Læknablaðið - 01.12.1948, Síða 35

L Æ K X A 13 L A Ð I Ð
109
og aðbúnaðar bæjarbúa til að
lifa heilsusamlegu líi'i hins veg-
ar er svo skýr, að naumast get-
ur valdið ágreiningi. Fari samt
sem áður svo, að til ágreinings
komi, hefur heilbrigðisstjórnin
að sjálfsögðu úrskurðarvald í
l>eim efnum. — 1 þessu sam-
bandi má minna á, að árið 1922,
þegar í Reykjavík voru aðeins
19000 íbúar, og kröfur í heil-
brigðismálum allt aðrar og
minni en nú, þótti nauðsynlegt
að skipta béraðslæknisembætt-
inu og stofna hér bæjarlæknis-
stöðu. Ekki hefi ég getað séð,
að læknar hafi hreyl t andmæl-
um þá. Bæjarlæknirinn tók að
visu við gegningarskyldu, sem
héraðslæknirinn hafði þá, en
ckki aðeins við henni, heldur
tók hann einnig við millilanda-
sóttvörnum, og þótt héraðs-
læknirinn héldi áfram innan-
landssóttvörnum, annaðist bæj-
arlæknirinn berklavarnirnar og
bólusetningar allar, auk skóla-
eftirlits. En þrátt fyrir svo afar
óeðilega verkaskiptingu varð
aldrei ágreiningur í hinu
minnsta atriði milli héraðslækn-
is og bæjarlæknis í þau 8—9 ár,
sem j)essi skipan málanna var
við liöfð. ('Sbr. Magn. Pét.,
Lbl. 1931, bls. 127).
Enda þótt eitthvað af þeim
störfum héraðslæknis, sem tal-
in voru upp hér að framan,
kunni síðar meir að falla undir
væntanlega heilsuverndarstöð,
hlýtur héraðslæknirinn samt að
bafa stjórn þeirra með böndum
eftir sem áður. Fyrirhugað er,
að héraðslæknirinn flytji starf-
semi sína í heilsuverndarstöð-
ina, og hver annar en hann
ætti j)ar að hafa þessi störf með
höndum? öll jæssi störf þurfa
að heyra undir emhættislækna
ríkisins, j)ar eð mikið getur olt-
ið á, að þeim, ekki sízt vörnum
gegn farsóttum og næmum
sjúkdómum, sé stjórnað frá
einum stað, landlækni. Þau eru
og öll greidd úr ríkissjóði.
öðru máli er að gegna um
heilbrigðiseftirlitið, scm er
innanhéraðsmál, framkvæmd
j)ess falin heilhrigðisnefndum
og kostnaður greiddur af hæjar-
og sveitarfélögunum sjálfum.
Hið daglega heilbrigðiseftirlit
snýr að héraðsbúunum sjálfum,
en hefur engin áhrif á heilsufar
íbúa í öðrum héruðiun, nema ef
vera kynni, j)á er farsóttir
geisa, en heilhrigðisnefnd og
starfsmönnum hennar, J). á. m.
heilbrigðisfulltrúa (horgar-
lækni), er skylt að aðstoða hér-
aðslækni við sóttvarnir, eftir
óskum iians og þörfum.
Það gætir mikils misskilnings
hjá B. J., er hann heldur, að
með umræddu frumvarpi sé
verið að taka af héraðslæknin-
um í Reykjavík vald til að gera
tafarlaust nauðsynlegar ráðstaf-
anir í sambandi við matareitrun
o. þ. h. Eins og áður er sagt, er
skýrt tekið fram í frv., að það
nái ekki til sóttvarnanna, en í