Læknablaðið - 01.12.1977, Síða 65

LÆKNABLAÐIÐ
275
tvíræð er afstaða sóknaraðila til stöðu sjúkra-
hússlæknis, en þar um segir hann i bréfi til
varnaraðila dags. 28.4. ’68: „Sú staða var stofn-
uð og veitt algjörlega óháð þvi, hvaða læknar
aðrir kynnu að koma til Húsavíkur, og mér
vitanlega er enginn ágreiningur ríkjandi milli
min annars vegar og sjúkrahússtjórnar og heil-
brigðisyfirvalda hins vegar varðandi þá stöðu.
Málið er því ekki á dagskrá i umræðum okkar
á milli“ (dskj. nr. 12).
Það er þvi bert, að á framkvæmdaráðsfund-
inum 22.9. ’67 er ráðgerð breyting á stöðu
yfirlæknis án þess að hafa samráð við hann
áður. Og afstaða bæjarstjóra er ljós, því á þeim
sama fundi lætur hann bóka eftirfarandi til-
lögu: „Ef ekki næst samkomulag milli núver-
andi lækna á Húsavík og Daníels Daníelssonar
um starfsskiptingu og starfskjör, og ef líkur
eru á því að þeir hverfi héðan úr starfi við
það, að hann taki við störfum yfirlæknis
spítalansi tel ég, að sjúkrahússtjórn beri að
segja honum upp störfum” (dskj. nr. 39).
Það er ósannað, að varnaraðilar hafi verið i
vitorði með bæjarstjóra um uppsagnartillög-
una, né heldur að þeim hafi verið kunnugt um,
hvað var að gerast á ofangreindum fundi fram-
kvæmdaráðs sjúkrahúss Húsavikur. En það
má telja líklegt, að bæjarstjóri, sem var einn
viðsemjenda varnaraðila, er þeir réðu sig til
starfa á Húsavík, hefði ekki orðað uppsagnar-
tillögu sína, eins og hann gerði, nema hann
teldi það öruggt, að varnaraðilar yrðu áfram
starfandi á Húsavík, þrátt fyrir það, að afstaða
þeirra til starfsskiptingu á sjúkrahúsinu yrði
þess valdandi, að sóknaraðili missti stöðu sína.
Ef varnaraðilar telja, að bæjarstjóri hafi mis-
skilið afstöðu þeirra til hugsanlegrar uppsagn-
ar sóknaraðila, þá bar þeim að gera athuga-
semd þar að lútandi þegar i stað, er þeim var
kunnugt um uppsagnartillöguna. Með þ\i að
gera það ekki, hafa þeir gerzt brotlegir við 1.
og 3. mgr. 13. gr. Codex Ethicus.
Það, að varnaraðilar réðu sig aðeins til eins
árs með það fyrir augum að fara, ef ekki semd-
ist við sóknaraðila, firrir þá ekki því að sýna
ofangreinda háttvísi í viðskiptum við stéttar-
bróður, allra helzt, þar sem þeir sátu áfram í
störfum sínum eftir að þeim var orðin fullljós
afstaða sóknaraðila til yfirlæknisstöðunnar.
Sá varnagli 3. mgr. 13. gr. Codex Ethicus
„nema slíkar ráðstafanir verði að teljast nauð-
synlegar” getur ekki átt við hér, þar sem sókn-
araðili er í löglega veittri stöðu og hefur hag-
að sér í samræmi við gildandi reglur um slík-
ar stöður. Þar um getur samþykkt á aðalfundi
L.I. 1968 (dskj. nr. 27, fylgiskj. 10) heldur engu
um þokað.
2. kceruatriöi: Það kemur ekki annað fram,
en að Ingimar S. Hjálmarsson hafi verið í
góðri trú um, að það væri aðstoðarlæknisbú-
staður, sem hann tók á leigu og gerði leigu-
samning um til 1/10 ’68.
