Kjarninn - 27.02.2014, Qupperneq 6

03/03 Leiðari
hvetja „til að sýna samfélagslega ábyrgð, svo sem með þátt-
töku í opinberri umræðu um málefni á fræðasviði þeirra“.
Fræðimenn hefðu getað lagt meira af mörkum í umræðunni
á grundvelli sérþekkingar sinnar, segir þar, en „móttöku-
skilyrði fyrir gagnrýni í samfélaginu voru þó
slæm og þöggun jafnvel beitt“.
Það þarf ekki að fara mörgum orðum um
það hvernig tal forsætisráðherra um fræði-
menn sem pólitíska krossfara eða fjölmiðla
sem stundi loftárásir gegn honum passa inn
í þetta.
Um tíma eftir hrun var það síðan vinsæl
skoðun að nauðsynlegt væri að breyta
stjórnarskrá landsins. Til þess var ráðist í
kosningar og síðar skipun stjórnlagaráðs,
sem skilaði af sér tillögum og blásið var til
atkvæðagreiðslu á ný. Þrátt fyrir að yfir-
gnæfandi meirihluti þeirra sem tóku þar
þátt hafi viljað breyta stjórnarskránni var
hætt við það á miðri leið.
Hægt væri að nefna fleira sem nú er búið er að hætta við
eða allt útlit er fyrir að hætt verði við á miðri leið. Breytingar
á kvótakerfinu, fagleg yfirstjórn í ýmsum stofnunum og áður-
nefnd umsókn um aðild að Evrópusambandinu eru nokkur
dæmi.
Til skamms tíma var útlit fyrir að íslensku samfélagi yrði
breytt. Fólk getur síðan haft mismunandi skoðanir á því
hvort slíkar breytingar væru æskilegar eða ekki. En þegar
öllu er á botninn hvolft er það samt þannig að Íslendingar
ætluðu að byggja upp nýtt Ísland en hættu svo við á miðri
leið.
„Það þarf ekki að
fara mörgum orðum
um það hvernig tal
forsætisráðherra
um fræðimenn sem
pólitíska krossfara
eða fjölmiðla sem
stundi loftárásir
gegn honum passa
inn í þetta.“