Læknablaðið - 01.12.1972, Side 33

LÆKNABLAÐIÐ
203
nánum tengslum við augnspítala, og eru a. m. k. tíu slíkir skólar í
Englandi.
Er ein íslenzk kona nú við slíkt nám í Þýzkalandi.
Hér á landi er engin augnþjálfunarstöð eða aðstaða af þessu tagi,
og af þeim sökum er meðferð á augnskekkju hér á landi ekki eins
fullkomin og æskilegt væri. Það er ekki á valdi einstakra augnlækna
að annast þessar æfingar, nema að litlu leyti. Bæði skortir þá þjálfun,
og auk þess hafa þeir ekki tíma til að sinna hverjum sjúklingi nægi-
lega vel, því að meðferð hvers sjúklings tekur oftast langan tíma, frá
nokkrum mánuðum upp í eitt ár. Vegna óhj ákvæmilegs kostnaðar við
þessar æfingar er nauðsynlegt, að hið opinbera beri kostnað af þeim
og reki slíkar stöðvar.
Þrátt fyrir að augnþjálfun sé enn þá ábótavant hjá okkur, hef-
ur meðferð á rangeygum börnum þó batnað. Með tilkomu hinnar
nýju augndeildar á Landakoti stórbatnaði aðstaða til aðgerðar á aug-
um, einkum þó til aðgerða gegn skjálg á börnum. Það, sem gerir þess-
ar aðgerðir mögulegar, jafnvel á mjög ungum börnum, er ekki sízt
fullkomin svæfingatækni, sambærileg við það, sem tíðkast á augn-
deildum í stærri löndum. Er nú hægt með hinni nýju tækni að gera
skjálgaðgerðir á æ yngri börnum. Meðan svæfingartæknin var ekki
eins langt á veg komin og nú, var hikað við að leggja í slíkar aðgerðir,
og ekki ýkja langt síðan skjálgaðgerðir voru gerðar í staðdeyfingu.
Var þá oft beðið með aðgerð, þar til sjúklingurinn var 16-18 ára. Með
því fékkst útlitsbati eingöngu, augun urðu réttstæð, en um samsjón
augnanna var ekki að ræða, en það er einmitt samstarf augnanna, sem
verið er að sækjast eftir við meðferð á rangeygð.
SJÓNVERNDARSTÖÐ
Sjónverndarmál hafa enn ekki verið nægilega skipulögð hér á
landi. Reynslan hefur sýnt, að án skipulagningar er ekki unnt að hafa
hemil á þeim sjúkdómi, sem veldur mestri blindu hér á landi, þ. e.
glákunni, og það er ekki á færi einstakra augnlækna að reka augn-
þjálfunarstöð fyrir börn og skipuleggja leit að augnsjúkdómum á for-
skólaaldri.
Er því nauðsynlegt, að sett verði á stofn sjónverndarstöð, en höfuð-
verkeíni hennar yrði að stemma stigu við glákublindu og að lækna
rangeyg börn. Sjónverndarstöð væri því hvorttveggja í senn, gláku-
leitarstöð og augnþjálfunarstöð.
Er hagkvæmt og sennilega heppilegast að koma upp sjónverndar-
stöð í beinum tengslum við augndeildina á Landakoti, þá einu á land-
inu, og sameina þar ofangreinda sjónverndarstarfsemi. Sparar það
bæði húsrými og starfslið. Tækjaútbúnaður er dýr, og þar sem hægt
er að nota sömu tækin, sparar það mikið fé.
Megnið af aðgerðum, sem gerðar eru á augndeildinni, eru fyrir-
byggjandi aðgerðir gegn blindu, svo sem glákuaðgerðir, dreraðgerðir
og aðgerðir á augum rangeygra barna. Er augndeildin því í rauninni
aðeins einn hluti sjónverndarstöðvar. Við augndeildir sjúkrahúsa í