Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1994, Síða 44

44
LÆKNABLAÐIÐ 1994; 80
ganga með nokkru offorsi að rétti, sjálfstæði og
ábyrgð annarra stétta. Öllum er mikilvægt að við-
urkenna menntun og þjálfun annarra og gildi
starfs þeirra.
Hvað sem líður hugmyndum okkar um frelsi
einstaklingsins, sem er mikilvægt og ber að stuðla
að með öllu mögulegu móti, breytir það ekki
þeirri staðreynd að hvarvetna í heimi þar sem við
þekkjum best til og tökum mið af er um að ræða
þjóðfélög sem eru í raun byggð upp af félagsheild-
um. Til lækna er leitað um álit og ráðgjöf sem
heildar. Þótt ekki væri nema vegna þess þurfa þeir
að eiga sín heildarsamtök. Sé til engra slíkra að
leita verður heldur ekki vænst neins álits eða ráð-
gjafar. Áhrif lækna á það sem þeir eiga að hafa
áhrif á verða þá hverfandi eða engin.
Svo má það ekki gleymast heldur að læknar eru
alþjóðleg stétt. Við erum í alþjóðlegu samstarfi
sem nánast allar þjóðir heims telja sjálfsagt að
viðhaft sé. Sameiginlega alls staðar í veröldinni
marka læknar sér ákveðnar reglur tengdar starfi
sínu. Hér er um að ræða siðfræðileg markmið.
Það að fást við meðbræður sína krefst strangra
siðferðilegra skilyrða sem eftir skal farið. Þau ber
að rækta og virða og endurskoða eftir því sem við
á í alþjóðlegu samstarfi. Annar þáttur í nefndri
samvinnu eru leiðbeiningar öllum læknum og
læknasamtökum viðkomandi menntun og sam-
ræmingu hennar: þannig að heitið læknir hafi
sömu merkingu hvar sem læknirinn fer. Hags-
munamál í þrengri merkingu falla ekki undir al-
þjóðlegt samstarf en þekking á högum hvers og
eins er gagnleg og vísandi. En í krafti alþjóða-
samvinnu lækna má koma áleiðis ýmsum mann-
úðarmálum og stuðla að því að margur alvarlegur
vandi fái lausn frekar en ella yrði.
Hafandi nú í svo löngu máli lýst skilningi mín-
um á nauðsyn heildarsamtaka lækna kemur nán-
ast síðan af sjálfu sér að læknar þurfa að eiga sitt
eigið málgagn. Frá upphafi var Læknablaðið
hugsað sem málgagn lækna. Það átti að þjóna
tvennum tilgagni. Annars vegar að vera málgagn
og hins vegar að vera fræðslu- og vísindarit lækna
og í þeirri mynd sameiginlegri var blaðið lengi
gefið út. Þróunin hefur síðan orðið sú að nú er
Læknablaðið gefið út með tvennu móti: annars
vegar nánast eingöngu sem vísinda- og fræðslurit
og hins vegar sem félagsmiðill. Enn gæti auðvitað
komið til greina að breyta þessu þannig að hvort
tveggja væri gefið út í einu blaði og kæmi jafnvel
oftar út en nú er. Hitt væri einnig hugsanlegt að
félagsmiðillinn kæmi út í ódýrari mynd, en oftar
heldur en nú er og kannski eilítið smærri um sig
hverju sinni. Þetta eru matsatriði, sem útgáfu-
stjórn og ritstjórn verða sameiginlega að meta og
taka ákvarðanir urn og leggja fyrir lækna. Núver-
andi útgáfufyrirkomulag hefur gefið einna bestu
raun. Það hefur nokkurri veginn fullnægt eftir-
spurn eftir birtingu efnis þótt vissulega bíði vís-
inda- og fræðslugreinar og einnig stöku sinnum
efni í Fréttabréfið. Þetta fyrirkomulag hefur kom-
ið hagkvæmast út einnig með tilliti til tekjuöflun-
ar, auglýsingasöfnunar og svo framvegis.
Læknar eru auðvitað ekki eina stéttin í þessu
Ólafur Ólafsson land-
lœknir, Sveinbjörn
Björnsson háskóla-
rektor og Dr. Bjarni
Jónasson á hátíðar-
fundi Lœknafélags ís-
lands í Borgarleikhús-
inu.