Sagnir - 01.04.1980, Síða 9

skólana og fjölbrautaskólakerfið,
og þá þætti mér ekki ósennilegt
að maður með almenna sögu og
þetta sérsvið gæti sameinað það
tvennt í kennslu.
Annað er það, að listsögunám
er langt og dýrt, og með sl.íku
30 ei ninga sviði gætu menn
sparað sér talsvert upphafsnám
erlendis, nú, og svo þjóðina
gjaldeyrií
Alla vega hefur ekki vantað
áhugann hjá þeim hópi sem ég
hef kennt listasögu undanfarin
ár; margir sitja þar ár eftir
ár, án þess að nám þeirra og
Próf sé reiknað til nokkurra
eininga.
Væri þetta tvennt þá sam-
ræmanlegt, útvíkkun listfræð-
innar, í sérstakt BA-svið, og
svo hitt að mynda sérstaka
menningarsögubraut innan sagn-
fræðinnar?
Hið fyrra gæti orðið góð
forsenda að því síðara. Að við-
bættri þjóðhátta- og fornleifa-
fræði væri þá komið langleiðina
í slíka skiptingu.
Að lokum, Björn, -kannski
dálítið kjánaleg spurnig: Hvað
er list?
List er ákveðin tegund af
sjálfstjáningu og miðlun til
annarra, líkt og mælt mál er
ákveðin tegund af miðlun.
Ég hef á öðrum stað svarað
því svo, að hlutverk lista sé
sú miðlun, að færa hinn mynd-
lausa nýgróður mannfélags í
form og veita honum skilgreinda
merkingu, um leið og aukið er
á gildi hans með forminu sjálfu.
Vilfred Friborg Hansen
Saga í dönskum
skólum
Heimildarýni
óhætt mun að segja að sögu-
hennsla í Danmörku sé nú á
roiklu breytingaskeiði.
Við lok 7. áratugsins jókst
oánægjan með kerfis- og tíma-
bilabundna yfirferð og stórar
yfirlitskennslubækur ("ártöl
°g kóngarunur") sem einkennt
höfðu greinina ’oæði í grunn-
skolum og menntaskólum<,
í byrjun 8. áratugsins varð
lausnarorðið heimildalestur.
Aðalatriðið skyldi verða að
henna nemendum aðferðafræði
sagnfræðinnar, að láta þeim í
tó verkfæri, sem þeir gætu nýtt
sér til þess að verða nokkurs
vísari um samfélagið, einnig
þegar skólagöngu lyki. Með að-
stoð heimildanna áttu nemend-
urnir að geta myndað sér eigin
skoðun á "hinum sögulega sann-
leik". Þeir áttu að kynnast
því af eigin raun, að sagan er
enginn endanlegur sannleikur,
heldur viðfangsefni, sem túlk-
að er á marga mismunandi vegu.
Á þennan hátt átti með til-
styrk sagnfræðinnar að vera
unnt að venja nemendur við að