Fréttatíminn - 10.05.2013, Blaðsíða 20

VIÐ VEITUM ÍSLENSKU AFREKSFÓLKI VILJASTYRK
VIGNIR SVERRISSON
ÞRÍÞRAUT
Br
an
de
nb
ur
g
viljastyrkur.is
K æra dagbók. Annar dagur í brúðkaupsferð okkar Bjarna. Við fórum í sumarbústað tengdapabba á Þing-völlum. Gamlir peningar. Ekkert of nýtt. Byggt í þar-
þarþarþarþarsíðasta góðæri. Skilaboðin: Við vorum hér löngu
áður en þú skreiðst út úr torfkofanum. Það voru mistök að
mæta Bjarna á hans heimavelli. Og það var eins og að hann
væri að beita mig einhvers konar sálfræðihernaði. Vöfflur í
gær. Pönnsur í dag. Ég réð illa við mig. Ég borðaði fimm á
meðan hann slafraði sig í gegnum eina. Ég át tvær í viðbót
þegar hann fór á klósettið. Setti Moggann undir diskinn með
pönnsunum. Vonaði að hann tæki ekki eftir því að staflinn
hafði lækkað. Ég er matargat. Ég er í stjórnarmyndunarvið-
ræðum en er farinn að borða pönnsur í laumi. Ég gat ekki
hugsað með pönnukökurnar fyrir framan mig.“
Þannig byrjaði dagbók Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar
fyrir 6. maí síðastliðinn á vef Fréttatímans, frettatiminn.is.
Dagbækurnar eru færðar daglega en formaður Framsóknar-
flokksins stendur í stórræðum við stjórnarmyndun þessa dag-
ana eftir kosningasigur á dögunum.
Rétt er að ítreka það sem fram kemur á vefnum að það er
ekki Sigmundur Davíð sjálfur sem skrifar dagbækurnar held-
ur eru þær spéspegill – til að gera lífið skemmtilegra.
Í dagbókum undangenginnar viku mátti meðal annars lesa
þetta. Þær eru í heild á frettatiminn.is:
3. maí
„Ágæta dagbók. Þetta er flókinn dagur að færa til bókar. Ef ég
skil þetta rétt þá var Bjarni Ben. að fá sér kaffi þegar síminn
hringdi. Og þar sem hann var með hugann við excel-skjalið
sem ég sendi honum þá setti hann bollann upp að eyranu
í stað símans. Og hellti yfir sig heitu kaffi. Þá hrökk hann
við og rakst í kaffikönnuna svo hún féll fram af borðinu og
lenti á hausnum á hundinum. Sem rak skiljanlega upp ýlfur.
Bjarni reyndi þá að teygja sig í símann sem lá á borðinu (hann
vildi ekki missa af símtalinu ef þetta væri ég) en hann flækti
hendina í snúrunni af kaffikönnunni, sem rykktist til þegar
hundurinn reyndi að hlaupa burt með kaffikönnuna fasta á
milli fótanna. Síminn flaug því úr lófanum á Bjarna, í stórum
boga út að vaskinum. Þar stökk hundurinn upp (hann hélt
að Bjarni væri að kasta til sín bolta; enda hálf vankaður eftir
að hafa fengið kaffikönnuna í hausinn) og greip símann með
kjaftinum. Bjarni hafði hrasað, hann hálf lá á gólfinu og horfði
á hundinn með símann í kjaftinum og sá að hundurinn hafði
gripið símann akkúrat þannig að ein tönnin hafnaði símtal-
inu. Það sem hann vissi ekki var að það var Sigurður Ingi
sem hafði hringt. Hann hafði misskilið Guðna og haldið að ég
væri á fundi með Bjarna og var eitthvað voðalega stressaður
yfir að vera að missa af öllu. Hann hringdi í mig en ég svaraði
ekki. Var upptekinn við annað. Svo hann greip til þess ráðs
að hringja í Bjarna. Og hann var hálf móðgaður yfir að Bjarni
skyldi skella á sig. En þá gerðist nokkuð undarlegt. Hundurinn
hafði bitið símann þannig að hann hafnaði ekki bara símtalinu
heldur sendi síminn þau skilaboð til Sigurðar Inga að Bjarni
gæti ekki tekið símtalið vegna þess að hann væri á fundi. En
hann myndi hringja síðar. Þetta var einhver svona automatísk
stilling hjá Bjarna. Sigurður lagði því sama tvo og tvo og taldi
víst að Bjarni væri á fundi með mér. Jafnvel formlegum fundi.
