Félagsbréf - 01.04.1958, Side 15

Ritst j órnargremar
Skipulagið, nazisminn, inaðnriui.
Skipulagssýkittinn hefur komizt í listirnar og sett á þær dauða-
mark sitt. Skipulagið stefnir hugarsportinu í beinan voða. Þúfna-
bani alhliða þjóðnýtingar hefur stöðugt verið á ferðinni síðustu
áratugina. Hér er að skapast velferðarríki, sem ungum höfundum
er eins gott að átta sig á, áður en þeir verða því samrunnir.
Á þessa leið ritar Indriði G. Þorsteinsson, rithöfundur, í
svari við spurningunni: Hver eru helztu vandamál ungs rit-
höfundar á íslandi í dag? Svarið í heild birtist í Félagsbréfi 5.
Nú lætur að líJcum, að einhverjir hafi undrazt djarflega hrein-
skilni hins unga höfundar, sem ræðst gegn því beitta vopni, sem
stjórnmálaspekúlantar allra flokka hafa hvað fimlegast brugðið
síðustu áratugina. Og verður næstum að teljast vonlegt, að mönn-
um verði hverft við að kynnast efasemdum um ágæti andlegra
jarðabóta. Þess vegna er ekki nema gott eitt um það að segja,
er ritstjóri pólitísks blaðs tekur sér penna í hönd til andsvara.
En niðurstaða ritstjórans hlýtur að verða áhyggjuefni. Ekki vegna
þess, að hætt sé við, að hún reynist rétt, heldur af hinu, að póli-
tískt ofstæki virðist fylgja í kjölfar hins óhæfilega valds, sem
stjórnmálamenn hafa meira og minna sameinazt um að ræna þjóð-
félagsþegnana og taka í eigin hendur sem andlegir og veraldlegir
forsjármenn landslýðsins.
Niðurstaða ritstjórans er sú, að skammt muni frá skoðunum
Indriða yfir í nazisma, nái ríthöfundurinn ekki „andlegu jafn-
vægi“. Með öðrum orðum, sá sem eigi vill þjóna þjóðnýttri menn-
ingu og eigi vill vera i andlegu samræmi við velferðarríki vald-
hafanna, hann hlýtur að aðhyllast nazisma, vera einræðissinni og
gasklefaunnandi. Og þar með er hann endanlega afgreiddur.