Læknablaðið - 01.12.1977, Síða 62

274
LÆKNABLAÐIÐ
1. kæruatriöi. Sóknaraðili, sem var form-
lega ráðinn yfirlæknir við sjúkrahúsið sam-
kvæmt sjúkrahúslögunum, telur að varnarað-
ilum hafi verið þetta vel kunnugt, sem og að
hann hyggðist starfa samkvæmt þeim lögum.
Þrátt fyrir þetta ráða varnaraðilar, sem gera
sér allt aðrar hugmyndir um starfsskiptingu
meðal lækna á sjúkrahúsum en sóknaraðili, sig
til starfa á Húsavik og virðast hafa gert þess-
ar hugmyndir um starfsskiptingu að skilyrði
fyrir veru sinni þar.
Varnaraðilar lýsa einnig þessum skoðana-
mun bæði skriflega og við munnlegan mál-
flutning og segja, að einmitt af þeim sökum
hafi þeir aðeins ráðið sig til eins árs, meðan
óséð væri, hvort þeim semdi við sóknaraðila.
Sóknaraðili telur ennfremur, að tillaga sú, er
bæjarstjóri Húsavíkur bcr fram á fundi fram-
kvæmdaráðs sjúkrahússins í sept. 1967 þess
eðlis, að sóknaraðila verði sagt upp starfi
sjúkrahúslæknis, ef samkomulag náist ekki
milli læknanna, sýni, að upplýsingar um ósam-
komulag geti naumast verið frá öðrum komið
en varnaraðilum. Og „engar upplýsingar liggja
fyrir um það, að þeir læknarnir hafi á nokk-
urn hátt mótmælt eða lýst sig andvíga þessari
uppsagnartillögu" (dskj. nr. 4).
Með þessum aðferðum telur sóknaraðili, að
v'arnaraðilar hafi verið í vitorði um ráðstaf-
anir, sem fyrirsjáanlega leiddu til skerðingar
á atvinnuöryggi hans og hafi gerzt brotlegir
við 3. mgr. 13. gr. Codex Ethicus, sem og við
19 gr. laga L.l.
VarnaraÖilar krefjast sýknu, þar sem þeim
hafi verið með öllu ókunnugt um uppsagnar-
tillögu bæjarstjóra og leggja í því sambandi
fram yfirlýsingu frá honum (dskj. nr. 39).
2. kœruatriöi: Sóknaraðili telur, að varnar-
aðili, Ingimar S. Hjálmarsson, hafi gerzt brot-
legur við 1. og 3. mgr. 13. gr. Codex Ethicus
og 19. gr. laga L.í. með því að halda fyrir sér
yfirlæknisbústaðnum eftir að hann kom aftur
til starfa á Húsavík.
VarnaraÖili Ingimar S. Hjálmarsson telur sig
ekki hafa vitað betur en að bústaðurinn hafi
frá upphafi verið ætlaður sér, og því til stað-
festingar leggur hann fram afrit af fundar-
gerð sjúkrahússtjórnar 22.11. ’66 (dskj. nr. 37).
Þar kemur fram, að fest eru kaup á aðstoðar-
læknisbústað, og að þau rýri á engan hátt fyrri
samþykktir varðandi aðstoð við Daníel Dani-
elsson vegna húsbyggingar hans.
3. kœruatriöi: Sóknaraðili álítur varnarað-
ila Gisla G. Auðunsson hafa gerzt brotlegan við
1., 2. og 3. mgr. 13. gr. Codex Ethicus og 19.
gr laga L.l. með því að flytja langa skrá um
syndir sóknaraðila á fundi með leikmönnum.
Þessu til staðfestingar tilfærir hann nokkur
ummæli, er hann hripaði niður á fundinum.
Varnaraöili taldi við munnlegan málflutn-
ing hin tilfærðu ummæli úr lagi færð og ýkt,
en flest hreinlega ósönn og lagði fram máli
sínu til stuðning yfirlýsingu tveggja fundar-
manna (dskj. nr. 40) og fundargerð umrædds
fundar (dskj. nr. 41).
