Dagblaðið Vísir - DV - 17.08.2007, Síða 35

DV Sport föstudagur 17. ágúst 2007 35
Ísland hefur gefið mér allt
Kekic kláraði tímabilið 2006 með Þróttur-
um. Þrótti mistókst að komast upp í Lands-
bankadeildina og í febrúar á þessu ári ósk-
uðu Víkingar eftir þjónustu hans og Þróttur
og Víkingur komust að samkomulagi. Kekic
lætur vel af veru sinni hjá Víkingum og segir
Magnús Gylfason vera góðan og skipulagðan
þjálfara.
„Maggi veit hvað hann er að gera og hann
sá pláss fyrir mig í liðinu. Það var allt hundrað
prósent frá fyrsta degi. Það er mikill agi inn-
an vallar og mikill agi utan vallar. Við erum
kannski ekki að standa okkur vel í deildinni
en samt held ég að við séum mun betri en
staðan segir,“ segir Kekic sem hefur skorað sjö
mörk í ellefu leikjum.
Kekic verður 38 ára í nóvember. Samning-
ur hans rennur út eftir tímabilið og hann segir
óljóst hvað framtíðin ber í skauti sér og hvort
hann verður hér á landi eða fer aftur til
Serbíu. „Kannski spila ég eitt ár í við-
bót, kannski breyti ég eitthvað
til. Það væri best fyrir mig að
vera áfram hér. Kannski
fer ég að þjálfa lið eða
hætti þessu alveg og
byrja að vinna. Ég
er ekki mikið að
spá í það. Ísland
hefur gefið mér
allt og ég vil
ekki breyta
núna. Það
er erfitt að
fara til Ser-
bíu núna,“
segir Kekic
sem er bú-
inn með
UEFA-
B próf í
knatt-
spyrnu-
þjálfun
og stefnir
á að klára
UEFA-A.
„Það er
erfitt fyr-
ir mig að
svara því
hvað ég
ætla að
gera. Ég
hef enn
gaman
af því
að æfa
og spila.
Frá því
að ég var
27 ára hef
ég alltaf
farið á æf-
ingu klukk-
an hálf sex.
Hvað á
ég að gera
klukkan hálf
sex ef ég
hætti? Það
væri mjög
erfitt fyrir
mig að hætta í
fótbolta,“ segir
Kekic.
Reykir tvo
pakka á dag
Þrátt fyrir að vera
að spila vel á þess-
um aldri seg-
ir Kekic að
ald-
urinn sé farinn að segja til sín. „Það er erfitt að
vakna og byrja að labba daginn eftir leik. Ég er
þreyttur. Ég klára stundum heila æfingu, einn
og hálfan tíma. Stundum bara klukkutíma.
Ég bið aldrei um neinn afslátt af því að ég er
37 ára gamall. Maður verður að finna hvað
er rétt. Maggi skilur þetta mjög vel og það er
einfalt fyrir mig að biðja um að fá að skokka
eða hætta á æfingu eftir klukkutíma ef ég er
þreyttur. Ekkert mál.
Ef ég meiðist smávægilega, þá er ég lengur
að ná mér. Áður fyrr tók það einn til tvo daga,
nú tekur það fimm sex daga að lagast. Ég þarf
því að passa mig á því hvað ég æfi, hvað ég
borða og hvenær ég fer að sofa. Þetta er ekki
einfalt,“ segir Kekic og bætir við að hann hafi
sloppið tiltölulega vel við meiðsli.
Kekic reykir tvo pakka af sígarettum á dag.
Hann byrjaði að reykja þegar hann var kall-
aður í júgóslavneska herinn árið 1987. „Ég
byrjaði að reykja sautján ára. Þetta er ekki gott
fyrir lungun. Allir vinir mínir reyktu og þeg-
ar ég var kallaður í herinn hugsaði ég með
mér að ég myndi ekki spila fótbolta í eitt ár og
kannski væri þetta allt í lagi. Ég reykti eina síg-
arettu, aðra næsta dag og svo keypti ég pakka
og byrjaði að reykja.
