Fréttatíminn - 10.05.2013, Blaðsíða 27

E
N
N
E
M
M
/
S
ÍA
/
N
M
5
6
7
3
6
Símavist
Sterkara samband
fyrir fyrirtæki
KEX klikkar ekki
Pétur Marteins og Gunnar kokkur á KEX taka á móti þúsundum erlendra og innlendra ferðalanga í
hverjum mánuði. Sumir ferðast yfir hálfan hnöttinn og vantar afslappaða gistingu meðan aðrir koma
gangandi í mat, drykk eða á tónleika. Það eru alltaf hundrað hlutir í gangi á KEX og þess vegna þurfa
kerfin að vera traust og örugg.
IP símkerfið í öruggum höndum
Með Símavist geta fyrirtæki leigt IP símkerfi og látið Símann sjá um uppfærslur, rekstur og
viðhald á því fyrir fast verð á hvern starfsmann. Vertu með fyrirtækið þitt í öruggri skýþjónustu
hjá Símanum og losnaðu þannig við óvænt útgjöld og áhyggjur af rekstri símkerfisins.
Hringdu í síma 800 4000 og sérfræðingar Símans aðstoða þig við að finna hagkvæmustu lausnina.
Fyrirtæki
Með Símavist er fyrirtækið
í sterkara sambandi
Nánar á siminn.is
raun hefði hún sem amma alveg getað hafa
verið einhvers staðar dáin, geðveik eða að
drekka. „Í staðinn gat ég sagt við ömmustelp-
una mína. „Ég hef líka farið í sjúkrabíl!“ Um
einmitt þetta snúist gott líf.
Lífið er einfaldlega heil góð vika
„Eruð þið að fara heim að elda, eða..?“
kallaði ungur, ölvaður og valtur maður til
Sigurðar Gíslasonar og konu hans þegar
þau gengu heim af dansleik í Vestmanna-
eyjum um nótt fyrir skömmu. Þau hlógu að
þessu uppátæki enda eru þau bæði þekkt
fyrir að lifa og hrærast við matargerð. Sig-
urður hugsar til baka þegar algengt var að
hann væri í svipuðu ástandi og ungi mað-
urinn og gerði hann sér þá ekki grein yfir
því hversu stjórnlaus drykkjan var orðin.
Hann var þessi hressi og skemmtilegi sem
var hrókur alls fagnaðar, nema innra með
honum hékksjálfsvirðingin á þræði afneit-
unar. Sigurður tók á móti mér í nýuppgerðu
húsi þeirra hjóna við Faxastíg og við komum
okkur vel fyrir í bjartri stofunni. Hann er
enn með skemmtilegri mönnum og með
þægilega og heillandi nærveru, nema núna
þarf hann ekki vímugjafa til þess. Hamingj-
an er víman.
Langur aðdragandi
„Aðdragandinn að því að hætta að drekka
getur stundum tekið mörg ár og miklu
lengri tíma en maður getur gert sér grein
fyrir. Minn aðdragandi var örugglega
fjögur til sjö ár.“
Sigurður fékk stundum þá hugdettu að
það gæti verið að hann væri að nota áfengi
í óhófi en það var bara svo fjarlægt honum
að hætta og hugmyndin því kjánaleg. Samt
leið honum oft illa dagana eftir drykkju.
Skilgreining Sigurðar á botni alkólista
var áður fyrr sú að um væri að ræða róna á
Hlemmi eða einhverja sem búnir voru að
missa fjölskylduna, bílinn, húsið og drekka
allt frá sér. Það var botninn sem hann hélt
að þyrfti að ná. Hann komst síðar að því
að málið væri ekki endilega svo alvarlegt.
Botninn væri í raun þegar það rofar til í
huga fólks og það nær að grípa tækifærið
sem því fylgir. Þegar það liggur heima í
þynnku og byrjar að hugsa með sér að nú
kannski sé tími til að hætta. „Síðasta fyll-
eríið mitt fyrir sex árum var ekkert verra
en önnur fyllerí. Það var bara þessi tíma-
punktur þar sem ég sagði við mig: Heyrðu,
þetta er orðið asskoti gott. Nú þarftu að
gera eitthvað.“ Hann fann hversu tilbúinn
hann var og hversu heppinn hann var því
að til staðar var fólk sem hjálpaði honum og
leiddi í gegnum fyrstu skrefin. Hann segist
sífellt læra meira um hversu gott líf fylgir
því að vera edrú.
Bara eitt hvítvínsglas?
Sigurður segir áfengissýki í raun vera marg-
slunginn geðrænan kvilla. Almennt vilji fólk
skilja geðræna sjúkdóma en geri það sjaldn-
ast. Hann segist til dæmis eiga erfitt með
að skilja hvernig konan hans getur fengið
sér bara eitt hvítvínsglas. Aftur á móti skildi
konan hans ekki hvers vegna hann hætti
ekki þegar hann var farinn að finna á sér.