1,. kœruatriöi: Með því að eiga vdðtal við
blaðamenn frá Islendingi-lsafold (dskj. nr. 32)
og Morgunblaðinu (dskj. nr. 31) telur sóknar-
aðili, að varnaraðili Gísli G. Auðunsson hafi
gerzt brotlegur við 19 gr. Codex Ethicus, og
hann og varnaraðili Ingimar S. Hjálmarsson
brotið gegn 1., 2. og 3. mgr. 13. gr. Codex
Ethicus sem og 19. gr. laga L.l.
VarnaraÖili Gísli G. Auðunsson kveður blaða-
viðtölin lituð af skoðunum blaöamannanna og
vill enga ábyrgð taka á þeim.
5. kœruatriöi: Sóknaraðili telur, að varnar-
aðili Ingimar S. Hjálmarsson hafði brotið gegn
1., 2. og 3. mgr. 13. gr. og 19. gr. Codex Ethicus
og 19. gr. laga L.l. með því að flytja erindi i
Rotaryklúbbi Húsavíkur, sem að meginmáli
fjallaði um hina svonefndu „læknadeilu" á
Húsavik. Til stuðnings þessu áliti leggur sókn-
arað'li fram vottfest endurrit af fundargerð
téðs fundar (dskj. nr. 33).
VarnaraÖili kvað fundarbókanir oft óná-
kvæmar og krafðist sýknunar.
6. kœruatriöi: Sóknaraðili segir varnarað-
ila engum mótmælum hafa hreyft við sjúkra-
hússtjórn, þegar hún sagði honum upp starfi
yfirlæknis, heldur tekið upp náið samstarf við
hana. Ennfremur telur hann, að öll rök hnígi
að því, að varnaraðilar hafi í félagi við á-
kveðna aðila á Húsavík, unnið kappsamlega að
því, að honum yrði bolað burt úr starfi, sem
og beitt áhrifum sínum til þess að stjórnin
hafnaði sáttatilboði hans.
Með þessum aðgerðum telur sóknaraðili, að
varnaraðilar hafi gerzt brotlegir við 1. og 3.
mgr. 13. gr. Codex Ethicus og 19 gr. laga L.I.
Varnaraöilar vísuðu þessum ásökunum á bug
sem óraunhæfum getsökum.
Álit dómsins
1. kwruatriöi: Það liggur ljóst fyrir af
framburði beggja aðila, að þegar haustið 1966
var þeim kunnugt um, að mikils skoðanamun-
ar gætti milli þeirra um skiptingu læknisverka
í sjúkrahúsi, en ætla má, að þeir þá hvor um
sig hafi gert sér vonir um, að unnt yrði að
jafna ágreininginn.
Ennfremur var framkv'æmdaráði sjúkra-
hússins kunnugt um ágreininginn áður en
bréfaviðskipti aðila hófust því á fundi þess
22.9. ’67 er eftirfarandi bókað: „Framkvæmda-
ráð leggur áherzlu á, að samstarf lækna á
Húsavík haldist i (núv'erandi formi) og v'æntir
þess, að samkomulag náist um það sem fyrst
milli Daníels og þeirra lækna, sem fyrir eru“
(dskj. nr. 39). Hér er talað um samkomulag,
en raunverulega er búið að taka afstöðu með
varnaraðilum og þess vænzt af sóknaraðila, að
hann gangi inn í þegar fastmótað samstarf
þeirra, og raunverulega er það hið sama sem
varnaraðilar bjóða sóknaraðila upp á síðar i
bréfi dags. 26.11. ’67. 1 því segja þeir eftir að
hafa lýst samstarfi sínu „við leggjum þunga
áherzlu á, að samkomulag um samstarf verður
að nást, og bezt er, að það fari ekki á milli
mála, að hvorugur okkar mun starfa hér áfram
nema i nánu samstarfi” (dskj. nr. 9). Jafn ö-