Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Qupperneq 101

Mjög mikið verk er ennþá óunnið i sambandi við nafngreiningar á islenzkum
plöntum. Enn skortir tilfinnanlega samanburð við þaer plöntur, sem teljast til sömu
tegunda erlendis. Úr þessu verður aðeins bætt með því móti, að fá samanburðar-
eintök frá grannlöndunum, helzt bæði þurrkuð og lifandi. í þessu felst m. a. fram-
tíðarhlutverk garðsins.
Þá er nauðsynlegt að safna sem flestum eintökum af hinum vandgreindu kynjum,
eins og af víði, birki, augnfró, maríustakk, vorblómi og fífli, svo eitthvað só nefnt.
Allt krefst þetta mikillar vinnu og umhugsunar. í erlendum grasgörðum er talið
nauðsynlegt að yfirfara allar nafngreiningar á ekki skemmra en þriggja ára fresti.
Það þyrfti einnig að gera hér. Með tímanum verður því varla hjá því komizt að
ráða lærðan grasafræðing að garðinum, ef hægt á að vera að halda í horfinu þar.
Nú kann einhver að spyrja, hvort ekki sé til of mikils ætlazt, af einu fátæku
bæjarfélagi, að það haldi uppi vísindalegum grasgarði.
Því er til að svara, að grasgarðurinn er einn þáttur í viðleitni fólksins til menn-
ingar, og eftir slíkum stofnunum er bæjarfélagið fyrst og fremst metið, út í frá.
Lystigarðurinn á Akureyri, með grasgarðinum, er nú þegar orðinn svo kunn stofn-
un, ekki einungis hér á landi, heldur og langt út fyrir landsteinana, að óverjandi
væri fyrir okkur, og jafnvel beinlínis skaðlegt, að halda honum ekki í hæfilegum
vexti og framför. Þetta er eitt af hlutverkum bæjarfélagsins, sem það getur ekki
skorast undan.
Hugsanlegt væri að vísu, að fá fleiri aðila til að standa straum af rekstri garðsins,
á þeim forsendum, að hann hafi nú orðið víðara hlutverki að gegna en að vera
skemmtigarður bæjarbúa.
Fyndist mér ekki óeðlilegt, að t. d. Ríkissjóður styrkti garðinn, eins og ýmsa aðra
þjóðþrifastarfsemi, enda er garðurinn nú, á vissan hátt, orðin almannaeign.
Ég orðlengi þetta ekki meira, en vil að lokum óska þeim bræðrum Jóni og Kristj-
áni Rögnvaldssonum til hamingju með garðinn, enda veit ég að þeirra gæfa er við
hann bundin, meira en flest annað. Megi þeir lengi njóta ánægjunnar af að starfa
í þessum garði, sem þeir hafa sjálfir skapað.
Helgi Hallgrimsson.
NÝ PÍPUSVEPPATEGUND.
Fyrir nokkrum árum skrifaði ég grein í Náttúrufræðinginn um íslenzka pípu-
sveppi (Boletales). Var þar getið alls sex tegunda, sem fundizt hafa hér á landi, þar
af einnar nýfundinnar, Boletus edulis Fr. Nú hefur enn ný tegund bætzt í hópinn,
en það er tegundin Boletus versipellis L., en hún fannst hér á landi fyrst sumarið
1963, þann 15. ágúst, skammt utan við eyðibýlið Sker á Látraströnd.
Hér fer á eftir stutt lýsing á Boletus versipellis.
Allstórvaxin tegund. Hatturinn rauðbrúnn á ungum eintökum en verður síðar
oftast gulbrúnn eða rauðgulur, oft með dekkri dröfnum, fínlóhærður einkum á ung-
stiginu. Plpulagið í fyrstu grágult en verður gulgrænt. Stafurinn með hvítum grunn-
lit, en alþakinn svörtu hreistri, sem myndar rákir eftir honum endilöngum. Holdið
livítt, en litast ljósrautt í hattinum en blágrænt eða blásvart í stafnum, ef það er
sært. Vex með birki og ösp.
Sveppurinn er á stærð við stóran kúalubba (Boletus scaber), og líkist honum
7* TÍMARIT UM ÍSLF-N7.KA GRASAFRÆÖI - FlÓra 99