Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.12.1958, Blaðsíða 7

hægt að bæta við þetta og kaupa nýjan altaris-
dúk eða kertastjaka.
Þegar maðurinn var búinn að raða seðlunum
kyrfilega í umslagið, stakk hann út úr sér
tungunni og renndi límröndinni eftir henni;
hann gat ekki skilið í öðru en hann væri búinn
að tryggja sér þennan litla blett í kirkjugarð-
inum, hann hafði þó verið bóndi í þessum
dal í marga áratugi og um eitt skeið forsöngv-
ari í þessari kirkju. Og núorðið var hugur
hnns allur bundinn þcssum ofurlitla bletti undir
norðausturhorninu.
Hann var hávaxinn og krangalegur, lotinn í
herðum og axlirnar slúttu fram og inn svo
maðurinn var áþckkur fugli sem er í þann veg-
inn að leggja saman vængina eftir langt flug.
Grátt hárið var stuttklippt og rakað í hnakk-
ann og kringum eyrun, þar var húðin ljósari
og stakk í stúf við sólbitið og þrútið andlitið.
Hvíti sloppurinn gúlpaði að framan því
maðurinn var alltaf lítið eitt hokinn í hnján-
um og laut höfði; líkt og hann væri að biðja
afsökunar á því að hann, sem gegndi svo lítil-
mótlegu embætti, skyldi vera svi na stór. Því
hann var klósettmaður á hótelinu og bar höfuð
og herðar yfir flesta gestina og allt starfsfólkið.
Jökull Jakobsson er íeeddur í Nes-
kauþstað 1933, sonur sr. Jakobs Jónsson-
ar og konu lians I}á~u Einarsdóttur.
Hann lauk stúdenlspróli frd Mennta-
skólanum i Reykjavík 1953. Lagði síðan
stund á bókmenntasögu og leiklistarsögu
í Vínarborg velurinn 1953—1954. Fram-
haldsnám í sörnu gre num í Lundúnum
1956—57. Stðan hefur Jökull fengizt við
blaðamennsku, starfaði við Timann
veturinn 1957—58, en þá um vor-
ið tók hann við ritstjórn Vik-
unnar. Jökull hefur birt þrjár skáldsög-
ur: 'I'æmdur bikar, 1951, Onnar, 1956
og Fjallið, 1958. Auk þess hefur hann
birt skáldskap og greinar í ýmsum blöð-
um og timaritum.
Ritstj.
Hann hreinsaði klósettin og sá um að alltaf
væru hreinar handþurrkur við þvottaskálarnar.
Hann sá þeim fyrir sápu á morgnana sem
vildu íaka sig og seldi þeim hárspíra og talkúm.
Hann burstaði kuskið af fötum þeirra þegar
þeir höfðu kembt á sér hárið vandlega og
lagfært bindishnútinn áður en þeir fóru aftur
inn að dansa á kvöldin. Þá voru þeir oftast
sveittir og móðir því það var hitasvækja inní
salnum og þröng manna á gólfinu. Það var
negrasöngkona með hljómsveitinni og tónarnir
bárust inn á klósettið þegar dyrnar voru opn-
aðar. Þeir voru glaðir og hreyfir af víni og
stóðu lengi við háar skálarnar cg létu buna í
mestu makindum, vörpuðu mæðinni á meðan.
Spjölluðu um hitasvækjuna eða söngkonuna eða
spurðu hvað þeir væru búnir að fá marga. En
sumir stóðu bara þöglir og nutu þess að létta
á sér. Svo skoluðu þeir af höndunum á sér,
hristu af sér vatnið og gripu handþurrku úr
hlaðanum, stóðu kyrrir og bísperrtir meðan
klósettmaðurinn burstaði af jakkakraganum og
niður eftir bakinu. Hann hreyfði sig aldrei úr
horninu meðan hann burstaði, hann teygði á
sér langan handlegginn og horfði niðrum sig
meðan hann var að þessu.
Þeir réttu honum fimmkall rg tíkall og ein-
DAGSKRA
5