Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Síða 30

Þ J Ó Ð I N
20
eftir JÓHANN Þ.JÖSEFSSON
(Höfundur greinar þessarar, hefir átt
sæti í bæjarstjórn Vestm.eyja frá upphafi,
og i eftirfarandi grein gefur hann merki-
legt yfirlit yfir framþróun éyjanna).
Upp úr aldamótunum síðustu
varð mikil breyting á atvinnuhátt-
um Vestmanneyinga, eins og ann-
arra þeirra landsmanna, er sjóinn
stunda.
Allt frá landnámstíð hafa Eyj-
arnar verið eitt iiið helzta útvegs-
ltyggðarlag þessa lands, Þangað
sóttu úr nærsveitunum ungir menn
og hraustir til að róa á vetrarver-
tíðinni, sumpart á skipum Eyja-
manna, og svo var það all-títt, að
„landmenn“, svo voru sveitamenn
nefndir daglegu tali, komu á eigin
skipum, l)æði úr Landeyjum og
undan Eyjafjöllum og liéldu þeim
úti frá Eyjum á vetrarvertíðinni.
Margir ungir menn úr Árnes-,
Rangárvalla- og Skaftafellssýslum
ílenlust í Eyjunum og urðu þar hin-
ir nýtustu menn, enda rekja flestir
Eyjamenn ætt sina til þessara
sýslna.
Hörð var hún sjósóknin á opnu
skipunum um hávetrartímann.
Hvergi i nánd hafnar að leita, ef
ekki náðist að kveldi í heimavör -—
til Eyjanna sjálfra. Margar sagnir
eru til um baráttu þeirra tíma sjó-
soknara við Ægi karl, en þó munu
þær fleiri vera,!sem glevmdar eru
þeim, sem nú lifa.
Jóhann Þ. Jósefsson.
Stærsti viðburður á því sviði,
sem eg minnist að liafa heyrt nefnd-
an, er „Úlilegan“ í febrúarmánuði
árið 1869, þegar 14 opin skip með
218 manna áhöfn samtals lágu und-
ir Bjarnarey í vestan stórviðri, for-
áttubrimi, byl og frosti, sum á ann-
an og önnur á þriðja sólarhring.
Þá fórst 1 skip með 14 manna áhöfn.
2 skip voru yfirgefin og mönnun-
um bjargað í önnur skip, og fjórir
menn létust af kulda.
Ekki var siður að hafa neina mat-
björg með sér á sjóinn svo héti