Morgunblaðið - 09.08.2012, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. ÁGÚST 2012
✝ Ásta Lúðvíks-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum 9.
apríl 1930. Hún lést
á Sólvangi í
Hafnarfirði 29. júlí
sl.
Foreldrar henn-
ar voru Lovísa Guð-
rún Þórðardóttir
verslunarmaður, f.
27. október 1901, d.
3. ágúst 1993 og
Lúðvík Jónsson bakarameistari,
f. 14. október 1904, d. 21. mars
1983. Systir Ástu er Sesselja
Þóra, fædd 25. nóvember 1932.
Ásta kvæntist 22. júní 1952 Geir
Gunnarssyni fyrrum alþing-
ismanni og aðstoðarrík-
issáttasemjara f. 12. apríl 1930,
dáinn 5. apríl 2008. Börn þeirra
eru: 1. Gunnar Geirsson, við-
skiptafræðingur og fisktæknir,
fæddur 15. 1.1953, kvæntur Guð-
finnu Kristjánsdóttur, kennara,
f. 12.5.1958. Börn þeirra eru Est-
her Ösp fædd 1984 og Snorri Þór
fæddur 1989. Sonur Gunnars af
Ástu eru Júlía Björk Lárusdóttir
f. 2011 og Guðbrandur Gísli Sig-
urbergsson f. 2012. Ásta ólst upp
í Vestmannaeyjum fram á ung-
lingsár en fór þá til náms við
Flensborgarskólann í Hafn-
arfirði og lauk síðan stúdents-
prófi frá MR árið 1951. Hún
starfaði sem kennari við Iðnskól-
ann í Hafnarfirði og Lækjarskóla
um árabil. Er hún var komin á
fimmtugsaldur hóf hún dönsku-
nám við HÍ og lauk þaðan BA
prófi árið 1977. Hún kenndi síðan
dönsku og fleiri námsgreinar við
Fjölbrautaskólann í Garðabæ í
nær samfellt tvo áratugi eða allt
fram til ársins 2000. Ásta og Geir
kynntust ung að árum í Flens-
borgarskóla og stunduðu síðan
saman nám við MR og áttu giftu-
ríka samfylgd í ríflega sex ára-
tugi. Þau reistu sér myndarlegt
heimili að Þúfubarði 2 í Hafn-
arfirði og áttu þar heima alla tíð,
eða í liðlega 50 ár. Síðustu þrjú
ár átti Ásta við veikindi að stríða
og dvaldi í góðri umönnun að
Sólvangi í Hafnarfirði þar sem
hún andaðist þann 29. júlí sl.
Útför Ástu fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag 9.
ágúst 2012 kl. 13.
fyrra hjónabandi er
Geir fæddur 1974.
2. Lúðvík, alþm. f.
21.4 1959, kvæntur
Hönnu Björk Lár-
usdóttur, hús-
móður, f. 2.11. 1959.
Synir þeirra eru
Lárus f. 1984,
Brynjar Hans f.
1989 og Guðlaugur
Bjarki f. 1996. 3.
Hörður, tölv-
unarfræðingur f. 19.5. 1962, sam-
býliskona hans er Jóhanna S. Ás-
geirsdóttir f. 2.7. 1962. Börn
þeirra eru Kolbrún Silja, f. 1984,
Lovísa Þórunn f. 1992 og Bene-
dikt Árni f. 1995. 4. Ásdís,
þroskaþjálfi, f. 1.10. 1965, gift
Jóni Páli Vignissyni, vörustjóra
hugbúnaðar, f. 21.8. 1963. Börn
þeirra eru Vignir f. 1988 og Ásta
f. 1990. 5. Þórdís, húsmóðir, f.
1.10.1965 gift Guðbrandi Sig-
urbergssyni, viðskiptafræðingi f.
7.6. 1951. Börn þeirra eru; Sig-
urberg f. 1988, Geir f. 1991 og
Þráinn f. 1994. Barnabarnabörn
Nú er lífshlaupi elsku ömmu
Ástu lokið.
Amma Ásta var fyrst og fremst
glaðvær og full af lífi. Hún hafði
ávallt eitthvað fyrir stafni. Fyrir
síðustu árin var hún nánast óstöðv-
andi. Hún hafði yndi af hannyrðum
eins og bútasaumi, enda eigum við
barnabörnin öll okkar eigin
„ömmuteppi“. Ef maður fann
ömmu ekki við saumavélina mátti
yfirleitt finna hana í garðinum að
huga að blómunum sínum eða niðri
á golfvelli að spila nokkrar holur.
