Læknablaðið - 01.12.1956, Blaðsíða 24

134
LÆKNABLAÐIÐ
skífa milli beinkjarnanna, og
liggja milli smáliðanna.
1 öðru lagi hefur verið stung-
ið upp á, að um sé að að ræða
blóðrásartruflun, þannig að
æðin til beinsins skiptist á þess-
um stað í hliðargreinar, og þá
geti orðið næringarsnautt svæði
um mótin.
1 þriðja lagi er sú kenning,
að llðboginn sé upphaflega
heill, en að brotlína myndist
við áreynsluna sem verður við
upprétta stöðu líkamans, og
þar myndist síðan falskur lið-
ur. En eins og sagt var áður þá
eru þetta allt aðeins getgátur
enn sem komið er.
Einkennin við hryggjarliðs-
los eru ekki sérkennandi. Oft
eru engin einkenni, og sjúk-
dómurinn uppgötvast fvrir til-
viljun við rönlgenskoðun. Hitt
er þó algengara, að sjúkling-
arnir hafi þreytuverki í mjó-
baki við árevnslu, og stirðni
við að standa bognir, eða sömu
einkenni og koma fram við
hryggþófarýrnun. Ef los er að-
eins á öðrum bogahelming,
getur það valdið hryggskekkju
í lendarliðum. Á venjulegum
röntgenmyndum af hrygg sést
hryggjarliðslos oft ekki, til
þess að það komi fram, þarf
að taka 45 gráðu skámyndir af
báðum bogahelmingum.
Hryggjarliðsskrið er álitið
vera bein afleiðing lossins. Lið-
boginn, eða sá liluti lians, sem
ekki ,er beingerður, er ekki
nægilega sterkur lil þess að
halda þunga líkamans, hann
lætur undan og lengist, og lið-
bolurinn sigur fram og niður.
Hvenær og Iivernig los breytist
í skrið er umdeilt, eins og síð-
ar verður vikið að.
Útlit liðbogans um feyruna
,er mismunandi. Stundum teng-
ir mjór bandvefsstrengur sam-
an beinendana, stundum er þar
að finna allgilda brjósk og
bandvefsspólu, og stundum
hafa mótin sama útlit og falsk-
ur liður, brjósk á báðum end-
um og fest saman með band-
vefshylki. Oft er sambland af
þessu, þannig að annars vegar
er bandvefsstrengur, og liins
vegar brjóskþvkkildi eða falsk-
ur liður. Stöku sinnum finn-
ast beineyjar í bandvefs-
strengnum.
Hryggjarliðslos þróast ekki
alltaf til skriðs, og veldur
sennilega mestu um það hver
er lega viðkomandi hryggjar-
liðs og styrkleiki samskevt-
anna. Þannig sést oft los án
slcriðs i II til IV lendarlið, en
hryggjarliðsskrið ,er algengast
i neðsta lendarlið, en kemur
fyrir í tveim til þrem neðstu
liðum.
Dæmi er til um hryggjarliðs-
los í öllum lendarliðum og
tveim neðstu brjóstliðum hjá
sama sjúklingi, en slíkt mun
mjög fátítt.