Ég þarf aldrei að hætta á æfingum af því
að ég reyki. Ég er aldrei síðastur. Ég spila leik
í níutíu mínútur og ég finn fyrir þessu núna.
Ég er 37 ára og reyki mikið. En ef það kemur
15-16 ára krakki til mín í dag, þá segi ég hon-
um að hugsa ekki einu sinni um að byrja að
reykja.
Ég hef aldrei notað neitt „overdrive“ fyrir
leik. Mér finnst mjög gaman þegar fólk segir:
„Keli, þú ert 37 ára gamall og ert að spila vel,“
þá segi ég: „Prófaðu bara Marlboro,““ segir
Kekic og hlær.
Kekic gegndi herþjónustu frá
september 1987 til septemb-
er 1988. Þá var herskylda
í gömlu Júgóslavíu og
Kekic fór ásamt
bróð-
ur sínum. Þá ríkti friður í Júgóslavíu og þeir
bræður lentu því ekki í neinum átökum. Kek-
ic segist hafa lært mikinn aga í hernum. „Við
vorum hermenn, vöknuðum klukkan fimm
og gerðum það sem við þurftum að gera. Þú
þurftir að fara á réttum tíma að sofa og gera
það sem þér var sagt. Ég get ekki sagt að
þetta hafi verið einfalt. Ég bjó hjá mömmu og
pabba. Þar gat ég farið að sofa hvenær sem
er og farið á fætur hvenær sem er, farið að
skemmta mér eða spila fótbolta og á tveimur
dögum breyttist allt,“ segir Kekic.
Af hverju Valdimar?
Kekic fluttist til landsins ásamt fyrrverandi
konu sinni. Þau skildu í mars í fyrra og saman
eiga þau tvær dætur, tíu og fimm ára gamlar.
Kekic fékk íslenskt ríkisfang árið 2004 og hef-
ur því verið gjaldgengur í íslenska landsliðið
í fótbolta undanfarin þrjú ár. Hann segir að
fyrst eftir að hafa fengið íslenskt ríkisfang hafi
hann gælt við þá hugsun að spila fyrir Ísland.
„Ég hugsaði aldrei að það yrði að vera
pláss fyrir mig af því nú væri ég Íslendingur.
Það eina sem ég hugsaði um að gera var að
æfa vel og spila vel. Þjálfarinn segir svo til um
hvort ég sé nógu góður.
Ég ætla ekki að ljúga en ég hugsaði stund-
um um að kannski væri þjálfarinn að fara að
hringja í mig. Ég spilaði vel og það gekk vel.
Kannski væri einhver æfingaleikur eða eitt-
hvað slíkt þar sem ég fengi að sýna mig. Ég
var alveg tilbúinn að spila í vörn, á miðju eða
frammi. Þetta gerðist ekki og svona er það í
fótbolta. Þjálfarinn ræður,“ segir Kekic.
Allir þeir sem fá íslenskt ríkisfang þurfa
að velja sér íslenskt nafn. Kekic valdi nafnið
Valdimar og það er ástæða fyrir því. „Ég kom í
júlí 1996 og ég var mjög þreyttur. Ég lenti á Ís-
landi klukkan tíu (að kvöldi) og það var enn-
þá sól. Og þegar ég kom var kona fyrir aftan
mig sem kallaði: Valdimar! og þetta var fyrsta
nafnið sem ég heyrði. Ég var þarna með vini
mínum og ég hugsaði að ef ég fengi íslenskt
vegabréf og þyrfti að velja mér nafn, þá yrði
það Valdimar. Mér finnst það líka passa vel.
Sinisa Valdimar Kekic,“ segir hinn
geðþekki Kekic að lokum.
Ísland hefur gefið mér allt
„Við æfðum mjög mikið en það voru ekki erfið hlaup.
Við vorum að spila fótbolta, leika okkur og hann
spilaði með. Það voru skotæfingar í einn og hálfan
tíma. Ég sagði í janúar að ef við héldum áfram að æfa
svona, þá væri það ekki gott fyrir Grindavík.“
Hefur marga fjöruna sopið Kekic gegndi meðal
annars herskyldu í serbíu á sínum yngri árum.
dV mynd stefán