Morgunblaðið - 09.08.2012, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. ÁGÚST 2012
✝ Þorsteinn Be-rent Sigurðs-
son fæddist í Stein-
um í
Vestmannaeyjum
10. júní 1925. Hann
lést 27. júlí sl.
Faðir hans var
Sigurður Sig-
björnsson sjómaður
frá Vík í Fáskrúðs-
firði f. 20.5. 1900, d.
17.11. 1995. Móðir
hans var Una Helgadóttir hús-
móðir og verkakona frá Stein-
um í Vestmannaeyjum, f. 17.6.
1901, d. 28.8. 1990. Þau slitu
samvistir. Seinni kona Sigurðar
var Ástrún Guðmundsdóttir.
Sonur hennar og fóstursonur
Sigurðar er Guðmundur Elías-
son. Seinni maður Unu var Ólaf-
ur Ísleifsson. Þau áttu dótturina
Sigurlaugu og eignaðist hún
þrjú börn.
29. júlí 1950 kvæntist Þor-
steinn eftirlifandi eiginkonu
sinni Ingunni Sigurðardóttur, f.
7. júlí 1926 í Vestmannaeyjum.
Foreldrar hennar voru Sigurður
Gottskálksson sjómaður og
bóndi í Norður Kirkjubæ í Vest-
mannaeyjum, f. 23.8. 1894, d.
5.4. 1955 og Dýrfinna Ingv-
arsdóttir húsmóðir og verka-
mannaeyjum til 7 ára aldurs en
flutti þá til ömmu sinnar Stein-
unnar Jakobínu Bjarnadóttur
og föðursystur sinnar Ágústu í
Reykjavík þar sem hann ólst að
mestu leyti upp til 16 ára aldurs.
Ágústa var gift Stefáni Björns-
syni og áttu þau dótturina Guð-
mundu sem giftist Gunnari Pet-
ersen. Áður eignaðist
Guðmunda soninn Steinar með
Brynjúlfi Thorvaldsson. Steinar
tók síðar upp eftirnafn fóstur-
föður síns. Kona Steinars Pet-
ersen er Gréta Björgvinsdóttir
Petersen og eiga þau þrjú börn.
Alltaf var mjög kært samband
milli Þorsteins og Guðmundu
eða Mundu eins og hún var jafn-
an kölluð. Sautján ára gamall
fór Þorsteinn Berent í Loft-
skeytaskólann í Reykjavík og
útskrifaðist þaðan ári síðar. Á
átjánda afmælisdeginum fór
hann í sína fyrstu ferð sem loft-
skeytamaður og sigldi á tog-
urum næstu árin. Hann var flug-
umferðarstjóri frá 1946-48 en
réðist þá sem loftskeytamaður
til Eimskips og sigldi á skipum
félagsins, einkum Brúarfossi frá
1948-1963. Þá endurnýjaði hann
réttindi sín sem flugumferð-
arstjóri og starfaði sem slíkur
þar til lögbundnum starfsferli
lauk í ársbyrjun 1991. Hann tók
virkan þátt í félagsmálum stétt-
ar sinnar og var trúnaðarmaður
F.Í.F. frá 1970-1986.
Útför Þorsteins fer fram frá
Langholtskirkju í dag 9. ágúst
2012 kl. 15.
kona, f. 7.7. 1900, d.
1.12. 1986. Systkini
Ingunnar eru 1)
Sigurást f. 4.11.
1923, d. 23.12.
1980. Eiginmaður
hennar var Snorri
Daníel Halldórsson
f. 1910, d. 1998.
Þau eignuðust tvo
syni. 2) Sigurður
Gottharð Sigurðs-
son, f. 1.12. 1937.
Eiginkona hans er Oddhildur
Guðbjörnsdóttir f. 1937 og eiga
þau þrjár dætur. Dóttir Þor-
steins og Ingunnar er Sigrún
Þorsteinsdóttir sjúkraliði f.
30.8. 1957. Sambýlismaður
hennar er Ólafur Sigurðsson f.
26.4. 1957. Áður var Sigrún gift
Kristjáni Gestssyni. Börn þeirra
eru 1) Þorsteinn Ingi Krist-
jánsson f. 24.8. 1977, dóttir hans
er Katla Dimmey f. 29.11. 2001.
2) Kristín Eva Kristánsdóttir f.
24.7. 1985. Sonur hennar er
Daníel Berent Rink f. 17.4. 2006.
Sonur Sigrúnar er Arnar Be-
rent Sigrúnarson f. 15.7. 1996.
Fyrir átti Þorsteinn Berent son-
inn Jón Ólaf Þorsteinsson f.
1948. Móðir hans var Ólöf Hún-
fjörð f. 1928, d. 2002.
Þorsteinn ólst upp í Vest-
Elsku pabbi.
Þó við vissum innst inni að
hverju stefndi og þú orðinn
mjög þreyttur þá kemur dauð-
inn alltaf að óvörum.
Við vorum alla tíð mjög sam-
rýmd ekki bara feðgin heldur
bestu vinir.