Okkur eru þó einna helst minnis-
stæðar sunnudagsgöngurnar sem
öll fjölskyldan var dregin með í,
þetta þótti okkur nú óþarfa púl en
lítum nú aftur á með bros á vör.
Haukarnir áttu svo hug hennar
allan þegar kom að heimi íþrótta,
en hún og afi Geir voru dyggir
stuðningsmenn og víluðu ekki fyrir
sér að ferðast landa á milli til að
berja handknattleiksliðið augum,
hvort sem var í Danmörku eða
Portúgal.
Amma deildi því hlutverki með
afa að þjappa fjölskyldunni saman
og drífa okkur áfram og virkja. Við
getum öll með góðri samvisku sagt
að við eigum samheldni og nánd
systkinabarnanna ömmu og afa að
þakka.
Nú er komið að því að þau sam-
einist á ný, eflaust finna þau sér illa
hirta moldarhóla til að umbreyta í
grænar grundir og spila golf sam-
an út í eilífðina.
Elsku amma Ásta. Þú kenndir
okkur á lífið, þú kenndir okkur
virðingu fyrir náttúrunni og píndir
okkur áfram til að ganga um,
skoða hana og kynnast henni.
Fyrir það verður aldrei nógsam-
lega þakkað.
Hvíl í friði.
Lárus Lúðvíksson, Kolbrún
Silja Harðardóttir, Vignir
Jónsson, Sigurberg Guð-
brandsson, Brynjar Hans
Lúðvíksson, Ásta Jónsdóttir,
Geir Guðbrandsson, Lovísa
Þórunn Harðardóttir, Þráinn
Guðbrandsson, Benedikt Árni
Harðarson og Guðlaugur
Bjarki Lúðvíksson.
Í dag kveðjum við Ástu Lúð-
víksdóttur. Með henni er gengin
dugleg, kraftmikil og góð kona.
Mín kynni af Ástu hófust er ég var
barnung, þegar hún og Geir
bjuggu í húsi foreldra minna við
Hringbraut í Hafnarfirði. Þá var
elsta barn þeirra, Gunnar, ungur
og urðum við miklar samlokur þó
að ég væri nokkuð eldri. Strax
þarna þóttist ég vera að passa
Gunnar en í raun var Ásta að bæta
við sig barni. Ég vildi helst alltaf
vera uppi hjá þeim, enda voru þau
mér alla tíð mjög góð. Ég hélt síð-
an áfram að fylgja þeim eins og
skugginn þegar þau fluttu niður á
Suðurgötu og eins þegar hús
þeirra var byggt uppi á Holti. Þá
var Lúðvík fæddur og ég gerðist
barnapía hans í tvö sumur og síðar
kvöldbarnapía um tíma eftir að
Hörður og tvíburarnir Ásdís og
Þórdís fæddust.
Mig langar að segja frá því að í
tvígang fannst mér Ásta hafa af-
gerandi áhrif á líf mitt. Í fyrra
skiptið þegar hún fór til mömmu og
sagðist ætla að fara með mig til sér-
fræðings í tannréttingum sem hún
vissi að var að koma frá námi í Am-
eríku. Ég var sem sagt með ofboðs-
lega skakkar tennur (tennur úti á
túni, eins og krakkarnir sögðu).
Allt í einu var ég komin með „járn-
brautarteina“, ein af þeim fyrstu á
landinu og þótti þetta mikið furðu-
verk. Hitt skiptið var þegar ég var
orðin eldri og kom sem oftar til
Ástu með áhyggjur mínar. Í þetta
skiptið var ég búin að ákveða að
mig langaði að læra hjúkrun en
margir drógu úr mér og sögðu að
ég væri of mikið fiðrildi og tæki
sjálfa mig ekki nógu alvarlega.
Ásta var ekki á sama máli. Sagði að
sjúklingar vildu gjarnan hafa glað-
legt og hresst fólk í kringum sig og
þar með passaði þetta mjög vel fyr-
ir þig. Ég trúði henni sem endra-
nær. Hjúkrun varð mitt ævistarf.
Það er svo ótalmargt sem leitar
á hugann t.d. veiðiferðir, göngu-
ferðir, aðstoð við stærðfræði og
dönsku o.fl. Ásta var talsvert yngri
en foreldrar mínir og fannst mér
margt skrítið hjá henni. Til dæmis
sagði ég mömmu að hún skammt-
aði púðursykurinn út á súrmjólkina
og setti svo eitthvað rusl úr ofn-
inum ofan á (heimagert musli).
