Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.08.1930, Qupperneq 56

342
Ráðsmaður og úlfur.
[Stefnir
við mannréttindi og sæmilegt at-
hafnafrelsi, tjáir ekki að taka
fram fyrir hendur einstaklinga,
né takmarka tölu stéttarliða. Ef
kaupfélög og samvinnufélög orka
ekki því að fækka kaupmönnum,
eða takmarka tölu þeirra, með því
að gera kaupmannafjöldanum ó-
lífvænt, þá á hann rétt á að starfa
og lifa.
Hér i landi bólar nú mjög á
því, einkum á Alþingi, að lögá-
kveða athafnir einstaklinga með
boði og banni. Þessi 10 boðorð,
sem kennd eru við Móse og aldrei
hafa verið haldin, þó að hótað
hafi verið eilífri hegningu, þykja
ekki nægileg, heldur er sífelt auk-
ið við boðorðin. Flest þessi nýju
boðorð eru svo löng og flókin, að
þau verða hvorki numin né geymd
í minni. Þarf því að setja gæzlu-
vtnenn á víð og dreif, til að sjá um,
að þeim verði hlýtt. Þar með eru
settar upp dýrar silkihúfur, hver
upp af annari, sem alþýðan á að
hneigja sig.fyrir. Nefin, sem anda
undir þessum húfum, eru með
broddinn niðri í hvers manns
kirnu. En fólkið, sem á að hlýða,
hlýtur að ala önn fyrir öllum
silkihúfu-mönnunum. Flestir þess-
ir húfu-berar eru fúi í lifandi
trjám.
Hvað mundi Valdimar heitinn
Ásmundarson hafa sagt nú, ef
líta mætti upp úr gröf sinni og
taka til máls um slettirekuhátt Al-
þingis og stjórnar? Eitt sinn lét
hann svo um mælt í Fjallk. sinni,
að „landsstjórnin vildi hafa nef
sitt í hvers manns koppi“. Þá af-
skiftasemi vildi hann kveða niður.
Þá var þó lítið um slíka tilhlutun-
ar-viðleitni að ræða, í samanburði
við það, sem nú gerist. Sonur
Valdimars kemur í hug, þegar
þessi víðsýni maður og frjáls-
lyndi er nefndur, og svo stallbræð-
ur sonarins, með allar halarófurn-
ar og seilarnar í eftirdragi.
Eg drap á það í öndverðu, að
bolsarnir gætu ekki eignað sér
allan St. G. Nú vil eg rannsaka
skáldið betur, og þó ekki út í yztu
æsar. Svo segir í einu kvæði St.
G. St.:
„Áhrif lakra miölungsmanna
míignum lyftu engu sinni“.
Þarna er skotið beint í mark —-
í snjáldrið á lýðskrumurum, sem
kúga þorra fólks undir ofbeldis-
ráð sín, með hótunum annars vég-
ar, en loforðum í öðru orðinu —-
loforðum upp í þá ermina, sem
gerð er úr sama efni, sem nýju
fötin keisarans. St. G. St. vill að
múgnum sé lyft. Hann segir í öðr-
um kvæðum, að hver maður eigi