Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.08.1930, Blaðsíða 40

326
Alþingishátíðin.
[Stefnir
hverfið á Þingvöllum var að
myndast.
Eftir því sem nær dró hátíðinni
færðist starfið frá nefndinni
meira og meira yfir á fram-
kvæmdarstjórann. Þá var búið að
draga allar línurnar og eftir að
framkvæma margt, en þó kom
jafnan eitthvað nýtt, sem ráða
þurfti fram úr. Er óhætt að segja
það, að samstarf framkvæmdar-
stjórans og nefndarinnar var svo
framúrskarandi gott, sem hugsan-
legt er. Enda myndi hafa sést,
hvernig farið hefði, ef þar hefði
út af brugðið, eða ef maðurinn,
sem í því rúmi „sat“, að eiga að
annast framkvæmdirnar, hefði á
einhvern hátt bilað.
Eins og fór var það hið mesta
lán, að þessi djarflega ákvörðun
var tekin, að hafa hátíðina ein-
mitt á sjálfum Þingvöllum.
Hátiðin.
Blöðin hafa nú fyrir löngu lýst
því, sem fram fór á Þingvöllum,
svo greinilega, að engin ástæða
er til þess að vera að rifja það
upp. Veðrið var yfirleitt mjög
gott, og það var megin skilyrði
fyrir því, að ánægjulegt yrði að
vera á hátíðinni.
En þegar meta skal, hvernig
hátíðin hafi „tekizt“, verður að-
allega að líta á tvær hliðar. Önri-
ur er sú, sem snýr að landsfólk-
inu, en hin sú, sem snýr að út-
lendu gestunum. Báðar þessar
hliðar eru mikilsverðar.
Hátíðin var auðvitað fyrst og
fremst þjóðhátíð. Hún var haldin
í þeim tilgangi, að þessi einstæði
viðburður yrði íslendingum sjálf-
um sem minnisstæðastur og á-
nægjulegastur. Við það miðaði
nefndin mest af undirbúningi sín-
um. Reynt var að láta þarna koma
fram sem mest af því, sem vænta
mátti, að menn víðsvegar að af
landinu, hefði gaman af og gæti
búið að lengi síðan. Því var vand-
að til sönglistar og hljóðfæra-
sláttar eins og föng voru til, og
er óhætt að segja, að betri söng-
ur og hljóðfærasláttur hefir al-
drei heyrst áður hér á landi.
Sama má og segja um íþróttirn-
ar, að þar var sýnt það, sem
vænta mátti að menn hefði mesta
ánægju af að sjá. Flugeldum var
brennt, svo aldrei hefir áður hér
sést neitt líkt. Sýnt var bjargsig,
listsund, vikivakar og dans stiginn,
að ógleymdri sögulegu sýningunni.
Þá var og stillt svo til á hátíðar-
skránni, að kvöldin væri laus til
héraðsmóta hverskonar.