Njólajafning vildi ég alls ekki
smakka. Þá sagði hún það eins gott
því ég myndi deyja ef ég borðaði
hann. Þetta var of mikil ögrun og
niður fór jafningurinn. Eitt sinn er
þau Geir höfðu skroppið til Dan-
merkur kom ég heim til mömmu og
sagði að nú væri fokið í flest skjól.
Þau hefðu verið að borða kolmygl-
aðan ost. Gráðaost sá ég sem sagt
þarna í fyrsta sinn. Já, mér þótti
hún undarleg stundum, hún Ásta
mín.
Ég mun ætíð minnast þeirra
hjóna með hlýhug og virðingu.
Börnum, tengdabörnum og öllum
afkomendum Ástu og Geirs sendi
ég hugheilar samúðarkveðjur.
Anna Birna Ragnarsdóttir.
Andlátsfregn skólasystur og
minningar streyma fram. Skóla-
dagar löngu liðnir en minnisstæðir.
Kynni okkar Ástu hófust í 4. bekk
MR og áttum við góðan vinskap
alla tíð.
Það var þjóðhátíðardagur 17.
júní 1951 og prúðbúnir nýstúdent-
ar fagna skólalokum. Með hvítu
kollana í nýjum svörtum drögtum,
sem var venja. Við nutum okkar
sannarlega og veðurguðirnir juku á
hátíðarstemninguna með yndis-
legu sólskini í heila viku. Skóla var
lokið með löngum og nokkuð erf-
iðum próflestri en líka gleðistund-
um á skólaárunum, selsferðum og
ekki síst 5. bekkjar ferð norður til
að skoða Tjörneslögin undir for-
ystu Jóhannesar Áskelssonar
kennara. Hreint ógleymanleg ferð
okkur öllum, ekki síst þeim sem
ekki voru vön löngum ferðum.
Ballið á Akureyri og margar
ánægjustundir gleymast seint.
Samheldni árgangs ’51 úr MR hef-
ur verið mikil og einnig höfum við
bekkjarsysturnar ræktað sam-
bandið alla tíð.
Eftir stúdentspróf stofnuðum
við Ásta, Ebba, Ella, Anna Þóra,
Auður, Hulda og Þórunn sauma-
klúbb og áttum góðar stundir sam-
an. Ásta varð fyrst okkar til að
stofna heimili með skólabróður
okkar, Geir Gunnarssyni, og hef ég
varla þekkt samhentari hjón. Þau
áttu langt og gifturíkt hjónaband
og eignuðust fimm mannvænleg
börn. Ég minnist heimsókna til
Ástu á fyrstu búskaparárum
þeirra Geirs á Hringbraut, risíbúð
öll undir súð, en einstaklega hlýleg.
Seinna reistu þau sér veglegt ein-
býlishús í Hafnarfirði. Þegar börn-
in stækkuðu fór Ásta í Háskóla Ís-
lands og eftir námslok þar gerðist
hún dönskukennari við Fjölbrauta-
skólann í Garðabæ. Eitt síðasta
skiptið sem ég hitti Ástu var hún
farin að sinna bútasaum sem lék í
höndum hennar eins og flest ann-
að.
Eftir lát Geirs missti Ásta fljót-
lega heilsuna en börnin hafa sinnt
henni af alúð. Að lokum vil ég
þakka vináttu og sendi börnum
Ástu, þeim Gunnari, Herði, Lúð-
vík, Ásdísi og Þórdísi, innilegar
samúðarkveðjur.
Sigrún Magnúsdóttir.
Ásta Lúðvíksdóttir, fyrrverandi
dönskukennari við Fjölbrautaskól-
ann í Garðabæ, er látin. Af því til-
efni vil ég minnast hennar með
þakklæti fyrir vel unnin störf í
þágu skólans. Ásta var í hópi
fyrstu kennaranna sem flestir
höfðu starfað áður við Fjölbrautir
Garðaskóla og án þessa frum-
kvöðlastarfs fyrstu kennaranna
hefði skólinn ekki blómstrað eins
og raun ber vitni.
Ásta kenndi dönsku og sýndi í
starfi sínu mikla fagmennsku og
umfram allt væntumþykju við
nemendur. Hún var úrræðagóð,
lagði ætíð gott til málanna og tók
nýjum starfsmönnum með brosi á
vör og taldi ekki eftir sér að leið-
beina þeim. Ásta var glæsileg kona
svo eftir var tekið og þegar hún
lauk störfum áttuðu menn sig fyrst
á að hún var komin í hóp eldri
borgara.
