Læknablaðið - 01.12.1979, Síða 39

LÆKNABLAÐIÐ
299
hann talið nauðsynlegt að reglugerð fyrir
sjúkrahús Suðurlands yrði samin áður en það
tæki til starfa og í samvinnu við landlækni
hefðu drög að slikri reglugerð verið samin og
las hann þau upp á fundinum.
I máli manna kom fram að þeim þætti það
mikill ókostur að ekki hefði enn verið samin
reglugerð um starfssvið heilsugæslulækna og
hvert hlutverk og ábyrgð þeirra væri í stjórn
stöðvanna. Einnig kom fram að mönnum þótti
óljós hlutverkaskipting milli sérfræðinga og
heilsugæslulækna á stöðvunum og marka þyrfti
skýrari línur hvernig þvi samstarfi skyldi hag-
að.
1 máli Guömundar H. ÞórÖarsonar og Skúla
G. Jolinsen kom fram að launagreiðslur til
heilsugæslulækna út um landsbyggðina annars
vegar og hins vegar heimilislækna i Reykjavik
væru flóknar og mjög mismunandi og væri
nauðsynlegt að koma þarna á samræmingu.
I máli Kristófers Þorleifssonar kom fram að
þar sem heilsugæslustöð væri rekin ein sér, án
tengsla við sjúkrahús væri hún mikill fjár-
hagsbaggi á sveitarfélaginu þar sem ekki væri
um neinn möguleika á samnýtingu við sjúkra-
hús að ræða. Taldi hann nauðsynlegt að jafna
aðstöðu sveitarfélaga með tilliti til þessa.
Páll Sigurösson gat þess, að reglugerð fyrir
sjúkrahús og heilsugæslustöðvar væri i undir-
búningi og hefði verið það lengi. Hann lagði
áherslu á, að þó menn væru orðnir langeygir
eftir reglugerðinni, þá væri nauðsynlegt að
vanda vel gerð hennar og gæti því enn orðið
nokkur bið á að hún kæmi fram.
Þegar hér var komið umræðu, var gert
fundarhlé til næsta morguns.
Framhald umrœöu um rekstur og stjórnun
heilsugœslustööva
Fyrstur tók til máls GuÖmundur Sigurösson
og hóf hann mál sitt á því að tala um mismun
á rekstri heilsugæzlustöðva, eftir því hvort þær
væru í tengslum við sjúkrahús eða reknar sem
sjálfstæðar einingar. Stæðu þær stöðvar, sem
reknar væru í tengslum við sjúkrahús betur að
vígi, bæði m.t.t. hagkvæmni í rekstri og að
sjúkrahúsið tæki þátt í ýmsum rekstrarkostn-
aði stöðvarinnar beint eða óbeint. Því væri
sveitarfélögum mismunað og gæti þetta valdið
ágreiningi milli rikis og sveitarfélaga vegna
greiðslu á kostnaðinum. Þá vék hann að tog-
streitu milli starfsfólks, sem væri litil ennþá,
en gæti komið upp, m.a. vegna þess að gert
væri ráð fyrir, að fleiri stéttir en læknar fengju
sjálfstætt starfsleyfi, t.d. hjúkrunarfræðingar
og ljósmæður og gætu þau þá tekið á móti
sjúklingum án milligöngu lækna. Þá gæti það
einnig valdið ágreiningi, að læknar og hjúkr-
unarfólk þiggja laun sín á mismunandi hátt, og
gæti því breytzt. Milli lækna innbyrðis gæti
líka komið upp ágreiningur, þá sérstaklega
milli heilsugæzlulækna og sérfræðinga, um það,
hvernig ætti að manna heilsugæzlustöðvar 1
framtiðinni.
AuÖólfur Gunnarsson fjallaði aðallega um
tilgang heilsugæzlustöðva. Minntist hann á
þann ágreining, sem komið hefur upp milli
sérfræðinga og heimilislækna. Lýsti hann þeirri
skoðun sinni, að ýmis störf væru betur komin
í höndum sérfræðinga, svo sem mæðravernd og
barnaeftirlit. Svaraði hann einnig því, sem
Guðmundur H. Þórðarson hafði sagt daginn
áður og taldi hann hafa rangtúlkað bréf barna-
lækna og kvensjúkdómalækna. Sagði hann, að