Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Qupperneq 21

1> J ( ') Ð I N
17
byggingárkostnaðarins svarar
ekki arði, þá er engin sanngirni,
að ætlast til þess, að allur sá
lialli leggist á þann einstakling,
seni bygginguna reisir.
4. Fram undan liggur ekkert ann-
að með flestar þær jarðir, sem
lakast eru liúsaðar, en að þær
færi í evði, ef ábúendurnir fá
ekki ríflega aðstoð. Fjöldi ál)ú-
enda, ekki síst landsetar ríkis-
ins, neyðast til að ganga frá öllu,
þegar ekki er lengur líft í kof-
unum, og söniu götu fara margir
eigendur jarða, sem eins er á-
statt með, entta þvi miður víða
frá lítilli eign að ganga, vegna
þess, live skuldirnar eru báar,
sem á hvíla.
Er þá ekki bezt að lofa þessum
jörðum að fara í eyði? kann ein-
liver að spyrja* Mætti um það skrifa
langt mál, en aðeins skal á það bent
i því sambandi, að nú á tímum fer
það tvennt saman: að því fleiri sem
flvtja úr sveitum landsins, þvi örð-
ugra er þeim, sem eftir eru, og liitt,
að þvi fleira fólk, sem flytur inn i
kauptún og kaupstaði, því meiri
örðugleikar fvrir ])á, sem þar eru
fyrir.
Einnig má geta þess, að síðast-
liðin 2 ár liafa (500 þúsund krónur
í styrkjum og lánum gengið i að
byggja nýbýti, og það er ekki liyggi-
legt, að lialda áfram þeim fjár-
framlögum, ef jafnliliða fara ínarg-
ar byggðar og sæmilegar jarðir í
evði. Það er heldur ekki á viti livggt,
að spara um of aðstoð til að byggja
upp á byggðum jörðum, láta þær
fara i eyði, og veita síðan að 1 eða
2 árum liðnum nýbýlalán og ný-
býlastyrk, til að koma jörðinni aft-
ur i ábúðarhæft stand. Þannig
mundi þó víða fara, og jafnvel eigi
Iausl við, að farið sé að bóla á hug-
leiðingum, svo eigi só meira sagt,
í þá átt, að nota þá aðferð til að
fá möguleika fyrir aðstoð til bvgg-
ingar.
Öllum ætti því að vera tjóst, að
Irá þjóðfélagslegu sjónarmiði er því
le vel varið, sem fer til bygginga í
sveitum, þar sem næg skilyrði eru
til að framleiða að mestu levti eigin
þarfir úr skauti náttúrunnar. Hitl
sýnist öllu meira vafamál, hvort rétt
sé að auka í allt of stórum stít bygg-
ingar i hinum stærri bæjum, þar
sem engin atvinnuskilyrði eru lil
fyrir allt það fólk, sem þar er nú,
Iivað þá ef stöðugt eykst innflutn-
ingu þangað. En í öllum byggingar-
málum er það áriðandí, að gæta
]>ess, að byggingarnir sén ekki dýr-
ari en svo, að það samsvari þeim
möguleikum, sem áður er vitað um,
til að rísa undir kostnaðinum, og
jafnframt hins, að ýtrasta þckking
og tiagsýni sé viðhöfð i framkvæmd
verksins. Þekking á því sviði fer
nú vaxandi, enda er liver sá nytja-
maður, sem finnur nýjar, hagkvæm-
ar leiðir, til að unnt sé að koma
upp varanlegum, ódýrum og hlýj-
um liúsUm.
Alþingi, 15. nóv. 1937.
Jón Pálmason.