Fyrir hönd Fjölbrautaskólans í
Garðabæ þakka ég Ástu Lúðvíks-
dóttur fyrir samstarfið og sendi að-
standendum samúðarkveðjur.
Kristinn Þorsteinsson,
skólameistari.
Ásta Lúðvíksdóttir
✝ Guðþór Sig-urðsson fædd-
ist í Fögruhlíð í
Jökulsárhlíð 9.
október 1928. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað 31. júlí
2012.
Guðþór var son-
ur hjónanna í
Fögruhlíð þeirra
Sigurðar Guðjóns-
sonar, f. 19.10. 1900, d. 1.6.
1971, og Soffíu Þórðardóttur, f.
4.5. 1906, d. 8.1. 1977. Hann var
næstelstur fjögurra systkina,
þeirra Sigurjóns, f. 26.4. 1927,
Sigbjörns, f. 20.10. 1931, og
Steinunnar Ingibjargar, f. 18.1.
1946.
Þann 7. júlí 1963 giftist Guð-
þór Jakobínu Kristjánsdóttur
frá Hnitbjörgum í Jökulsárhlíð,
f. 8. maí 1929, d. 2. október
2010. Hún var dóttir hjónanna
Kristjáns Gíslasonar og Sigríðar
Bjarnadóttur sem bjuggu á
Hnitbjörgum. Guðþór og Jak-
obína hófu búskap á Hnit-
Örn, f. 11. janúar 1993. c) Rakel
Sif, f. 2. desember 1997. 2)
Stúlka, f. 21. maí 1961, d. 22.
maí 1961. 3) Sigurður Viðar
Guðþórsson, f. 16. september
1963, maki Berglind Sveins-
dóttir, f. 1. desember 1966. Börn
þeirra eru: a) Margrét Freyja, f.
10. apríl 1985, maki Eðvarð Jón
Sveinsson, f. 7. febrúar 1984.
Synir þeirra eru Ísak Daði, f. 18.
mars 2010 og Jakob Henrý, f.
26. apríl 2012. b) Sigmar Daði, f.
7. desember 1987, maki Þórey
Birna Jónsdóttir, f. 10. desem-
ber 1983. Sonur þeirra er Ágúst
Bragi, f. 20. nóvember 2008. 4)
Sigríður Soffía Guðþórsdóttir, f.
16. apríl 1968, maki Arnar Sig-
björnsson, f. 16. mars 1972.
Dætur þeirra eru a) Bergrún
Huld, f. 8. nóvember 1999, og b)
Katrín Rós, f. 26. apríl 2002. 5)
Smári Hlíðberg Guðþórsson, f.
9. janúar 1971, maki Þórunn
Brynja Gísladóttir, f. 5. sept-
ember 1974. Börn þeirra eru a)
Jakobína Ísold, f. 26. júní 1999,
b) Guðþór Hrafn, f. 2. mars
2001, og c) Ellen Gréta, f. 29.
júní 2006.
Útför Guðþórs fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag, 9. ágúst
2012 og hefst athöfnin kl. 14.
björgum árið 1954
en brugðu búi árið
1987 og fluttu í Eg-
ilsstaði. Árið 1988
fluttu þau að Laga-
rási 2 og bjuggu
þar uns Jakobína
lést og Guðþór
fluttist inn á sjúkra-
húsið á Egils-
stöðum þar sem
hann dvaldi sein-
ustu árin. Samhliða
búskap starfaði Guðþór lengi
við sláturhúsið á Fossvöllum og
einnig sláturhús KHB á Egils-
stöðum og sláturhús Versl-
unarfélags Austurlands í Fella-
bæ. Eftir að flust var í Egilsstaði
starfaði hann lengst af við kjöt-
vinnslu Kaupfélags Héraðsbúa.
Börn Guðþórs og Jakobínu: 1)
Kristján Aðalsteinn Guð-
þórsson, f. 4. júní 1957, maki
Sóley Garðarsdóttir, f. 28. sept.
1961. Börn þeirra eru a) Valdís
Vaka, f. 4. maí 1984, maki Davíð
Logi Hlynsson, f. 6. apríl 1982.
Dóttir þeirra er Bryndís Hekla,
f. 1. ágúst 2010. b) Kristófer
Elsku pabbi þá er komið að
kveðjustund. Margt rennur í
gegnum hugann á svona stundu.
