Kjarninn - 27.02.2014, Blaðsíða 61

04/04 álit
væri þrýst á um sakfellingu í málum tengdum bankahruni,
bæði úr fjölmiðlum og meðal almennings. Á einum mest
lesna fréttamiðli landsins var sem sagt haft eftir formanni
Lögmannafélags Íslands að líkindi væru annars vegar milli
þeirra fjölmörgu sakamála sem tengjast efnahagsbrotum
vegna hins svokallað bankahruns og þeirra aðstæðna þegar
hryðjuverkamaðurinn Breivik drap 69 manneskjur og slasaði
66 á einum degi í júlí 2011.
Í alvöru.
ályktun mín
Í meðferð þeirra efnahagsbrotamála sem komið hafa upp í
kjölfar hruns íslenskra banka á árinu 2008 er áberandi hvað
verjendur sakborninga hafa skrifað margar greinar í fjöl-
miðla um meðferð þeirra mála og réttindi sakborninga sem
þeir telja ekki gætt nægilega vel hjá rannsóknaraðilum eða
dómstólum. Það fær mig til að hugsa hvers vegna í ósköp-
unum það kemur bara fram í sakamálum sem kennd eru við
efnahagsbrot en ekki varðandi nokkur önnur sakamál. Hvers
vegna ætli dómstólar geti ekki leyst úr sekt eða sakleysi
þeirra sem sakaðir eru um flókin efnahagsbrot, þegar sömu
dómstólar dæma í fjölda sakamála ár hvert án háværra
athugasemda lögmanna eða ályktana stjórnar Lögmanna-
félags Íslands um meðferð slíkra mála? Hvers vegna er
réttarríkisspjaldið nær eingöngu á lofti þegar kemur að
þessum málum?
Þeir sem ég vísa til hafa fært rök fyrir máli sínu í greinum
og viðtölum. Gott og vel. Ég vil trúa því að íslenskir dóm-
stólar standist þær kröfur sem til þeirra eru gerðar. Þeir
virðast gera það í öðrum sakamálum. Það hjálpar hins vegar
ekki umræðunni að bera aðstæður í samfélagi sem þarf að
takast á við fordæmalaus fjöldamorð og hryðjuverk saman
við aðstæður þar sem þarf að takast á við við flókna fjármála-
gerninga. Það hefur frekar tilhneigingu til að afvegaleiða
hana.