Læknablaðið - 01.12.1977, Síða 66

276
LÆKNABLAÐIÐ
lækna við sjúkrahúsið á Húsavík", og íær stað-
festingu dóms- og kirkjumálaráðherra á henni
11.4. ’69 (dskj. nr. 27). Uppkast að reglugerð-
inni var „samið i samráði við stjórn L.Í., en
síðar skýrði Áskell Einarsson formanni L.l. frá
þvi, að smávægilegar breytingar hefðu verið
gerðar á þvi, áður en það var sent dómsmála-
ráðuneytinu sem reglugerð til endanlegrar
staðfestingar. Reglugerðin fullfrágengin var
hins vegar ekki formlega borin undir stjórn
L.l.“ (dskj. nr. 27, fylgiskj. 10B). En það kem-
ur hvergi fram i málsskjölum hver afstaða
stjórnar L.í. var til reglugerðarinnar eins og
hún hlaut staðfestingu, né heldur til þess álits
lögfræðings félagsins, sem fram kom á stjórn-
arfundi þess 19.5. '69, þ.e.a.s., „að sér virtist
sem reglugerðin bryti í bága við sjúkrahúslög-
in og gengi of langt í að rýra völd ráðins yfir-
læknis við sjúkrahúsið“ (dskj. nr. 27). Hér hef-
ur stjórn L.l. ekki sýnt nægilega árvekni í
sambandi við 1. mgr. 11. gr. laga L.Í., er felur
henni að „vera á verði um hag íslenzku lækna-
stéttarinnar, félaga hennar og einstaklinga".
Sóknaraðili telur sig reiðubúinn að hlíta
reglugerðinni að svo miklu leyti sem hún
brjóti ekki í bága við gildandi sjúkrahúslög. en
sjúkrahússtjórnin felur honum að framkvæma
fyrirmæli reglugerðarinnar, án undanbragða,
eigi siðar en 25.5 ’69. Þegar sjúkrahússtjórn-
inni þótti á skorta að svo væri, sagði húr.
sóknaraðila upp starfi 24.6. ’69 með þriggja
mánaða fyrirvara.
Þar s;m varnaraðilar halda áfram starfi
sinu á Húsavík 15.2. ’69, eftir að sá frestur er
iiðinn, er uppsögnin miðaði við, verður það
varla lagt út á annan veg, en að þeir hafi
gert sér gpðar vonir um starfsskilyrði, sem
þeir gátu sætt sig við, og sem fólust í þeirri
reglugerð, er siðar hlaut staðfestingu. Með því
setja varnaraðilar þau skilyrði fyrir áfram-
lialdandi starfi sinu á Húsavik, sem þeir vissu
að skertu þau starfskjör, sem sóknaraðili var
ráðinn til, og sem þeir að formi til höfðu fall-
izt á með ráðningarsamningi sínum dags. 13.
11. '68.
Með þessari framkomu og með þvi að láta
það gott heita, að sóknaraðila er sagt upp
starfi fyrir tilstuðlan þeirra, gerast varnar-
aðilar brotlegir við 1. og 3. mgr. 13. gr. Codex
Ethicus.
Á það ber að lita, að stjórn L.l. hefur tví-
vegis haft bein afskipti af þessu deilumáli (27.8.
’68 og 12.—13.1. '69), en i hvorugt sinnið séð
ástæðu til að aðvara félaga, sem gerir sig lík-
legan til að brjóta lög félagsins, eða veita á-
minningu vegna brots á Codex Ethicus sbr. 1.
og 2. mgr. 19. gr. laga L.l.
Þetta er þeim mun bagalegra sem stjórn L.í.
er sá aðili, sem „ákveður hvers konar refsiað-
gerðir”, og úrskurðar á frumstigi um brot á
lögum félagsins. í því efni er gerðardómi að-
cins ætlað að fjalla um þá stjórnarúrskurði,
sem til hans er skotið, og því hefur hann i
þessu máli leitt hjá sér að leggja dóm á brot
gegn lögum L.Í., sem felast einnig í kæru sókn-
araðila.
Ofangreint aðgerðarleysi stjórnar L.í. leysir
þó ekki varnaraðila undan þeim vanda að
kunna full skil á Codex Ethicus og haga sér i
samræmi við reglur hans þó segja megi, að það
séu nokkrar málsbætur.
Gagnsök
Með bréfi dags. 5.9. ’69 óskar formaður
Læknafélags Norð-Austurlands „að stjórn
Læknafélags íslands kanni, hvort framkoma
Daníels Daníelssonr.r, yfiriæknis, Húsavik,
samrýmist Codex Ethicus L.I.“. (dskj. nr. 5).
Þessa ósk bar stjórn L.í. að taka til athug-
unar og fella siðan úrskurð um framkomu
Daníels. Þeim úrskurði gat stjórn Læknafélags
Norð-Austurlands eða Daníel vísr.ð til gerðar-
dóms, en stjórn L.l. getur ekki vísað málinu
óúrskurðuðu til gerðardóms, eins og gert er
með bréfi dags. 16.12. ’69 (dskj. nr. 2).
Gerðardómur vísar þess vegna gagnsök frá,
þar sem hún á þar ekki heima, sbr. 19. gr. laga
L.í. og 28. gr. Codex Ethicus.
Dómsorð:
Vainaraðilar, Gísli G. Auðunsson og
Ingimar S. Hjálmarsson, hafa í 1. og 6.
kæruatriði gerzt brotlegir við 1. og 3. mgr.
13. gr. Codex Ethicus.
Varnaraðili Ingimar S. Hjálmarsson hef-
ur í 2. og 5. kæruatriði gerzt brotlegur við
1. mgr. 13. gr. Codex Ethicus.
Varnaraðili, Gísli G. Auðunsson, er sýkn
af 3. og 4. kæruatriði.
Gagnsökinni er vísað frá dómi.
Grímur Jónsson (sign.)
Jón Steffensen (sign.)
Ól. Bjarnason (sign.)
Isleifur Halldórsson (sign.)
Sératkvæði Þórðar Harðarsonar
Álit dómsins:
1. kceriMtriOi: Það liggur ljóst fyrir af
framburði beggja aðila, að þegar haustið 1966
var þeim kunnugt um, að mikils skoðanamun-
ar gætti milli þeirra um skiptingu læknisverka
í sjúkrahúsi, en ætla má, að þeir þá hvor um
sig hafi gert sér vonir um, að unnt yrði að
jafna ágreininginn.
Framkvæmdaráð sjúkrahússins virðist fljót-
icga hafa komizt á þá skoðun, að heppilegasta
skipulag heilbrigðisþjónustu væri i samræmi
við þær hugmyndir, sem varnaraðilar hefðu
lagt til grundvallar samstarfi sínu sbr. dskj. 39,
en þar er eftirfarandi bókað: „Framkvæmda-
ráð leggur áherzlu á, að samstarf lækna á
I-Iúsavik haldist i (núvcrandi formi) og væntir
þess, að samkomulag náist um það sem fyrst
milli Daníels og þeirra lækna, sem fyrir eru”.
Ekki verður séð, að samstarfshugmyndir varn-
araðila hafi brotið í bága við gildandi lög um
sjúkrahús. Ekkert liggur fyrir um það, að