Kjarninn - 27.02.2014, Qupperneq 63

02/02 álit
innan vébanda hverrar sóknar. Innanríkisráðuneytið hefur
gert athugasemd við að rukkað sé fyrir þjónustu kirkju-
varða og ræstitækna í tengslum við athafnir en gerir ekki
athugasemdir við að rukkað sé fyrir þjónustu annars starfs-
fólks sóknanna, s.s. organista eða söngfólks.
Ástæðan kann að vera sú að ruglað sé
saman prestum sem eru, vegna samnings
ríkis og kirkju, opinberir embættismenn
og starfa fyrir þjóðkirkjuna, og starfsfólki
sóknanna sem eru ekki opinberir starfs-
menn. Brýnt er að skýra þetta þannig að
enginn velkist í vafa um sjálfstæði sóknanna
og þjóðkirkjunnar, enda er þjóðkirkjan ekki
ríkisstofnun og því síður eru sóknirnar það.
Í Kjarnanum sem kom út 20. febrúar sl.
líkti Ægir Þór Eysteinsson gjaldtöku vegna
kirkjuvörslu við vasaþjófnað. Það er ósmekk-
leg líking sem dæmir sig sjálf.
Þjóðkirkjan þjónar öllum
Þjóðkirkjan á Íslandi þjónar öllum sem til
hennar leita. Ekki er gerður greinarmunur
á meðlimum og þeim sem ekki eru meðlimir. Þar sem sóknir
innheimta gjald vegna kirkjuvörslu við útfarir er ekki spurt
um félagsskírteini; sama gjald er innheimt af öllum.
Í hinum Norðurlandaríkjunum er það svo að meðlimir
kirkjunnar eiga rétt á þjónustu kirkjunnar, en þeir sem
standa utan kirkjunnar verða að greiða sérstaklega fyrir
hana, og getur gjaldið verið verulegt. Sóknargjöldin eru
í þeim löndum skilgreind á þennan máta að þau tryggja
meðlimunum ákveðna þjónustu, án þess að þeir þurfi að
greiða sérstaklega fyrir hana. Kannski verður það framtíðin
á Íslandi líka.
„Í hinum
Norðurlanda-
ríkjunum er það svo
að meðlimir kirkj-
unnar eiga rétt á
þjónustu kirkjunnar,
en þeir sem standa
utan kirkjunnar
verða að greiða sér-
staklega fyrir hana,
og getur gjaldið
verið verulegt.“