Sagnir - 01.04.1980, Qupperneq 65

kunni að þyrla burtu einhverju
af spádómum þeirra og vonum,
Blaðið mun skýra heimsatburðina
eins og það veit sannast og
réttast c.. og fletta ofan af
blekkingum fjandmanna sósíal-
ismans.5
Um miðjan október 1939 voru
haldnir fundir um heimsviðburðina
1 Sósíalistafélagi Reykjavíkur og
höfðu þeir Héðinn Valdimarsson og
Brynjólfur Bjarnason framsögu.
Mismunandi sjónarmið voru
rædd í fullu bróðerni og hver
einasti ræðumaður undirstrikaði
að ekki kæmi til nokkura mála
að láta ólíkar skoðanir á
heimsviðburðunum torvelda sam-
heldni flokksmanna né veikja
baráttuþrótt flokksins í innan-
landsmálum ... . Skorar fundur-
inn eindregið á miðstjórn flokks-
ins að vaka yfir því að ekkert
verði birt opinberlega í flokks-
ins nafni, sem brýtur í bág
við þessi stefnuskráratriði,
/þ.e. um samúð með alþýðuhreyf-
ingum Norðurlanda og með
starfsemi alþýðunnar í Sovét/
né heldur flytji blöð flokksins
greinar einstakra manna sem
talist geti stuðningur við auð-
valdsárásir á samtök verka-
lýðsins eða óhróður um ríki
hans.6
Línan gefin
hessa síðustu tilvitnun í sam-
Pykkt fundarins má vandalítið
®ygja til ýmissa átta, og túlkun
—Jpðviijans og meirihluta flokksins
Var ekki langt undan, því að í
veimur flennilöngum greinum
®ítir Brynjólf Bjarnason 22.okt.
S Gunnar Benediktsson 2„nóv„ 1939
3r að finna hinn hreina tón.
<a?Var eru greinarnar skrifaðar
^..hjölfar þeirra atburða, sem þá
°fðu gerst, griðasáttmálans, sam-
°mulags milli Japana og Rússa og
lnnrasarinnar í Pólland.
Benjamín Eiríksson hafði skrifað
^ ær greinar í Þjóðviljann 16.
^ept. 0g 21.oktV 1939. I seinni
þ ®lninni braut hann gegn sam-
y^ktinni, sem fyrr var nefnd.
Benjamín þótti ekki aðeins á-
stæða til að segja "að orðið hafi
breytingar á stefnu Sovétríkjanna
í utanríkismálum heldur einnig í
aðferðum."7
Benjamín lagði í grein sinni
út af ræðu Mólótoffs 31,ágúst 1939.
sem hann flutti í kjölfar griða-
sáttmálans, (en þessi ræða virðist
ekki hafa borist til landsins
fyrr en um þetta leyti) en í henni
segir Mólótoff m.a., að bolsévikar
miði stefnu sína í utanríkismálum
aðeins við hagsmuni þjóða Sovét-
ríkjanna, Þess vegna,segir Benja-
mín, "nær engri átt að binda sér
byrðar í baráttu sinni, með því að
taka þessa stefnu Sovétríkjanna
í utanríkismálum upp á arma sína."
Brynjólfur Bjarnason tekur sér
fyrir hendur daginn eftir að
kveða niður villu Benjamíns og
"sannar" að hagsmunir Sovétríkj-
anna séu hagsmunir alþýðunnar í
öllum löndum :
Sannleikurinn er sá, að
Sovétlýðveldin hafa ein barist
hiklaust og af einlægni fyrir
sameiginlegu öryggi. Þetta
hefur verið stefna Sovétríkj-
anna, en engin einkastefna
utanríkisráðherranna, hvorki
Litvinoffs né Mólótoffs ....
En stefna hins sameiginlega
öryggis strandaði á auðvalds-
stjórnum Bretlands og Frakk-
lands af þeirri einföldu á-
stæðu, sem hlýtur að liggja í
augum uppi fyrir hvern sósí-
alista, að stjórnir þessara
landa eru ekki að berjast fyrir