Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.12.1977, Síða 21

Læknablaðið - 01.12.1977, Síða 21
LÆKNABLAÐIÐ 247 sjáöldur, uppköst, iþvagteppu, þurrk í rnunni og roða í andliti. Stærri skammtar valda alvarlegri eitrunareinkennum, svo sem óráði, rugli, krömpum, meðvitundar- leysi, lækkun eða hækkun á blóðþrýstingi og líkamshita, alls kyns hjartsláttartrufl- unum, öndunarbilun og dauða. Nær öll þessi einkenni, nema hjartsláttartruflan- irnar stafa af andkólínergri verkan þess- ara lyfja.K Boð berast frá taug til enda- stöðva í öðrum líffærum fyrir tilstuðlan acetýlkólíns.7 Eðlilegur flutningur tauga- boða er háður því, að acetýlkólínmagnið á staðnum sé hæfilegt. Efnahvatinn kólín- esterasi kernur í veg fyrir, að of mikið hlaðist upp af acetýlkólini með þvi að stuðla að niðurbroti þess í ediksýru og kólín. Tricyclisk geðdeyfðarlyf, sem og önnur lyf með andkólínerg áhrif grípa inn í ríkjandi jafnvægi með samkeppni og fjandskap við acetýlkólín, með þeim afleið- ingum, að fram koma einkenni eins og lýst er hér að framan. Sporna má við and- kólínergum áhrifum með því að auka framboð á acetýlkólini. Slíkt er unnt að gera með hjálp efna, sem hindra að kólín- esterasi brjóti niður acetýlkólin. Þekktast- ir þessara kólínesterasablokkara eru fýsó- stigmín, neostigmín og pýridóstigmín. Fý-sóstigmín er hið eina af þessum efnum, sem getur komizt úr blóðrás yfir í mið- taugakerfið. Fýsóstigmín hefur því verið notað með góðum árangri gegn eituráhrif- um tricycliskra geðdeyfðarlyfja á mið- og úttauíakerfi, svo og eituiáhrifum annarra andkólínergra lyfja.:i 4 14 1(i 1K Ennfremur hefur fýsóstigmíni verið beitt gegn diaze- pameitrun hjá barni með góðun árangri/’ Eituráhrif tricycliskra geðdeyfðarlyfja á hjarta eru ekki að fullu skýrð og ýmsar kenningar á lofti.1K Lýst hefur verið margs kyns hjartsláttaróreglu hjá þessum sjúk- lingum. Sýnt hefur verið fram á, að fýsó- stigmín hefur einnig góð áhrif á þessi eitr- unareinkenni. Rumack14 hefur sett fram eftirfarandi leiðbeiningar um notkun fýsóstigmins við andkólínerga eitrun: Börn: Gefa skal 0,5 mg. fýsóstigmin hægt í æð. Gefa má sama skammt á 5 mín- útna fresti, þar til eitrunareinkenni hverfa, kólínerg einkenni kom fram eða gefin hafa verið samtals 2 mg. Geri alvarleg eitrunar- einkenni vart við sig að nýju má gefa minnsta effektiva skammt á 30—60 mín- útna fresti. Fullorðnir: Gefa skal 2 mg. hægt í æð. Síðan má gefa 1—4 mg. í æð á 20 min. fresti, ef alvarleg eitrunaráhrif koma fram á nýjan leik. Áhrif fýsóstigmíns standa skamma stund. Stundum er nauðsynlegt að gefa lyfið í endurteknum skömmtum til að ná árangri. Sem dæmi þess má nefna, að 2V2 ára gam- alt barn með viðvarandi eitrunareinkenni fékk 26 skammta af fýsóstigmíni á 13 klukkustundum.r; Lögð er áherzla á að gefa fýsóstigmín hægt í æð. Ekki er ráðlegt að gefa hvern skammt á skemmri tíma en 2 mínútum. Sé lyfið gefið of hratt, er viss hætta á að framkalla krampakast hjá sjúklingi.1- Sé gefið of mikið af fýsóstigmini, geta komið fram kólínerg eituráhrif, t.d. aukin fram- leiðsla munnvatns, uppköst og missir þvags og saurs. Þessi einkenni er unnt að yfirvinna með því að gefa sjúklingi atrópín. Skammturinn af atrópini er 50% af gefnu fýsóstigmíni. Fýsóstigmín er ekki skrásett lyf hérlend- is, en Lyfjaverzlun ríkisins hefur tekið að sér að útvega það undir nafninu Antilirium sér að útvega það. Sérheiti þess er Anti- lirium 1 mg./ml. LOKAORÐ Reynslan hefur sýnt, að orsakir eitrun- artilfella hjá börnum, eru fyrst og fremst. vangá og vanþekking þeirra fullorðnu. Fyrirbyggjandi aðgerðir á þessu sviði eru afar áhrifarikar. Fullnægjandi geymsla og varðveizla lyfja og eiturefna á heimilum, er að sjálfsögðu mjög mikilvægt atriði, sem gefa þarf gaum. Ef nauðsynlegt þykir að ávísa lyfjum eins og tricycliskum geð- deyfðarlyfjum, er ekki síður mikilvægt, að sjúklingar geri sér grein fyrir hversu hættuleg þessi lyf geta verið. Það er að sjálfsögðu í verkahring læknisins, að benda á þessa hættu, þegar hann ávísar þessum lyfjum. Tricyclisk geðdeyfðarlyf, aðallega imí- pramín, hafa um nokkurt skeið verið not- uð með allgóðum, en þó oftast mjög tíma- bundnurn árangri við undirmigu hjá börn- um. Ýmsir hafa látið í ljósi þá skoðun, að
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Læknablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.