Hann hafði ekki hugmynd um að hann var í raun í óformlegu
spjalli við hundinn hans Bjarna. Bjarni hafði aftur á móti ekki
hugmynd um við hvern hundurinn hafði verið að tala...“
4. maí
„Kæra dagbók. Það hvolfdist aftur yfir mig í dag þessi efi. Hvers
vegna ætti ég að vilja verða forsætisráðherra. Á Íslandi. 2013.
Er þetta ekki mesta skítadjobb í heimi? Hvað heitir grey mað-
urinn sem er forsætisráðherra á Kýpur? Hver veit það? Ég efast
um að hann viti það sjálfur. Þegar ég vaknaði í morgun var sú
hugsun í höfðinu á mér að gera samning við Bjarna. Um að við
gerðum okkur upp persónulegan ágreining. Svo mikinn að við
gætum ekki setið saman í ríkisstjórn. Við myndum þá gera
einhvern annan að forsætisráðherra. Bjarni hefði örugglega
gaman af því að sjá Hönnu Birnu brenna í þessu djobbi. Ég hef
engan sem ég þarf að losna við. Ekki eftir að Gummi Stein-
gríms fór. Gamla liðið var allt farið áður en ég kom. Núna er
það byrjað að skríða upp úr gröfum sínum. Finnur lykt af kjöt-
kötlunum. Ég er ekki viss um að það sé skemmtilegt að vera
ráðherra. Þurfa þeir ekki að mæta á hverjum degi í vinnuna?
Og helst að stimpla sig fyrstir inn. Ég hef aldrei verið góður
í því. Þess vegna entist ég þessi fjögur ár í þinginu. Ég þurfti
ekki að mæta nema mig langaði sérstaklega til þess. Eins og
í Oxford. Ég hef líka aldrei verið fjögur ár í sama djobbinu.
Hvernig á ég að geta tollað í starfi forsætisráðherra í fjögur ár?
2017. Það er rosalega langt þangað til. Miðað við breytingarnar
á mínu lífi síðustu fimm ár gæti ég verið orðinn krónersöngv-
ari í Las Vegas eftir önnur fimm ár. Ég sé mig ekki alveg fyrir
mér að vera enn að glíma við skuldavanda heimilanna 2017. Og
það skuldavanda annars fólks. Það eru engar skuldir á mínu
heimili. Ekki gera vandamál annarra að þínum vanda. Þetta
sagði maður við mig fyrir löngu. En hvað er ég að gera? Borga
skuldir annarra? Til hvers? Til að þurfa að mæta í vinnuna
klukkan sjö alla daga næstu fjögur árin? Stýra ríkisstjórnar-
fundum? Fullu herbergi af hörundsáru fólki með risa egó?“.....
„....Jæja, ég ætla að fara að sofa. Ég fer í sveitina með Bjarna
á morgun. Fjórir karlar í bíl á leið í sumarbústað að tala um
pólitík. Sorglegt. Svo sorglegt.“
5. maí
„Kæra dagbók. Þetta var langur dagur. Einn langur fundur.
Um skuldir og skatta. Á leiðinni heim reyndi ég að hugsa um
ímynd og stíl. Því það skiptir líka máli. Það er hægt að búa til
ágætan stjórnarsáttmála, manna ríkisstjórnina sæmilegu fólki
en klikka svo á PR-inu. Við verðum að klára að mynda stjórn ina
úti á landi. Halda fyrsta blaðamannafundinn kannski á Bifröst.
Bifröst. Það er fínt nafn á ríkisstjórn, Brú frá vanda yfir í lausn.
Og svo þarf ég að gera eitthvað við sjálfan mig. Það eru allir
orðnir eitthvað svo mannlegir. Bjarni var einlægur. Katrín
er sæt. Gummi er skemmtilegur. Birgitta er tilfinningasöm.
