Morgunblaðið - 04.05.2012, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. MAÍ 2012
✝ Guðbjörn Guð-jónsson fæddist
í Ásbyrgi í Vest-
mannaeyjum 14.
apríl 1925. Hann
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni í Reykjavík 24.
apríl síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Guðjóns
Jónssonar skip-
stjóra, f. 10. febr-
úar 1892 á Selalæk á Rang-
árvöllum, d. 14. maí 1967, og
Bergþóru Jónsdóttur, f. 10.
október 1894 í Bakkakoti undir
Austur-Eyjafjöllum, d. 20. des-
ember 1989.
Þau hjónin fluttu til
Vestmannaeyja árið 1920. Þar
ólst Guðbjörn upp ásamt stórum
hópi systkina í húsi nefnt Reykir
er stendur við Vestmanna-
eyjabraut. Systkini Guðbjörns
eru: Jón Óskar, f. 26. júní 1917,
d. 25. apríl 1941, Guðmundur, f.
9. febrúar 1920, d. 5. ágúst 2008,
Þórhallur Ármann, f. 3. febrúar
1921, d. 14. maí 1921, Jóhanna,
f. 5. júní 1922, Þorleifur, f. 23.
júní 1926, d. 24. nóvember 1974,
Magnús, f. 24. janúar 1929, Þór-
Bjössi og Kata bjuggu sér
heimili á Sogavegi 220 í Reykja-
vík og bjuggu þar lengst af. Síð-
ar fluttu þau í Haukanesi 5 í
Garðabæ.
Bjössi, eins og hann var jafn-
an kallaður, stundaði nám í
Gagnfræðaskóla Vest-
mannaeyja en að því loknu gerð-
ist hann sjómaður á vertíð 1941.
Um haustið fór hann í Mótorvél-
skóla Fiskifélags Íslands er
haldinn var í Vestmannaeyjum
og í framhaldi af því gerðist
hann vélstjóri. Hann fór síðan í
nám í Vélsmiðjunni Héðni hf. ár-
ið 1943 í Reykjavík, samhliða
námi í Iðnskólanum í Reykjavík.
Hann fékk sveinsbréf í vél-
virkjun 1949 og meistarabréf
1953. Bjössi vann á vegum Héð-
ins víðsvegar um land við upp-
setningar á frystihúsum og
fiskimjölsverksmiðjum. Hann
var verksmiðjustjóri í Fiski-
mjölsverksmiðju Eskifjarðar
1962-1970. Bjössi lauk starfs-
ferli sínum hjá sjávaraf-
urðadeild SÍS.
Bjössi var listrænn og mikill
náttúruunnandi. Hans áhuga-
mál voru meðal annars garð-
rækt, bækur, frímerki og alls-
kyns handverk. Hann bar mikla
umhyggju fyrir sinni fjölskyldu
sem var alltaf mikilvægasti þátt-
urinn í hans lífi.
Útför Guðbjörns fer fram í
Bústaðakirkju í dag, 4. maí,
kl.13.
hallur Ármann, f.
27. október 1931,
Lilja, f. 10. apríl
1933, d. 3. janúar
1941 og Haukur, f.
13. mars 1938.
Hinn 8. júní 1948
kvæntist Bjössi
Katrínu Valtýsdótt-
ur, f. 8. júní 1923, d.
16. október 2009.
Foreldrar hennar
voru Rakel Jó-
hanna Jóhannsdóttir, f. 28.
ágúst 1891, d. 17. nóvember
1958 og Valtýr Jónsson, f. 28.
september 1895, d. 29. október
1976. Bjössi og Kata eignuðust
eina dóttur, Bergþóru, f. 20.
september 1947. Bergþóra hef-
ur verið búsett í Bandaríkjunum
frá 1968. Hún er gift Karli Ás-
mundssyni, f. 27. október 1946
og eiga þau þrjá syni: Guðbjörn,
f. 17. nóvember 1966, d. 29. febr-
úar 2012, Karl Rúnar, f. 3. mars
1973 og Jóhann Inga, f. 21. febr-
úar 1984. Barnabarnabörn Guð-
björns eru fjögur, Nika, f. 15.
júlí 1992, Anya, f. 29. desember
1996, Haukur Joseph, f. 30. des-
ember 2005 og Óskar Mark, f.
18. nóvember 2010.
Yndislega eyjan mín,
ó hve þú ert morgunfögur!
Úðaslæðan óðum dvín,
eins og spegill hafið skín;
yfir blessuð björgin þín,
breiðir sólin geislakögur.
Yndislega eyjan mín,
ó hve þú ert morgunfögur!
(Sigurbjörn Sveinsson.)
Elsku pabbi minn, nú ert þú
kominn til mömmu og Bjössa.
Eftir eru óteljandi yndislegar
minningar sem lifa áfram í hjört-
um okkar. Við munum öll sakna
þín mikið, þú varst svo stór hluti
okkar tilveru.
Far þú í friði.
Þín dóttir,
Bergþóra.
Það er með miklu þakklæti og
virðingu sem við systkinin frá
Reykjum og fjölskyldur okkar
minnumst Bjössa bróður okkar,
sem hann var oftast nefndur, er
nú hefur kvatt þetta líf. Líf sem
hefur verið honum farsælt á hans
löngu ævi. Við erum stolt af hans
störfum er hann hefur unnið víða
um land. Bjössi hafði þægilega
nærveru, var hjartahlýr og bjó
yfir miklu jafnaðargeði. Hjóna-
band Bjössa og Katrínar var far-
sælt en sjúkdómsstríð Katrínar
varð langt og strangt þar til yfir
lauk. Katrín lést 16. október
2009. Bjössi lagði sig allan fram
um að veita konu sinni þá aðstoð
er honum var unnt að veita, fyrir
það á hann heiður skilið. Það var
mikið áfall fyrir Bjössa og fjöl-
skyldu er dóttursonur hans og
nafni varð bráðkvaddur 29. febr-
úar sl., aðeins 45 ára að aldri.
Hann var búsettur í Bandaríkj-
unum þar sem hann var læknir.
Hann lætur eftir sig eiginkonu
og 2 dætur frá fyrra hjónabandi.
Síðustu mánuðir voru Bjössa erf-
iðir vegna krabbameins, hann
dvaldi ýmist á sjúkrahúsi, heima
hjá sér eða hjúkrunarheimilinu
Sóltúni. Bjössi var afar þakklát-
ur fyrir alla þá þjónustu er hon-
um var veitt og eins viljum við
aðstandendur þakka öllum er
veittu Bjössa frábæra þjónustu.
Að leiðarlokum vottum við Berg-
þóru, börnum hennar og fjöl-
skyldum okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning nafnanna.
Fyrir hönd systkina minna,
Magnús Guðjónsson.
Kær frændi er látinn og lang-
ar okkur systrum að minnast
hans. Margar bernskuminningar
okkar tengjast honum, enda
munum við ekki annað en hann
hafi alltaf verið til staðar.
Mamma og Bjössi voru ættuð frá
Reykjum í Vestmannaeyjum.
Þau fylgdust að eftir að þau flutt-
ust til Reykjavíkur og byggðu
upp traust og náið samband milli
fjöldskyldnanna. Það er ekki
hægt að minnast Bjössa nema að
nefna Kötu sem lést fyrir rúmum
tveimur árum.
Bjössi byggði fjölskyldunni
hús við Sogaveginn og talaði
hann oft um hvað allir hefðu
hjálpast að við að byggja húsin í
Smáíbúðahverfinu og þannig
hefði samtakamátturinn orðið til
þess að fólk gat reist sér þak yfir
höfuðið.
Bjössi vann lengi við að setja
upp síldarverksmiðjur úti á landi
og kallaði það á langar fjarvistir
frá heimilinu. Kata og Bjössi
bjuggu tímabundið úti á landi
þar sem Bjössi var að vinna og
munum við sérstaklega eftir því
þegar þau bjuggu á Eskifirði og
á Höfn. Við fórum til Eskifjarðar
í heimsókn með foreldrum okkar,
afa og ömmu. Þetta var mjög
langt og eftirminnilegt ferðalag
enda hringvegurinn ekki kominn
og vegirnir ómalbikaðir.
Bjössi hafði mjög gaman af að
stússast í garðvinnu og var garð-
urinn þeirra alltaf snyrtilegur.
Bjössi byggði síðan hús í Arn-
arnesinu. Þar áttu þau nokkur
góð ár en veikindi Kötu ágerðust
og annaðist Bjössi hana vel í
veikindunum. Eftir að Kata lést
varð fremur tómlegt hjá Bjössa í
Haukanesinu og enn og aftur
sóttu þau systkinin stuðning
hvort í annað en mamma missti
pabba fyrir tveimur árum.
Mamma kallaði á hann í mat og
hann keyrði hana í búðir og
heimsóknir. Þá tóku þau oft upp
spilin til að stytta sér stundir.
Það hefur verið ánægjulegt að
fylgjast með Bjössa síðustu ár og
sjá hvað hann naut ferðanna til
Vestmannaeyja að heimsækja
bræður sína. Þar nutu allir sam-
vistanna og var Bjössi í essinu
sínu að segja frá gömlu dögunum
í uppvextinum og var minni hans
ótrúlegt. Við systurnar vorum
svo heppnar að vera samtímis
honum í Eyjum á goslokahátíð
síðastliðin sumur og sjáum
hversu hann naut þess að vera
þar. Hann sótti allar sýningar
sem í boði voru og það skemmdi
ekki fyrir að geta fengið sér
kaffisopa við eldhúsborðið á
Reykjum og þar leið honum vel.
Hann heimsótti líka Bergþóru
og fjölskyldu til New Hampshire
og naut þess. Í síðustu ferðinni
sl. sumar gerðu veikindi vart við
sig og hófst þá baráttan við sjúk-
dóminn en hann átti góða daga á
milli. Síðustu jól voru sérstak-
lega ánægjuleg því Begga dóttir
hans kom með stórfjölskylduna
til Íslands. Þar var Bjössi yngri
með Júlíu og dætur sínar, en
skyndilegt fráfall hans í febrúar
varð Bjössa mikið áfall.
Bjössi var ánægður þegar
hann fékk inni á Sóltúni því þar
leið honum vel. Þegar hann kom
til mömmu laugardaginn fyrir
páska sagðist hann vera búinn að
taka hring með strætó sem
stoppaði fyrir utan Sóltún og nú
væri ekkert mál að heimsækja
hana þó hann væri hættur að
keyra.
Elsku Begga, samúð okkar er
með þér og fjölskyldunni.
Blesssuð sé minning Bjössa
frænda.
Þínar frænkur,
Vigdís, Lilja Dóra
og Bergþóra.
Ég ætla að minnast móður-
bróður míns, Guðbjörns Guð-
jónssonar, og einnig konu hans,
Katrínar Valtýsdóttur, sem lést
fyrir rúmum tveimur árum.
Venjulega er talað um þau í
sömu andrá, Kötu og Bjössa.
Mikil samheldni hefur alltaf ver-
ið milli systkina móður minnar.
Það voru ekki margir dagarnir
sem Kata og mamma töluðu ekki
saman og þær ræddu um allt
milli himins og jarðar.
Hér áður fyrr var oft samflot
með fjölskyldunum í helgarferð-
um, t.d. á Þingvelli, þar sem
pabbi var alltaf með stóra bíla.
Mér er einnig minnisstætt þegar
ég fékk rúnt á Prinsinum, þýska
smábílnum sem grallarinn Bjössi
hafði gaman af að þeyta um göt-
ur borgarinnar. Það er ekki langt
síðan við Bjössi vorum að rifja
upp bílamálin þegar ég heimsótti
hann í Sóltún. Þá sagðist hann
ekki hafa kynnst góðum bílum
fyrr en hann kynntist SAAB
enda hélt hann síðan alltaf
tryggð við þá tegund bíla.
Kata og Bjössi voru ævinlega
mætt á mannfagnaði í Fellsmúl-
anum þegar eitthvað var í gangi
og ekkert var það afmælið sem
þau mundu ekki eftir og var þá
gjarnan eitthvað sent til að
gleðja ungmennin. Þannig eiga
margir fallegar gjafir sem munu
um ókomna tíð minna á Kötu og
Bjössa eins og dætur mínar sem
eiga mjög fallega spegla sem
Bjössi gerði af mikilli vandvirkni
á glerlistanámskeiði og gaf þeim
í fermingargjöf.
Á mínum yngri árum var ár-
visst að mæta í jólakaffi á Soga-
veginn þar sem Bjössi hafði
byggt fjölskyldunni glæsilegt
hús. Þegar ég skrifa þetta finn
ég ennþá súkkulaðilyktina og sé
fyrir mér flottu terturnar sem
Kata hafði töfrað fram með sinni
ótrúlegu nákvæmni.
Bjössi hafði gaman af að taka
myndir og það var ekki leiðinlegt
þegar hann setti upp tjaldið og
sýningarvélina og sýndi „slide
show“ í jólaboðunum og rifjaði
upp gamla og góða tíma. Talandi
um jólin þá komu oft óvæntar og
flottar gjafir frá Bjössa og Kötu
sem vöktu mikla athygli hjá vin-
um mínum, enda var Bjössi oft
erlendis vinnunar vegna og var
þá greinilega með litla frænda í
huga. Þannig fékk ég þennan
forláta rafknúna Bens í kringum
1965 og skömmu seinna bensín-
stöð með lyftu sem vakti mikla
athygli hjá félögunum.
Síðustu ár hafa verið Bjössa
erfið, fyrst að annast um Kötu
sína í hennar miklu veikindum og
missir hans var mikill þegar hún
féll frá. Síðan greindist hann með
alvarleg veikindi í sinni síðustu
ferð til Bandaríkjanna þegar
hann var að heimsækja Beggu
dóttur sína og fjölskyldu. Bjössi
tók veikindum sínum af æðru-
leysi og barðist við þau eins og
hægt var en því meira varð áfall-
ið þegar hann missti barnabarn
sitt, Guðbjörn Karlsson, skyndi-
lega enda höfðu þeir verið nánir
og töluðu saman flesta daga eftir
að Bjössi eldri veiktist. Honum
var mjög dýrmætt þegar Julia,
eftirlifandi eiginkona Bjössa
yngri, kom til Íslands og þau
dvöldu saman í Haukanesinu
nokkra daga en þetta voru hans
síðustu dagar þar.
Ég kveð þessi góðu hjón með
miklu þakklæti um leið og ég
votta Bergþóru dóttur þeirra og
fjölskyldu hennar mínar dýpstu
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
tímum.
Guðjón Victorsson
og fjölskylda.
Kær vinur og vinnufélagi er
fallinn frá. Guðbjörn Guðjónsson
andaðist á hjúkrunarheimilinu að
Sóltúni 2 hinn 22. apríl sl. á 87.
aldursári. Ég kynntist Guðbirni
árið 1983, þegar ég hóf störf í
umbúða- og veiðarfæradeild
Sjávarafurðadeildar Sambands-
ins, þá nýkominn heim frá
Þýskalandi þar sem ég hafði
unnið í nokkur ár á vegum Sam-
bandsins. Guðbjörn var starfs-
maður í umbúða- og veiðarfæra-
deildinni og annaðist sölu og
þjónustu á ýmsum vélum, tækj-
um og fleiri rekstrarvörum sem
deildin útvegaði og seldi til fram-
leiðenda innan vébanda sinna.
Guðbjörn var vélvirki að mennt
og nýttist menntun hans honum
ákaflega vel í starfi hans. Ég átt-
aði mig fljótt á því hve mikill
mannkostamaður Guðbjörn var.
Hann var áreiðanlegur, sam-
viskusamur og átti mjög gott
með að umgangast fólk enda
ávann hann sér virðingu og vin-
áttu hvar sem hann kom. Sam-
starf okkar stóð í rúman áratug
eða allt þar til Guðbjörn lét af
störfum fyrir aldurs sakir.
Eiginkona Guðbjörns var
Katrín Valtýsdóttir en hún lést
16. október 2009 eftir erfið veik-
indi. Guðbjörn annaðist konu
sína af stakri umhyggju allan
þann tíma sem hún barðist við
veikindi sín og sýndi með því
mikla ástúð og elskusemi. Þau
hjón eignuðust eina dóttur,
Bergþóru, en hún fluttist til
Bandaríkjanna með manni sín-
um, Karli Ásmundssyni, kjarn-
eðlisfræðingi, fyrir mörgum ár-
um og þar hafa þau búið alla tíð
ásamt börnum sínum.
Fyrir tæpu ári greindist Guð-
björn með krabbamein sem að
lokum leiddi hann til dauða.
Hann tók veikindum sínum af
æðruleysi og hugrekki og með
því hugarfari að baráttan við
þennan illvíga sjúkdóm væri tví-
sýn.
Sú harmafregn barst Guðbirni
fyrir fáeinum vikum að dóttur-
sonur hans og nafni, Guðbjörn
Karlsson, læknir, hefði orðið
bráðkvaddur á ráðstefnu í
Bandaríkjunum, aðeins hálf-
fimmtugur að aldri. Sá atburður
var Guðbirni ákaflega þungbær
og olli honum mikilli sorg.
Nú að leiðarlokum vil ég votta
mínum kæra vini virðingu mína
og þakklæti fyrir frábær kynni
og samskipti um áratuga skeið.
Dóttur hans, Bergþóru, manni
hennar, Karli, börnum þeirra og
barnabörnum, svo og allri fjöl-
skyldu, færi ég mínar dýpstu
samúðarkveðjur. Og að síðustu
langar mig til að vitna til þessa
fallega erindis úr kvæði eftir
Herdísi Andrésdóttur:
Og seinna, þar sem enginn telur ár
og aldrei falla nokkur harmatár,
mun herra tímans, hjartans faðir vor,
úr hausti tímans gera eilíft vor.
Gunnar M. Gröndal.
Guðbjörn
Guðjónsson
HINSTA KVEÐJA
Vertu sæll, Bjössi.
Þakka þér gamla góða
daga.
Friður fylgi þér.
Edith.
✝ Atli Már Krist-jánsson fædd-
ist í Reykjavík 9.
febrúar 1947.
Hann lést á Land-
spítalanum 26. apr-
íl sl.
Foreldrar hans
voru Guðný Þor-
valdsdóttir f. 18.
nóv. 1923, d.
12.okt. 1965 og
Kristján Sig-
urjónsson húsgagnabólstr-
unarm. f. 7. apr. 1925, d. 30. júlí
1979. Systkini Atla eru Þorvald-
ur Dan Peters f. 3. júlí 1944, d. 5.
jan. 1996. Sigurjón
Kristjánsson f. 18.
júní 1945. Kristjana
Elísabet Kristjáns-
dóttir f. 21. nóv.
1952. Hennar mað-
ur er Ingi Gunnar
Ingason f. 3. apr.
1952. Sesselja Hild-
ur Kristjánsdóttir f.
5. nóv. 1953. Jarð-
þrúður Guðný
Kristjánsdóttir f. 7.
des. 1957, d. 14. maí 1979.
Útför Atla Más verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag, 4.
maí 2012, kl. 13.
Ekki átti ég von á því þegar
ég heimsótti Atla Má í síðustu
viku að það væru okkar síðustu
samskipti og að lokakallið væri
jafn skammt undan og raunin
varð á. Eftir á að hyggja má sjá
að veikindi hans voru alvarlegri
en ég taldi. Hann hafði þurft að
glíma við hjartveiki frá því hann
var á fertugsaldi sem varð svo að
lokum hans banamein. Atli bar
sig ávallt vel og var jafnan bjart-
sýnn á betra heilsufar og síðustu
dagana var alls enga uppgjöf
gagnvart lífinu að finna í hans
huga.
Atli tengdist fjölskyldu minni
fyrir um það bil 25 árum þegar
tókst með honum og móður
minni Maríu E. Jónsdóttur vin-
átta sem þau nutu góðs af hvort
hjá öðru æ síðan. Atli giftist
aldrei né heldur eignaðist börn
en tók okkur sonum Maríu, Jóni,
Bjarna, Sveini og afkomendum
okkar sem sinni fjölskyldu.
Atli var grallari og dálítið
stríðinn, barngóður og einlægur
og sérlega bóngóður. Þegar bón
var komin til Atla var hægt var
hægt að treysta því að hann
gerði sitt besta til að klára það
sem honum var ætlað. Hann
eyddi frítíma sínum við eftirlit og
húsvörslu í Hólagarði eftir bestu
getu og af samviskusemi þegar
heilsa hans bauð upp á. Það
þurfti ekki mikið til að gleðja
hann og var hann ávallt þakk-
látur fyrir það sem að honum var
rétt hversu lítilfjörlegt sem það
kunni að vera. Hann hafði ekki
síður ánægju af því að gleðja
aðra og vandaði sig við að velja
gjafir sem hæfðu hverjum og
einum. Þar nutu barnabörn og
barnabarnabarn Maríu góðs af.
Atli var safnari í eðli sínu og
var fátt undanskilið í þeim efn-
um. Verkfæri af hvaða toga sem
var átti hann gjarnan í sínum
fórum sem og ógrynni af mynd-
bandsspólum. Munir sem til-
heyrðu æsku hans og tengdu
hann við foreldra sína sem létust
báðir langt fyrir aldur fram voru
í sérstöku uppáhaldi hjá Atla og
áttu hjá honum sérstakan sess.
Hjartveiki var ekki eini veik-
leiki Atla, hann glímdi líka við
spilafíkn sem honum tókst ekki
að yfirvinna þrátt fyrir að hafa
leitað sér hjálpar við henni. Það
reyndist hans nánustu og ekki
síður honum sjálfum erfitt að
takast á við. Engu að síður
markaði fíknin lífshlaup Atla og
stóð hans annars góðu kostum
fyrir þrifum. Að horfa upp á Atla
fást við sinn veikleika kennir
manni að dæma ekki því varla
vill nokkur manneskja vera í
þeirri stöðu að ráða ekki við ár-
áttu sína af hvaða toga sem hún
er. Það fá allir sitt hlutverk í líf-
inu, Atli er búinn að skila sínu.
Eftir lifir minning um góðan
mann sem við munum varðveita
hjá okkur. Takk fyrir sam-
veruna, kæri vinur
Sveinn Steinarsson
og fjölskylda.
Atli Már
Kristjánsson
Sendum
frítt
hvert á
land
sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is