En á fundi bæjarráðs og stjórnar sjúkrahúss-
ins 11.7. ’68 hlýtur Ingimari að hafa verið það
ljóst, að hann byggi ekki í húsnæði aðstoðar-
læknis, heldur sjúkrahúslæknis, og að verið
var að gera tilraun til að hafa af sókr.araðila
húsnæði, sem honum bar samkv. sjúkrahúslög-
um með því að samþykkja að „engin breyting
vcrði á húsnæðismálum Ingimars Hjálmars-
sonir, læknis, meðan úrslit fást ekki í aðal-
a.t, iðum á skipun læknamálanna“ (dskj. nr.
38). Með því að undirrita þessa fundargerð án
fyrirvara um afgreiðslu máls þessa hefur
Ingimar ekki auðsýnt stéttarbróður þann
drengskap og háttvísi í ráðum og gerðum ser.i
skylt er. En með því að Ingimar rýmdi hús-
næðið áður en leigusamningurinn var útrunn-
inn, sýndi hann nokkurn vilja á að hliðra til
fyrir sóknaraðila, og það er ósannað, að deilan
um húsnæðismálin sem slílc hafi skert atvinnu-
öryggi sóknaraðila.
3. kæruatriöi: Þar standa fullyrðingar gegn
fullyrðingum, en sannanir skorta, svo varnar-
aðili Gísli G. Auðunsson verður eigi sakfelldur
um þetta kæruatriði.
Jf. kceruatriöi: Það er ósannað, að viðtölin
við blaðamennina hafi verið að frumkvæði
Gisla G. Auðunssonar, og verða þau því alger-
lega á ábyrgð þeirra.
5. kœruatriöi: Þar eð varnaraðili Ingimar
S. Hjálmarsson gerði engar athugasemdir við
fundargerðina, er hún var samin, verður hún
að teljast efnislega rétt. En þar segir m.a. um
erindi varnaraðila: „En því miður er málum
svo komið nú eftir tilkomu þriðja aðilans, að
við Gísli höfum neyðzt til að segja upp störf-
um okkar, sagði Ingimar” (dskj. nr. 33).
I þessari tilvitnun úr ræðu varnaraðila kem-
ur fram skortur á háttvísi i garð stéttarbróður
og varðar við við 1. mgr. 13. gr. Codex Ethicus.
C. kœruatriöi: Það, sem gerist á Jokastigi
þessa máls, uppsögn á starfi sóknaraðila, er í
beinu framhaldi af þvi, sem vofði yfir þegar
á frumstigi þess og reifað var undir 1. kæru-
atriði.
Upp úr fundi stjórnar L.l. með deiluaðilum
27.8. ’68 er formlega stofnuð aðstoðarlæknis-
staða við sjúkrahúsið á Húsavik og gerður
samningur við varnaraðila 13.11. ’68, þar sem
þeir eru ráðnir sameiginlega i þá stöðu skv.
samningi milli L.R. og stjórnarnefndar ríkis-
spítala frá 30. júní 1967. Samtírms gerður
samningur við sóknaraðila í stöðu yfirlæknis.
1 þessum samningum er tekið til um skiptingu
vakta milli læknanna, en að öðru leyti er
verkaskipting ekki tilgreind, svo gera verður
ráð fyrir, að hún hafi verið hugsuð eins og
tíðkast almennt á spítölum ríkisins.
1 desember 1968 segja varnaraðilar upp
starfi við sjúkrahúsið og í héraði frá 15.2. ’69
að telja. Um orsökina til uppsagnarinnar segir
svo í fundargerð framkvæmdaráðs dags. 19.12.
’68, og sem undirrituð er m.a. af varnaraðilum:
„Ástæðan mun vera ósamkomulag milli þeirra
Daníels og raunar allt starf þeirra í héraðinu"
(dskj. nr. 44). Það er greinilegt, að enn vakir
fyrir varnaraðilum, að þeir geta ekki hugsað
sér að starfa áfram á Húsavík nema í „nánu
samstarfi", eins og þeir lýsa í dskj. nr. 9.
Til þess að koma til móts við vamaraðila
semur stjórn sjúkrahússins „reglugerð um störf