Fréttatíminn - 13.04.2012, Qupperneq 33

Helgin 13.-15. apríl 2012
Fært til bókar
Þýðandi og eiginmaður
Illugi Jökulsson hvetur fólk til þess að
sjá Dagleiðina löngu í Þjóðleikhúsinu en
verkið hefur fengið góða dóma. Í pistli á
Eyjunni segir hann: „Ég sé á auglýs-
ingum að sýningum á Dagleiðinni
löngu fer nú fækkandi í Þjóð-
leikhúsinu. Ég ætla því að
leyfa mér að hvetja fólk til
að drífa sig. Þetta leikrit
Eugene O´Neill er heil-
mikið fjölskyldudrama
og alveg sérstaklega vel
skrifað. Þessi fjölskylda
sem þarna velkist um eina
langa dagleið í lífinu verður
manni ógleymanleg. Hið sér-
staka vandamál fjölskyldunnar
er svo fyrirbrigði sem því miður er enn
á fullri ferð í fjórða hverju húsi í Reykjavík
– og leikritið hefur enn sitt að segja um
þetta efni. Önnur ástæða er fyrir fólk til
að missa ekki af þessu: Leikur þeirra fjór-
menninga á sviðinu. Það er eitthvað, eins
og börnin segja. Stórleikur er stundum
sagt, en það er kannski ekki rétta orðið,
því þarna eru leikarar sem geta gert
mikið með hinu smáa. Svo er
náttúrlega þýðingin alveg
hreint snilldarleg en það er
önnur saga!!“ Eitt upp-
hrópunarmerki vegna
hinnar snilldarlegu
þýðingar dugar Illuga
ekki en væntanlega veit
hann að flestir lesendur
pistilsins eru meðvit-
aðir um það að þýðandinn
er enginn annar en hann
sjálfur. Svo má ekki gleyma
því að Guðrún Gísladóttir leikkona
er meðal þeirra sem stórleik sýna í verki
Eugene O´Neill – en hún er jú eiginkona
þýðandans.
Dýravernd
Mannsins grimmd
Þ að er al-veg öruggt að sá sem
er grimmlyndur
við dýrin er ekki
góður maður.“
(A. Schopen-
hauer).
Þetta eru orð
að sönnu og því
miður höfum
við í Kattavina-
félaginu upp-
lifað mikinn
óhugnað gagn-
vart köttum.
Mörgum er
kannski enn
í fersku minni þegar níu
kisur fundust í kartöflupoka í
Heiðmörk rétt fyrir jólin 2010.
Aðeins tveimur þeirra var hægt
að bjarga. Í janúar skaut lög-
reglumaður kött í hrauni í Vest-
mannaeyjum, hitti hann í augað
og kötturinn slapp. Hann kom
heim til sín tíu dögum síðar
mikið slasaður og lést skömmu
síðar. Við höfum fengið fréttir
af köttum sem eru skildir
eftir einir í íbúð, matarlausir
og vatnslausir. Við finnum ketti
fyrir utan Kattholt, nú síðast
kisu í kassa með hálfa kartöflu
með sér, daginn fyrir skírdag.
Tveimur dögum áður hafði kött-
ur verið skilinn eftir fyrir utan
Kattholt um nótt. Maður sem
var á leið til Keflavíkur sá kæli-
box í hrauninu við Kúagerði,
furðaði sig á hvers vegna það
væri þar og fór að athuga málið.
Í kæliboxinu voru sex dauð-
skelfdar kisur, allar fárveikar
þegar komið var með þær í
Kattholt. Í fyrradag voru tvær
stúlkur á göngu með hundana
sína í Heiðmörk þegar þær sáu
svartan ruslapoka sem rækilega
var bundið fyrir. Í pokanum
var læða með átta kettlinga úr
tveimur gotum. Einn þeirra var
með vatnshöfuð. Stúlkurnar
komu kisunum umsvifalaust
á Dýraspítalann í Víðidal þar
sem hlúð var að þeim þar til
þær voru fluttar í
Kattholt. Þessar
frásagnir eru
aðeins brotabrot
af því sem við
upplifum um
grimmd manna.
Skaddaðar
sálir
Hvað gengur
fólki til? Í dýra-
verndarlögum
er skýrt kveðið á
um að dýr skuli
aflífa á sársauka-
lausan hátt.
Hvers vegna
hlýðir fólk ekki lögunum? Hvers
vegna láta kattaeigendur ekki
gelda högna og gera ófrjósem-
isaðgerðir á læðum? Með því
að framfylgja ekki einföldum
beiðnum er hér offjölgun á
köttum, sem fá ekki allir heimili.
Kattholt er eina dýraathvarfið á
Íslandi og getur ekki endalaust
tekið á móti kisum.
Það er beiðni mín til þeirra
sem ekki geta haldið kisunum
sínum að fara með þær til dýra-
læknis og lofa þeim á sofna á
mannúðlegan hátt. Ein sprauta,
og þær eru komnar á eilífðar
veiðilendur kisuhimna.
Hina, dýraníðingana, sem
hafa svo skaddaða sál að þeir
murka lífið úr dýrum sínum er
lítið hægt að gera fyrir nema
sitja fyrir þeim og ná þeim svo
þeir fái þá refsingu sem þeim
ber.
Það er erfitt fyrir okkur í
stjórn Kattavinafélagsins og
starfsmenn Kattholts að upplifa
slíka grimmd sem við höfum
horft upp á bara núna síðustu
daga. Við erum ekki með hjarta
úr steini. Við vinnum sjálfboða-
starf til að bjarga köttum og ekk-
ert er sárara og erfiðara fyrir
okkur en horfa upp á þá grimmd
sem býr í sumu fólki.
Tómas Guðmundsson segir í
minningarljóði sínu til hundsins
síns, Stubbs:
Anna Kristine
Magnúsdóttir
formaður kattavinafélagsins
Úr langri reynslu vann ég vissu þá,
að vonlaust sé að finna mönnum bjá
þá kosti, er hrjáðum heimi megi duga
og hroka, grimmd og morðfýsn yfirbuga.
Hversu sönn þessi orð eru.
Sætar franskar
frá McCain
Sætu kartöflurnar frá McCain eru ómótstæðilega
bragðgóðar og ríkar af A-vítamíni. Þú skellir þeim í
ofninn og áður en þú veist af ertu komin(n) með
girnilegt og gómsætt meðlæti. Prófaðu núna!
Nýtt!