Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Qupperneq 22

og láglendishverfa. Tegundir eru fleiri en í öðrum gulstararflóa hverf-
um. Einkennistegundirnar tvær eru álíka að magni, en þó mun ljósa-
störin þekja öllu meira. Aðrar helztu tegundir eru: Engjarós (Coma-
rum palustré), horblaðka (Menyanthes trifoliata) og kornsúra (Polygo-
num viviparum). E% er mjög hátt, og fenjaplöntur HH ná hér há-
marki í flóahverfum hálendisins. Athugunarbletturinn er blautur, leir-
borinn flói, og liggur nærri athugun l’ab. I. 19.
9. Gulstarar-hdlmgresis hverfi (C. Lyngbyei-Calamagrostis neglecta
soc.) (Tab. II. A—B 5-7).
Gróðurhverfi þetta hef ég séð allvíða í hálendi íslands, en þekki
það ekki á láglendi. Ég hef lýst því í riti mínu 1945 (s. 390). Vafasamt
er, hvort hverfi þetta skuli fremur teljast til flóa en flæðimýrar, því að
hvergi í gulstararflóanum eru flæðimýrareinkennin svo glögg sem hér.
Gulstörin (C. Lyngbyei) er algerlega ríkjandi bæði í svip og fleti.
Helztu fylgitegundir eru hengistör (C. rariflora) og engjarós (Coma-
rum palustre). E-flokkurinn er hér í miklum meiri hluta, og hvergi í
flóanum er H% jafnhátt, þá er HH% allhátt.
Flæðimýrareinkennin eru skýrust á blettunum Tab. II. 6—7, sem
báðir eru í Hvítárnesi á Kili. Þar hafa margir km2 lands myndazt af
framburði Fúlukvíslar í Hvítárvatn. Land þetta er marflatt að kalla
má, svo að vatnsrennsli hefur hætt um það að mestu jafnskjótt og það
myndaðist. Jökulsárkvíslarnar niðri í flóasvæðinu minna því meira á
stöðukíla en straumvatn. Mestur hluti þessara óshólma er nú brokflói.
Þar er víðast mjög grösugt, og klófífan (Eriophorum angustifolium)
ríkir bæði í svip og fleti. Meðfram árkvíslunum eru þó ræmur af flæði-
mýri, og má þar rekja myndun gróðurlendanna líkt og gert er hér síð-
ar. Það er auðsætt þarna, að hér sem annars staðar, þar sem skilyrði eru
lík í óshólmum, þá myndast þar ekki regluleg gulstarar-flæðimýri, held-
ur koma fram flóa-gróðurhverfi. Helzt er svo að sjá sem gulstörin eigi
hér erfitt uppdráttar í samkeppni við flóategundirnar, og því verði
mörkin milli þessara gróðurlenda svo ógreinileg.
Gróðurhverfi það, sem hér um ræðir, væri ef til vill réttast skil-
greint sem hálendisform gulstarar-flæðimýrarinnar. Hún þekur allstór
svæði í Hvítárnesi, og gróðurfarið er yfirleitt mjög einleitt. Athugun
Tab. II. 5 er úr Nauthaga, svæði því, sem fyrr er lýst. Athugunarblett-
urinn er í grennd við laugavætur, og því sennilega ylur í jörðu. Gul-
störin er þar mjög þéttvaxin, svo að einungis fáeinir hálmgresiseinstakl-
ingar eru þar innan um stararbreiðurnar. Svo er störin stórvaxin þarna,
20 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði