Félagsbréf - 01.04.1958, Qupperneq 32

20
FEBAGSBREP
Jón Óskar er sérkennilegt skáld, Jiótt honuxn séu að vísu niislagðar
hendur einsog fleiri. í beztu ljóðum sínum beitir hann stíltækni sem
sker þau úr Ijóðum annarra ungskálda. Mörg þeirra minna mann einna
lielzt á særingar eða töfraþulur þarsem endurtekning ákveðinna orða
og hljóða skiptir meginmáli. Þetta getur orðið mjög álirifaríkl í liönd-
um kunnáttumanna, og ósjaldan gæðir þetta ljóð Jóns Óskars sér-
kennilegum töfrum. Margar myndir hans eru líka minnisstæðar einsog
eftirfarandi dæmi sýna. Þau eru tekin úr ljóðabókinni „Skrifað í vind-
inn“, en annað ljóðasafn lians er nú í prentun:
„Og rödd J)ín geymist inni í mér
dimm eins og liár þitt“.
Og
„Þó mjöllin rjúki
og veturinn kreppi hnefann
og hristi úfinn kollinn
til að skelfa mig
og öll mannúð virSist lokuð inni
í þeim kreppta hnefa
þá mnn ég samt ekki gefa upp alla von .. .“
Og
„... Lcngi hlógu
í fylgsni sínu nokkrir galdrabræður
sein kumpánlcga snæddu ótta fólksins
og drukku örbirgð þess í gullnum köiinum
sem steyptar voru úr tárasalti lýðsins".
Benda má ennfremur á ljóðið „Næturvín“ sem er sérkennilega mynd-
rænt, en of langt til að fara með það hér, og að lokum þessa máttugu
Ijóðlínu:
„... á veginum er grár skriðdreki hlaðinn hatri til lífsins".
Hannes Pétursson hefur sem verðugt er lilotið mikið lof fyrir ljóð
sín, þótt hann standi mörgurn skáldbræðrum sínum ekki framar í öðru
en því að honum er mjög létt um að yrkja og ljóð hans eru undan-
tekningarlítið vel unnin. Hannes er gæddur ríku söguskyni og hefur
sérkennilegt vald á að endurlífga söguna í verkum sínum. Hannes Sig-
fússon gerir hið sama, en á miklu óbeinni hátt. Hannes Pétursson er
í eðli sínu mjög rómantískt skáld; hann á auðvelt með að leika sér
að andstæðum og gefa þeim víðtæka merkingu. Myndsköpun hans er
ekki sérlega nýstárleg; hann bregður sjaldan upp þessum leiftrandi