Læknablaðið - 01.08.1959, Qupperneq 41

LÆKNABLAÐIÐ
35
hjá aðeins 20% sjúkl. hefur
sjónsviðið þrengst, og þá senni-
lega í sambandi við það að sú
skemmd, sem komin var fyrir
aðgerðina, hefur lialdið áfram.
Sé litið á heildarútkomu að-
gerðanna getur maður verið á-
nægður, þvi hér er um að ræða
mjög alvarlegan augnsjúkdóm,
þar sem glákusjúkdómurinn er.
Geri maður samanburð á upp-
skornum og óuppskornum
glákusjúklingum verður eftir
minni reynslu mikill munur á
útkomunni, því þó að ný lyf
hafi fundizt, sem hafa þau áhrif
að lækka augnþrýstinginn, hafa
þau í fleiri tilfellum reynzt ó-
fullnægjandi, er til lengdar læt-
ur, og sjónin því tapazt séu þau
notuð einvörðungu. Ætli maður
að reyna að halda augnþrýst-
ingnum niðri með lyfjum ein-
göngu, er nauðsynlegt að sjúk-
lingurinn sé undir stöðugu eft-
irliti, og þvi vart treystandi fyr-
ir sjúkl. utan af landinu.
Hvaða augnaðgerð menn nota
mest, fer eftir því, hvað menn
venja sig á og verður tamast.
Mörg síðustu árin hef ég aðal-
lega notað iridencleisis-aðgerð-
ina, eftir að ég sá hve oft menn
fengu cataracta-myndun í auga-
steininn og jafnvel hættulegar
infektionir i augun i einstöku
tilfellum eftir Elliots-aðgerðina.
Að aðgerðirnar verki ekki eða
sjúkdómurinn taki sig upp afl-
ur, kemur sennilega nokkuð jafn
oft fyrir, hvora aðferðina, sem
maður notar.