Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Side 31

Þ J Ó Ð I N
27
Kaupstaðurinn — Iþróttavöllurinn fremst.
a. m. k., og engin tök voru á þvi
að vlja neinstaðar, enda skipin op-
in og þiljulaus. Geta menn ímynd-
að sér, livaða þrautir þessi mann-
fjöldi allur liafi orðið að þola i
slíku veðri.
Árið 1906 kom fyrsti vélbáturinn
til Eyja og úr þvi fjölgaði þeim svo
ört, að árið 1926 voru vélbátar i
Vestmannaeyjum 92 talsins. Hin
mikla aukning fiskiflotans gerði
kröfur til ýmsra stórfelldra breyt-
inga á sjó og landi, sem ekki var
unnt að koma við svo skjótt, að i
hendur gæti haldizt við aukningu
flotans og aflamagnsins.
Opnu skipin höfðu menn sett i
„hróf“ eftir hvern róður, en vél-
bátarnir urðu að liggja fjTÍr, fest-
um á höfninni, en hún er opin móti
• austanáttinni, sem er stórviðrasam-
asta og langtíðasta vindátt i Evjum.
Þrengslin á höfninni urðu til stór-
baga, svo bátar rákust saman, ef
vond voru veður, og brotnuðu.
Grunnsævi auk þess svo mikið, að
bátar „tóku niðri“ um lágsævi, og
olli einnig það tíðum skeinmdum.
Hér við bættist það, að vegna skjól-
garðaleysis gekk svo mikið brim
inn í höfnina í austanstór\riðrum,
að það kom fyrir, að vélbátar, sem
lágu við festar, fórust alveg inni á
sjálfri legunni. Eðlilegt er því, að
menn sæju, að þrátt fyrir það, þó
ótal verkefni biðu lausnar á landi,
yrði fyrst og fremst að snúa sér að
því, sem má heita lífæð Eyjanna,
höfninni og umbótum á henni.
Hafnarmannvirkin.
Á Alþingi 1913 bar þingmaður
Vestmannaeyja, sem þá var Karl
Einarsson bæjarfógeti, fram fry.
að hafnarlögum fyrir Vestmanna-