„Það eru þessi ofnæmisviðbrögð gagnvart
áfengi sem lýsa sér þannig að við getum
ekki hætt. Líkaminn vill meira og heilinn
segir meira og við ráðum ekki við það. Það
er bara þannig.“
Hann segir að manneskjan sé tilbúin að
leggja ótrúlega mikið á sig er varðar tilraun-
ir með áfengi, því henni þyki dálítið vænt um
það. Eitthvað sem hún myndi ekki gera með
neitt annað ofnæmi. „Við prófum að drekka
öðruvísi, pössum að vera ekki svöng þegar
við dettum í það. Við förum í margra ára til-
raunastarfsemi með drykkju en alltaf endar
það á sama veg.“ Hann segir dæmið einfald-
lega ekki ganga upp. „Ef manneskja er með
ofnæmi fyrir til dæmis hnetum eins og fyrir
áfengi, þá gerir hún ekki gera allar þessar
tilraunir með að fá sér eina og eina hnetu,
prófa valhnetur í staðinn fyrir furuhentur
eða vera södd áður en hún fær sér hnetur.“
Viðurkenning á vandanum stærsti
sigurinn
Sigurður segist hafa haft örlitlar áhyggjur
af almenningsálitinu áður en hann tók
ákvörðun um að hætta að drekka áfengi. En
það var þá aðallega út frá honum sjálfum.
„Ég dæmdi fólk svolítið sem hætti að
drekka. Það hlyti eitthvað svakalegt að hafa
komið upp á. Það hlyti að hafa verið komið í
gríðarlegt óefni hjá því fólki. Á meðan var ég
kannski bara mannanna verstur.“ Stærstu
skrefin og það besta sem Sigurður segist
hafa gert var að viðurkenna vandann. Hann
skilur reyndar vel þá sem vilja vera í felu-
leik með drykkjuvanda af ótta við almenn-
ingsálitið. En ef spáð sé í það þá skiptir þetta
álit litlu sem engu máli. Margir hafi hætt
að borða hvítt hveiti, drekki ekki mjólkur-
afurðir og annað. „Það er almennt viður-
kennt að áfengi gerir okkur ekkert rosalega
gott, hvort sem við erum veik fyrir því eða
ekki. En að viðurkenna að maður sé hættur
drykkju er ekki eins meðtekið því það er
eins og að maður sé að missa af einhverju
rosalegu.“ Hann segir að í því liggi í raun
mesti misskilningurinn. Stærsti sigurinn
hjá Sigurði var í raun viðurkenning á því
að þetta var orðið vandamál hjá honum og
ákveða innst inni að ef einhverjum fyndist
eitthvað um það yrði sá hinn sami bara að
eiga það við sig.
Taldi óhugsandi að geta skemmt sér
Sigurður segir að honum hafi mest komið
á óvart að geta farið edrú í fjölskylduboð, í
partý, á ball eða lifa eðlilegu skemmtanalífi:
„Áður hellti ég bara vel í mig, varð kjána-
legur og gerði einhvern skandal.“ En hann
komst að því að smám saman fór hann úr
þeim gír að fara niður í bæ eða á djammið.
Hann fór að umgangast öðruvísi hugsandi
fólk. Hann segir vinahópinn kannski ekki
hafa breyst mikið, en hjá sumum geti hann
breyst heilmikið til hins betra ef fólk er í
mikilli neyslu.
Sigurður segist afar sáttur við lífið í dag
og að það sé mun einfaldara en áður: „Vikan
hefur lengst, víðsýnin aukist og maður fer
að hafa áhuga á öðrum hlutum, sjá þá í nýju
ljósi og fær löngun til að betrumbæta sig.
Ég hélt að lífið yrði eins og soðin ýsa alla
mánudaga og að allir dagar yrðu mánu-
dagar. Núna er þetta orðin bara ein góð
vika. Hvorki einhver svaka spenningur fyrir
helginni eða depurð á mánudegi.“ Sveiflu-
kennda líðanin hafði áður einhvern veginn
algjöran forgang. Hún stjórnaði því líka
hvaða fólk hann vildi umgangast: „Ég var
þannig að ég nennti ekki að hitta fólk sem
fékk sér ekki í glas. Það hlyti að vera ógeðs-
lega leiðinlegt. En ég komst að því að það
var mjög skemmtilegt fólk.“
*Þessi grein er verklegur hluti lokaverkefnis
til MA gráðu í blaða- og fréttamennsku við
Háskóla Íslands.
Sigurður Gíslason matreiðslumeistari hætti að
drekka fyrir sex árum. Stærsti sigur hans var að
viðurkenna vandann. Ljósmynd/Olga
viðtal 27 Helgin 10.-12. maí 2013