Árni Páll er reyndar bara sleginn út af laginu. En ég er ekkert
af þessu...„
„En ég er ekki nörd eins og Jón Gnarr. Jón er nörd af því
hann varð fyrir einelti. Var lesblindur með athyglisbrest. Gott
ef hann stamaði ekki líka. Hann er búinn að skrifa nokkrar
bækur um þetta. Á meðan hann er borgarstjóri. Skrítið hvað
hann er upptekinn af sjálfum sér. Leggst í endurminningar-
skrif á meðan hann er í embætti. Vanalega fer fólk að lifa í for-
tíðinni þegar það er komið á eftirlaun. Jón hefur meiri áhuga
á komast að því hvaðan hann kom en hvert borgin er að fara.
Ég get ekki gert eins og Jón. Hvað á ég að gera? Tattúera á
mig skjaldarmerkið á bringuna? Klæða mig eins og Valgerður
Sverrisdóttir í gay-pride? Mæta sem svarthöfði við þingsetn-
ingu? Nei. En ég verð að gera eitthvað? Verst að það er ekkert
að mér. Ég get ekki viðurkennt upp á mig neinn sjúkdóm. Ég
er ekki einu sinni með glútein-ofnæmi.“
6. maí
„Kæra dagbók. Annar dagur í brúðkaupsferð okkar Bjarna.
Við fórum í sumarbústað tengdapabba á Þingvöllum. Gaml-
ir peningar. Ekkert of nýtt. Byggt í þarþarþarþarþarsíðasta
góðæri. Skilaboðin: Við vorum hér löngu áður en þú skreiðst
út úr torfkofanum. Það voru mistök að mæta Bjarna á hans
heimavelli. Og það var eins og að hann væri að beita mig ein-
hvers konar sálfræðihernaði. Vöfflur í gær. Pönnsur í dag. Ég
réð illa við mig. Ég borðaði fimm á meðan hann slafraði sig í
gegnum eina. Ég át tvær í viðbót þegar hann fór á klósettið.
Setti Moggann undir diskinn með pönnsunum. Vonaði að hann
tæki ekki eftir því að staflinn hafði lækkað. Ég er matargat. Ég
er í stjórnarmyndunarviðræðum en er farinn að borða pönnsur
í laumi. Ég gat ekki hugsað með pönnukökurnar fyrir framan
mig. Bjarni talaði um lækkun tekjuskatts og ég velti fyrir mér
hvað yrði með kaffinu á morgun. Vöfflur, pönnukökur og hvað
svo? Skonsur, klattar, lummur? Með rúsínum og miklum sykri.
Sætabrauðsstjórnin? Sætabrauðsdrengurinn. Hvernig fór fyrir
honum? Át refurinn hann ekki á endanum? Hann þóttist ætla
að ferja hann yfir ánna en gleypti hann. Sætabrauðsdrengurinn
var nýbakaður og rogginn. Óreyndur og vitlaus. Ætti ég að
krefjast þess að við hittumst næst hjá mér? Bústaðurinn hans
pabba er bara svo ógeðslega nýríkur eitthvað...“
„Nýir peningar geta aldrei unnið gamla peninga.“
7. maí 2007
„Kæra dagbók. Þetta er búið að vera... Nei! Hvað geri ég? Skrif-
aði ég 2007? Guð blessi Ísland, hvað er ég að hugsa? Ég er ekki
búinn að vera með Bjarna nema í þrjá daga og ég er farinn að
halda að það sé 2007. Auðvitað er 2013. Sjö er happatala. 13
ekki. En þetta hefur semsagt verið erfiður dagur. Ég vaknaði
þreyttur. Hitti Bjarna í hádeginu. Hann vildi fara að negla niður
samkomulag um hitt og þetta. Ég held að Valhöll vilji fá eitt-
hvað fast í hendi. Mitt lið er bara kátt með að ég sé í viðræðum.
Mér líður líka betur þar. Ég fæ mig ekki til að samþykkja neitt
endanlega...“
„Annar dagur í brúðkaupsferð okkar Bjarna“
„Kæra dagbók. Þetta er búið að vera... Nei! Hvað geri ég?
Skrifaði ég 2007? Guð blessi Ísland, hvað er ég að hugsa?
Ég er ekki búinn að vera með Bjarna nema í þrjá daga og
ég er farinn að halda að það sé 2007. Auðvitað er 2013.“
Vöfflur í gær. Pönnsur í dag.
20 dagbækur Helgin 10.-12. maí 2013