En þakklæti fyrir að hafa haft
auga með okkur i gegnum árin er
fremst í hugum okkar. Þú varst
alltaf tilbúinn að aðstoða eða
hjálpa. Komst manni oft á óvart,
t.d. þegar þú hélst á nafna þínum
undir skírn, stoltur varstu með
nafnann í fanginu, við héldum að
drengurinn myndi grenja allan
tíman en þú varst sallarólegur og
sagðir: „Verið róleg, hann grenj-
ar þá bara“. Það var alltaf glens í
kringum þig sama hvað þú varst
að gera. Þú hafðir gaman af börn-
um og gast sagt þeim ótrúlegustu
sögur og þegar þau trúðu þér
ekki sagðirðu: „Spurðu ömmu
þína þetta er alveg satt“.
Elsku pabbi, þú skilur eftir
ótal minningar sem við eigum eft-
ir að hlýja okkur á og hlæja að.
Takk fyrir allt.
Til þín.
Það er sláttur og hann
stígur út úr traktornum í
hátt grasið, hann heyrir það
tala við goluna í ferskum
tón sumarsins.
Horfir á bjargið í skugga sólroðans.
Heyrir róminn af beljanda
Jöklu æða niður sandana.
Hann heyrir náttúruna syngja fyrir
sig með undirleik lóunar.
Hann snýr sér í átt að bæ
og þar finnur hann ríkidæmi sitt.
Úti undir húsvegg stendur hans kona
síðustu sólargeislar kvöldsins lýsa
upp fegurð hennar og bros.
Hann heyrir óminn af barnaleik
í fjarska
þar sem að náttúran er þeirra
leikvöllur sem
kennir þeim mörg lífsins handtök.
Hann röltir áfram ásamt sínum dyggu
ferfættu vinum sem skilja allar hans
hreyfingar
og vita því alltaf hvert ferðinni er
heitið.
Hnitbjörgin gerðu hann að bónda og
hann bjó jörðina og gerði Hnitbjörgin
að sínu hjarta og sál.
Hann var mikill í skapi og þrekvaxinn.
Styrka hendi sem þraut aldrei kraft,
hraustur
og ákveðinn.
Hann var hvass sem vetrarhríð
þó hlýr eins og sunnanvindurinn.
Glettinn, glaðlyndur og gat hlegið hátt.
Góðar og glettnar sögur hann alltaf
átti
og víst var, hlátur ómaði þá.
Margt hann kenndi,
margt hann útskýrði sem aðrir ekki
skildu.
Hann margt hafði þurft að takast á við
og það aðeins bætti á reynslu og
styrk axla hans.
Margar góðar minningar hann
skildi eftir í hjörtum okkar og
fyrir það erum við þakklát.
Takk fyrir samveruna, gleðina, sög-
urnar, kýturnar og ástina
elsku pabbi, tengdapabbi og afi,
sjáumst síðar!
Smári, Brynja, Ísold,
Guðþór og Ellen.
Elsku Tóti afi, þá ertu farinn
til hennar Jakobínu ömmu. Ef að
líkum lætur þá tekur hún vel á
móti þér. Það var alltaf svo gott
að koma í heimsókn til þín á
sjúkrahúsið til að spjalla og fá
Bismark-mola og ekki var síðra
að koma í pönnsur og búðing á
Lagarásinn til ykkar ömmu með-
an þið bjugguð þar. Þú hafðir svo
gaman af því að glettast og
sproka við okkur krakkana og
gast hlegið svo innilega. Og þótt
þú værir fastur á þínu varstu allt-
af hlýr og heimilið ykkar ömmu
svo hlýtt og gott. Laufa-
brauðsgerðin á Lagarásnum var
fastur punktur í tilverunni og það
var yndislegt að fá þig í heimsókn
og snæða með þér kvöldverð tvö
síðustu gamlárskvöldin sem þú
lifðir. Oft fórum við með ykkur
ömmu á rúntinn og höfðum með
okkur kaffi og kökur. Oftar en
ekki enduðu rúntarnir úti í Hlíð,
þar sem hugur þinn dvaldi alla
tíð.
Við eigum eftir að sakna ykkar
ömmu og vitum að þið fylgist með
okkur.
Takk fyrir allt.
Bergrún Huld og Katrín Rós.
Guðþór Sigurðsson
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Næg bílastæði
ERFIDRYKKJUR
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR GUNNARSSON
verkfræðingur,
Hraunbraut 12,
Kópavogi,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við
Hringbraut þriðjudaginn 7. ágúst.
Ágústa Guðmundsdóttir,
Ásta Ólafsdóttir,
Sigríður Ólafsdóttir, Guðni Einarsson,
Kolbrún Þorsteinsdóttir,
Einar Atli Guðnason, Ólafur Breki Guðnason
og Kristján Darri Guðnason