Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Síða 7

Þ J Ó Ð I N
3
flokkinn um sig og afla honum
fylgis, sem hann hefði ekki náð í
opinberri kosningasamvinnu. Al-
þýðuflokkurinn tók upp róttækari
stefnu- og starfsskrá en áður, til
þess að veiða kommúnista til fylg-
is. Jafnframt þóttist Alþýðuflokk-
urinn slíta stjórnar- og þingsam-
starfi við Framsóknarflokkinn, og
segja sig úr ábyrgð á ríkisstjórn og
þingstörfum, til þess að geta kennt
Framsóknarflokknum um fram-
komuna gagnvart sjávarútveginum,
en mál lians böfðu á kjörtímabil-
inu verið vanrækt af hinu opinbera
með þeim endemum, sem allir vita.
En Framsóknarfl. þurfti annars
með. Hann var orðinn svo flekkað-
ur af sósíalistum og samstarfi við
þá, að fjölda fylgismanna i sveit-
um, sem af lmg ag lijarta eru and-
vígir sósíalismanum, iiraus hugur
við, og gjörðust líklegir til að snúa
baki við flokknum. Framsókn þurfti
umfram alll að bjarga ])essum kjós-
endum, með þvi að þvo sinn rauð-
flekkaða skjöbl hreinan af sósíal-
istunum. Þá var það lierbragð grip-
ið, að ganga til kosninga í opinberrj
andstöðu við sósíalista og reyna
þannig að bjarga við hinu andsósí-
alistiska sveitafylgi, sem bjóst til
brottgöngu úr flokknum.
En svo undarlega kaldliæðin eru
örlögin, að stundum flytja saman-
tekin vélráð öðrum aðiljanum sig-
ur, en hinum skömm og skaða. Sag-
an endurtók sig hér. Alþýðuflokkn-
um brást lierl)ragðið hraparlega.
Kjósendur í kaupstöðum og kaup-
túnum sáu i gegnum vefinn. En
Framsókn hepnaðist tilraunin, og
tókst benni að halda sveitafylgi sínu
og jafnvel auka við það.
Allt var þannig i pott-
Baktjalda- inn búið, að sá grun-
makk- ur komst þegar á loft,
að ekki væri allt með
felldu um ástæður þingrofsins, að
ekki væri djúp og einlæg alvara að
baki liinum óbrúanlega ágreiningi
stjórnarflokkanna. Hnigu til þess
mörg' rök.
Þrátt fyrir digurbarkalega jdir-
lýsing Haralds Guðmundssonar, um
að Alþýðuflokkurinn gæti ekki
lengur átt samvinnu við Framsókn-
arflokkinn um stjórn landsins, sat
ráðlierrann sem fastast og situr enn.
Þegar framboð urðu kunn, kom
ennfremur i ljós, að Framsóknarfl.,
Alþýðuflokkurinn og kommúriista-
flokkurinn studdu hver annan á
víxl. Valt á meslu, að vinna sveita-
kjördæmin, þar sem Framsóknar-
menn voru tæpir í sessi; á því lilaut
meiri hluti á þingi að velta, hvernig
sem færi um heildaratkvæðatölur
flokkanna. Kommúnistar lýstu
þessu yfir opinberlega, af fullri
hreínskilni. t blaði þeirra, Þjóðvilj-
anum, segir svo, 30. apríl 1937, í
grein eftir formann flokksins:
„Þess vegna befir Kommúnista-
flokkurinn ákveðið að stijðja Fram-
súkn of/ Alþýðuflokkinn í öllum
þeim kjördæmum, þar sem fram-
bjóðendur þessara flokka eru í
hættu.“ Síðan eru talin upp þau
kjördæmi, þar sem fylgismennirn-
ir skuli kjósa Framsókn, og hvar
þeir skuli varpa atkvæðum á Al-
þýðuflokkinn.
Það er víst, að flokksmennirnir