Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.08.1930, Qupperneq 29

Stefnir]
Hroðalegt ferðalag.
315
mikil hætta á að þær springi. Ef
þetta borð á pípunum héldist var
ekki alveg vonlaust um að mér
skilaði með lífsmarki alla leið.
En það var ógurleg tilhugsun, að
ef einum, aðeins einum manni,
skjátlaðist ofurlítið, svo að pípan
fylltist, þá var síðasti vonarneist-
inn þar með slöktur. .Þessir menn
voru 45, einn á hverri mílu.
Hraðinn á vatninu fór sífelt
vaxandi. Eg reyndi að komast að
því, hve langt eg væri kominn,
með því að telja stálkúlurnar.sem
eg fór í gegn um, en eg misti
brátt alveg tölu þeirra. Smá ójöfn-
ur innan í pípunum tættu af mér
fötin, og hvað eftir annað sogað-
ist eg til botns í þessari flaum-
iðu.
Eg reyndi af öllu afli að missa
ekki meðvitundina, því að eg fór
nú að fá von um að komast úr
þessari raun. Ferðin á vatninu
var svo afskapleg, að eg þóttist
vita, að það gæti ekki liðið á
mjög löngu að mér skilaði til
leiðarenda. En 45 mílur er löng
leið fyrir þann, sem byltist í ís-
köldu vatni í niðadimmri pípu
tteðanjarðar og á von á dauða
sínum á hverju augnabliki.
Um leið og eg sogaðist út úr
einni stálkúlunni á leiðinni rakst
höfuðið á mér í efri pípubrúnina.
Lá þá við að eg gæfi upp vonina,
því að eg þóttist sjá, að verðinum
hefði hér orðið á, að offylla píp-
una. Á sama augabragði datt mér
í hug að reyna að halda ofan í
mér andanum. Eg fylti því lungun
eftir mætti um leið og eg skauzt
eins og kólfur inn í pípuna.
En ótti minn reyndist enn á-
stæðulaus. Verðinum hafði ekki
skjátlast. Það var enn sama borð-
ið á pípunni. Vonin vaknaði aftur
og þó að undarlegt megi virðast
fór eg að hugsa um það, hvaða
atvinnu eg mundi nú fá, úr því að
vatnsveitunni væri lokið!
Eg fór líka að hugsa um það,
hvað konan mín mundi segja þeg-
ar eg segði henni frá þessu æfin-
týri. Hún er ein af þeim mann-
eskjum, sem halda að allar æfin-
týralegar sögur sé uppspuni einn
og skrök. Eg var líka að hugsa
hvernig augu mannfjöldinn mundi
reka upp þegar eg kæmi eins og
fallbyssukólfur út úr pípunum.
Eg er hræddur um það, að hrað-
inn á vatninu hafi sett mig í hálf-
gert ómegin eða óráð. Eg man
óljóst eftir því að eg sveiflaðist
marga hringi innan í einni stál-
kúlunni. (Sjá myndina).
Tvisvar sinnum að minnsta