóna, var allt undirbúið.
Kvöld eitt bauð Isabella yfirfor-
ingjanum og mönnum hans til
kvöldverðar. Hún gaf þeim vín
með ólyfjan í. Um morguninn
fannst klefi Mortimers tómur.
Hann hafði komizt niður kaðal-
stiga og synt yfir Thamesá. Vinir
biðu hans á bakkanum, þeir riðu
til strandar og leigðu sér þar bát
til Frakklands.
ísabella hafði enga löngun til
að missa elskhuga sinn, og tók
nú að vinna að því að ná fundi
hans. Hún vissi, að Edward skorti
fé og stakk upp á því, að hún
skyldi heimsækja bróður sinn og
biðja um lán. Edward féllst á
það, og hún hélt til Frakklands
og Mortimers.
Elskendurnir hittust, og hinn
metorðagjarni Mortimer lét nú
uppi ráðageroir sínar. Fyrst átti
hún að biðja Edward að senda
elzta son sinn til að heimsækja
móðurbróður hans. Þau skyldu
síðan halda drengnum og neyða
HEIMILISRITIÐ
49