Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Qupperneq 45

I> J O Ð I N
41
Bernhard Newmann :
Kvennjósnarinn
— Framhaldssaga —
Þegar það spurðist í þorpinu, að
Tamara var barnshafandi, olli það
umtali, en þó engu hneyksli. Það
er gamall vani í ýmsum slavnesk-
um löndum, að áður en menn ganga
í lieilagt hjónaband, ganga þeir úr
skugga um gelu konunnar í þessum
efnum.
Umtalið um Tamara var því eng-
an veginn af illgirni sprottið, held-
ur snerist það aðallega um, liver
faðirinn myndi vera. Fplk athugaði
hverjir væru þarna liklegastir, en
skæðustu tungurnar gátu jafnvel
ekki bent á neinn sérstakan af hin-
um ungu mönnuin, sem gæti verið
faðirinn. Tamara var ennþá ung, —
ekki nema sautján ára. Menn spurðu
jafna fúlgunni niður, og verður því
útkoman sú, að lögð eru há útsvör
á fyrirtæki, sem fvrirfram er vit-
að, að ekki geta risið undir j)eim
og bærinn svo neyðist til að gefa
eftir fleiri þúsundir árlega, og samt
trevstir bæjarstjórn sjer ekki að
leggja á eftir þörfum, en afgreiddi
fjárhagsáætlun nú síðast með 30
þús. kr. tekjuhalla.
Almenningur hér í bæ er líka far-
inn að sjá, að breyta verður um
stefnu í jjessum málum, og fær von-
andi jookað jjeim i aðra átt í ná-
inni framtið.
Tamöru að þessu, en liún brosti að
eins, en gaf engin svör. Þessi fá-
Iievrða þögn undraði jjorpið, — eða
að minnsta kosti jiólska hlutann,
j)ví að Tamara bjó í j)orpi i j)ýzka
héraðinu Posen, sem nú kallast Poz-
nan, og er orðið pólskt.
Þrátt fyrir j)að, að Tamara léti
ekki á sjá út á við og bæri sig eins
og ef hún gæti harn sitt með vigð-
um eiginmanni sinum, j)á leið lienni
J)ó mjög illa heima fyrir. Faðir
hennar var þýzkur, en móðirin
pólsk, — þvi að þrátt fyrir núgild-
andi boð og bönn Hitlers og manna-
kynbætur, — j)á liafa Þjóðverjar og
slavar auðveldlega hlandað blóði
saman, j)annig, að á landamærum
Þýzkalands og Póllands búa hundr-
uð og jafnvel þúsundir af fólki, sem
er hvorki þýzkt né pólskt, lieldur
bastarðar af þessum J)jóðflokkum.
Móðir hennar, sem var blóðheit, og
fædd í Galizíu, elskaði dóttur sína
enn frekar, er liún komst að leynd-
armáli hennar, en faðir hennar, sem
hafði alizt upp í þröiigsýnu trúar-
kreddu andrúmslofti, varð hryggur
og reiður, og dró engar dulur á
óánægju sina, að þýzkum sið.
Tamara liafði trúað móður sinni
fvrir leyndarmáli sínu, ög einnig
hinu, hver faðirinn væri. Það sagði
hún hinsvegar ekki föður sínum,
j)ví að hann hefði átt J)að til að
hafa uppi á manninum og berja
hann á gamla og góða vísu. Tamara
var í enn meiri vandræðum af J)ví,
að elskhugi hennar dvaldi ekki leng-
ur hjá henni né bar með henni
byrðarnar. Hún hafði hitt hann í
Pozen. þar sem hann var ungur ný-