Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.12.1958, Blaðsíða 37

kast. úr glerhúsi hér á þessum stað),
og vissulega hafa mörg þeirra leyst
mikið og gott verk af höndum. En
mér virðist þessi litlu rit engan veg-
inn geta annað öllu lilutverki raun-
verulegs tímarits um menningarmál.
Til þess er útkoma þeirra of strjál og
hagur þeirra allur of reikull og þau
reyndar hreinlega of lítil. Ekkert slíkt
rit getur af þessum sökum sinnt bók-
mennta- og Iistagagnrýni svo að full
not séu að. Ekki geta þessi tímarit
heldur tekið verulegan ]>átt í umræð-
um og rökræðum líðandi stundar, hætt
er við að innlegg tímaritsins til slíkra
mála birtist nokkrum mánuðum um
seinan. Þannig mætti lengi telja en
afleiðingin er auðsæ: tímaritin verða
hvergi nærri jafn lifandi og frjó og
æskilegt væri, og þau geta ekki látið
líkt því öll þau mál Lil sín taka sem
raunverulega varða þau. Ilálfu verra
verður þetta þegar tillit er tekið til
amlóðaháttar dagblaðanna á þessu
sviði sem áður var vikið að.
Ég held ])ví að það væri mikið
æskilegt að hér kæmist á laggirnar
öflugt og vandað tímarit um menn-
ingarmál, rit sem kæmi út a. m. k.
8—lá sinnurn á ári, og hefði föng á
því að vanda verulega efni og útgáfu.
Slíkt rit hlyti óhjákvæmilega að sinna
þjóðmálum að vissu marki (ógerning-
ur er að ræða menningarmál án sam-
liengis við það þjóðfélag þar sem
menningin þrífst), og því væri höfuð-
nauðsyn að það yrði með öllu óháð
einstökum stjórnmálaflokkum eða
öðrum stofnunum, bókaforlögum eða
félögum. Ærin verkefni væru hér
slíku tímariti og mætti gera langa
upptalningu, en ég nefni hér aðeins
þrjá efnisþætti sem hlytu að verða
þar fyrirferðarmiklir: greinar og rit-
gerðir um hvers kyns menningarmál,
bókmenntir og listir, og umræður um
þau þessara mála er liæst ber á hverj-
um tíma, vönduð og rökvís gagnrýni
um listir og bókmenntir samtímans,
fjölbreyttar fagurbókmenntir innlend-
ar og erlendar, ekki sízt verk hinna
yngstu höfunda sem líklegir eru til að
móta list framtíðarinnar.
Eg hef þá trú að slíkt tímarit gæti
orðið íslenzkum bókmenntum og öllu
menningarlífi mesti þarfaþrifill. Að
vísu hlyti útgáfa þess að kosta allmik-
ið fé í upphafi, en fyrirtækið myndi á-
reiðanlega standa undir sér þegar til
lengdar léti. Þegar manni verður
hugsað til alls þess mýgrúts tímarita
um ólíklegustu efni sem hér þrífast
vel er lítt hugsanlegt að eitt tímarit
af þeirri gerð sem hér hefur verið lýst
hlyti að verða gjaldþrotafyrirtæki,
jafnvel þólt það væri stórt og vandað
og enginn kostnaður til sparaður.
DAGSKRÁ
35