Læknablaðið - 01.12.1977, Qupperneq 67

LÆKNABLAÐIÐ
277
framkvæmtl þessarra hugmynda hefði verið
brot á samningum, formlegum eða óformleg-
um, sem sóknaraðili kynni að hafa gert við
yfirvöld sjúkrahússins um stöðu sína. Enn er
þess að geta, að samstarf varnaraðila virðist i
samræmi við yfirlýsingu L.I. um læknamið-
stöðvar. Skv. lögum um sjúkrahús ber yfir-
læknir ábyrgð á læknisþjónustu á sjúkrahúsi.
Hins vegar er ekkert því til fyrirstöðu, cð hann
feli öðrum læknum að annast hluta sjúkling-
anna, eins og tíðkast á flestum sjúkrahúsum
(sbr. Landspítalann t.d.). Málaleitun varnar-
aðila virðist í því fólgin, að sóknaraðili beiti
þessari heimild. Umrædd samþykkt fram-
kvæmdaráðs 22.9. '67 felur þvi ekki í sér breyt-
ingu á stöðu yfirlæknis.
Á sama fundi lætur bæjarstjóri bóka eftir-
farandi: „Ef ckki næst samkomulag milli nú-
verandi lækna á Húsavík og Daníels Daníels-
sonar um starfsskiptingu og starfskjör og ef
líkur eru til, að þeir hverfi héðan úr starfi við
það, að hann taki við störfum yfirlæknis spítal-
ans, tel ég, að sjúkrahússtjórn beri að segja
honum upp störfum" (dskj. nr. 39). Eins og
þessi bókun ber með sér, er hér um að ræða
persónulegt álit bæjarstjóra, og verður ekki
séð, að varnaraðilum hafi borið skylda til að
hnekkja þvi.
Varnaraðilar verða því ekki sakfelldir um
þetta kæruatriði.
2. kœruatriOi: Það kemur ekki annað fram
en, að Ingimar S. Hjálmarsson hafi verið i
góðri trú um, að það væri aðstoðarlæknisbú-
staður, sem hann tók á leigu og gerði leigu-
samning um til 1.10. ’68.
Ekki verður séð, að Ingimar hafi fengið form-
lega uppsögn á húsnæðinu fyrr en í sept. 1938.
Hann rýmir húsið fáum dögum síðar, eða
strax og honum ætluð ibúð var fullgerð. Með
þvi að rýma læknisbústaðinn áður en leigu-
samningurinn var útrunninn og áður en lög-
legur uppsagnarfrestur var á enda, hefur hann
sýnt verulega tilhliðrunarsemi og verður ekki
sakaður um skort á háttvisi við stéttarbróður.
Ingimar S. Hjálmarsson sat fund bæjarráðs
og stjórnar sjúkrahússins 11.7. ’68. Ekkert ligg-
ur fyrir um stöðu hans á fundinum, þ.e. hvort
hann hefur haft tillögurétt eða málfrelsi. Bók-
að er í fundargerð: „Ákveðið, að sjúkrahús-
stjórn setji sig i samband við Daníel Daníelsson,
lækni, og óski þess eindregið, að hann komi tii
Húsavíkur til viðræðu ekki síðar en 10. ágúst
n.k. um skipun þessara mála.
Engin breyting verði á húsnæðismálum Ingi-
mars Hjálmarssonar, læknis, meðan úrslit fást
ekki í aðalatriðum á skipun læknamálanna.”
Þarna kemur fram vilji fundarmanna að
leiða til lykta skipun læknamálanna fyrir 10.
ágúst 1968^ þ.e. áður en Daníels var endanlega
von á Húsavúk og finna þá jafnframt lausn á
búsetuvandanum.
Undirritun Ingimars á fundargerðinni telst
því ekki bera vott um skort á háttvisi við
stéttarbróður, reyndar óvíst, að hann hafi
fengið að fjalla um málið á fundinum, og und-
irskriftin táknar ekki annað en að Ingimar
v'otti það, að rétt sé frá málsmeðferð skýrt.
