Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.08.1930, Síða 51

RÁÐSMAÐUR OG ÚLFUR.
Eftir Guðmund Friðjónsson.
,,Réttur“ Einars Olgeirssonar
— þess er hefir í árslaun 12.000
kr. — datt ofan um eldhússtromp-
inn minn nýlega. Töluvert skrjáf-
aði í honum, svo sem nærri má
geta, og var það hljóð því líkt,
sem fiskur væri rifinn úr roði.
Sumt af skreið Einars var fisk-
að upp úr bæjarlæk Klettafjalla-
skáldsins St. G. St. Ekki var í
leirlæk sótt.
Þarna bólaði heilmikið á kvæða-
brotum úr Andvökum, sem eiga að
sýna og sanna, að St. G. sé bróðir
bolsanna, eða þá andlegur frændi
í kvæðagerð sinni.
Svo er um skáld og trúarbragða-
höfunda, að orð þeirra má túlka
a ýmsar lundir. Hvorir tveggja
koma víða við. Spakmæli eiga sér
vítt svigrúm og svo að segja fjað-
urmagnað þanþol. Flokkar, ætt-
nðir úr öllum áttum veraldar, geta
fundið stuðning sinni skoðun í
®reinum spekinganna, stórskálda
'°g trúarbragðafrömuða.
Einai' fer rétt með það, að St. G.
stjakar við auðkýfingum í kvæð-
um sínum, en tekur svari lítil-
magna. En jafnframt finnst í
skáldskap hans ámæli á hendur
lýðskrumurum, sem seilast til fjár
og valda, sumir með handafli eða
tungumýkt.
Eg hefi hvorki tíma né rúm
til að fara gegnum allan skáld-
skap þessa vestræna Braga, til að
lýsa viðhorfi hans gegn auðmönn-
um annarsvegar, en lýðskrumur-
um hinsvegar. En eg get gripið
niður í kvæði hans til nokkurar
hlítar. Eg ætla þá fyrst að velja
mér það kvæði hans, sem eg tel
bezt valið til dæmis, og um leið
viturlegast og skáldlegast, kvæðið
„Kveld“.
Fyrst og fremst segir skáldið
frá kveldkyrðinni, sem leiðir huga
þess inn í hvíld frá erfiði, þeirri
önn
„sem vængbraut þá liugsun er hóf sig
á loft
22