Ósannað er, að deilan um húsnæðismálin sem
s’ik hafi skert atvinnuöryggi sóknaraðila.
.7. kœruatriöi: Samhijóða.
J/. kæruatriOi: Samhljóða.
5. kceruatriöi: Það er viðurkennt af hálfu
Ingimars S. Hjálmarssonar, að hann hafi á
Rotaryfundinum komizt þannig að orði: „að
hann væri ef til vill ekki rétti maðurinn til að
lialda útfararræðuna yfir tilraun þeirra Gísla
til læknamiðstöðvar á Húsavik". Hér kann að
vera sveigt að sóknaraðila, og kemur fram
skortur á háttvísi í garð stéttarbróður, og varð-
ar þaö við 1. mgr. 13. gr. Codex Ethicus.
G. kœruatriOi: Upp úr fundi stjórnar L.l.
með deiluaðilum 26.8. ’68 er formlega stofnuð
aðstoðarlæknisstaða við sjúkrahúsið á Húsavík
og gerður samningur við v'arnaraðila 13.11. ’68,
þar sem þeir eru ráðnir sameiginlega í þá stöðu
samkvæmt samningi milli L.R. og stjórnar-
nefndar ríkisspítala frá 30. júní 1967. Samtím-
is er gerður samningur við sóknaraðila í stöðu
yfirlæknis. I þessum samningum er tekið til
um skiptingu v'akta milli læknanna, en að öðru
leyti er verkaskipting ekki tilgreind.
1 des. 1968 segja varnaraðilar upp starfi við
sjúkrahúsið og í héraði frá 15.2. ’69 að telja.
Um orsökina til uppsagnarinnar segir svo í
fundargerð framkvæmdaráðs dags. 19.12. ’68 og
sem undirrituð er m.a. af varnaraðilum:
„Ástæðan mun vera ósamkomulag milli þeirra
Daníels og raunar allt starf þeirra í héraðinu"
(dskj. nr. 44).
Sendinefnd frá L.I. kom til Húsavikur 12.1.
til að reyna að greiða úr vandanum. Árangur
fararinnar var grind fyrir læknasamstarf við
sjúkrahús Húsavíkur dags. 21.1. 1969. Sam-
kvæmt dómsskjali nr. 18 höfðu formlegar
v'iðræður ekki farið fram milli læknanna um
grind þessa, er uppsagnarfrestur varnaraðila
rann út 15.2. ’69. Tilraunir stóðu enn af hálfu
sjúkrahússtjórnar að leysa vandann og verða
varnaraðilar því ekki ásakaðir fy-rir að halda
áfram störfum um sinn.
Ellefta apríl 1969 gefur dóms- og kirkju-
málaráðherra út reglugerð um störf lækna við
sjúkrahúsið á Húsavík. Sóknaraðili telur sig
reiðubúinn að hlíta reglugerðinni, að svo
miklu leyti sem hún brjóti ekki í bága við
gildandi sjúkrahúslög. Ákvæði annarar máls-
greinar 4. gr. Codex Ethicus mæla ljóslega
fyrir um það, að lækni beri að hlýða lögum og
úrskurðum, jafnvel þótt samvizka læknisins
kynni að bjóða honum annað. Reglugerðin hin
umdeilda var löglega sett að formi til og hlýtur
því að gilda a.m.k. meðan hún var eigi dæmd
ógild af þar til bærum dómstól. Fyrirvari
læknisins hefur því enga þýðingu og er í sjálfu
sér ástæðulaus. Hafi sóknaraðili talið reglu-
gerðina brjóta i bága við landslög, bar honum
að kæra hana til réttra dómsstóla, annað hvort
persónulega eða með fulltingi stéttarfélags
síns eða að öðrum kosti segja upp starfi sínu.
Ekki verður fullyrt, að starfskjör þau, er sókn-
araðili v'ar ráðinn til, hafi verið skert með