Margt var brallað í okkar
fjölskylduferðalögum um landið
og svo var það kofinn okkar
Nátthagakot sem var upp-
spretta mikilla framkvæmda og
margra gleðistunda. Við nutum
þess að vera þar og eigum við
öll góðar minningar þaðan. Eins
og þegar Kristín gerði blómum
skrýddar drullukökur og seldi.
Hún var fljót að fatta að selja
bara afa sínum því hann borgaði
með alvöru pening en ekki
steinum eins og við hin. Þar er
þér rétt lýst pabbi minn, þú
varst eins og klettur við bakið á
mér og minni fjölskyldu alla tíð.
Hvattir okkur áfram, gladdist
við alla okkar sigra og stappaðir
í okkur stálinu þegar illa gekk
og sagðir: „Þú getur þetta“. Þú
pabbi minn, þessi sterki ákveðni
maður og mamma mín, þessi
þolinmóða og hlýja kona, voru
bestu foreldrar sem nokkurt
barn getur óskað sér.
Stoltur varstu af barnabörn-
unum þínum Þorsteini en þið
tókuð margar skákirnar svo og
sameiginlegan veiðiáhuga en
margir voru veiðitúrarnir ykkar
saman. Hreykinn varstu þegar
þú hélst Daníel Berent syni
Kristínar undir skírn á afmæl-
isdeginum þínum 10.6. 2006.
Arnar Berent hvattir þú áfram í
náminu og fylgdist með honum í
fótboltanum og kátur varstu
þegar liðið hans kom heim með
gullið á síðasta Reykjavíkur-
móti.
Þó sorgin og söknuðurinn sé
mikill þá get ég ekki annað en
þakkað fyrir að hafa fengið að
hafa þig svona lengi hjá okkur
með góða heilsu nema rétt undir
það síðasta. Minningarnar eru
margar og góðar og munu ylja
okkur um ókomna tíð.
Takk fyrir allt akkerið mitt.
Hvíldu í friði og Guð geymi þig
og alla þína ástvini elsku pabbi
minn.
Þín,
Sigrún.
Kæri tengdafaðir.
Ekki átti ég von á því þegar
ég keyrði þig á LSH 26. júlí sl.
til að hressa þig dálítið við að þú
myndir kveðja 12 tímum seinna.
Á stofunni hjá þér var sjónvarp
og ætluðum við að horfa saman
á leikinn á sunnudeginum.
Ekki var okkur ætlað það að
þessu sinni en fann ég nú fyrir
þér yfir leiknum og fagnaði með
þér í anda.
Við Steini eins og hann var
kallaður kynntumst þegar ég og
Sigrún dóttir hans fórum að
draga okkur saman 1998. Hann
tók mér með varúð í fyrstu en
fljótt urðum við mestu mátar.
Samvera fjölskyldu okkar í
Nátthagakoti er ein af mínum
skemmtilegustu minningum
ásamt mörgum sumarbústöðum
víða um land.
Ég var kannski ekki alltaf sá
laghentasti en þá fylgdist hann
með kómískur á svip og sagði
kannski er betra að gera þetta
svona Óli minn.
Fyrsti og síðasti veiðitúrinn
sem við fórum í var í Korpu hef
ég grun um að hann hafi ætlað
að smita mig af veiðidellunni.
Mikill veðrahamur var þennan
dag enda aflinn bara húfan mín.
Vertu ekki að flækjast fyrir
þarna Óli minn, en ég var orð-
inn töluvert smeykur um að
hann færi út með stönginni,
enda ekki góður í þessum fræð-
um. Allt fór þetta þó vel og
komum við blautir og vindbarðir
heim.
Steini minn, þakka þér sam-
fylgdina. Hún er búin að vera
yndisleg og lærdómsrík. Sakna
þín mikið en minningin er góð
og hún lifir.
Guð geymi þig.
Ólafur Sigurðsson.
Við kveðjum í dag með sökn-
uði yndislegan vin og mág, sem
hefur lokið sínu lífshlaupi og
náð eilífðarströndum. Þar mun
hann bíða ástvina sinna. Þor-
steinn Berent Sigurðsson mágur
minn var jafnan í fjölskyldu
okkar nefndur Steini. Margs er
að minnast nú þegar litið er um
öxl. Ég minnist brúðkaupsdags
Ingu systur minnar og Steina
29. júlí 1950. Hve glæsileg hjón
þau voru og hvað mér fannst ég
hafa eignast flottan mág, þá var
ég aðeins þrettán ára. Þeirra
farsæla hjónaband varði í tæp-
lega 62 ár.
Á árum áður var Steini mág-
ur í siglingum um heimsins höf
á skipum Eimskipafélags Ís-
lands og þegar skipin höfðu við-
komu í Eyjum þá kom hann í
heimsókn til okkar austur að
Kirkjubæ og var þá í fullum
skrúða einkennisklæddur sem
loftskeytamaður, en því starfi
sinnti hann í siglingunum. Ég
man enn hve stoltur ég var af
mági mínum. Inga systir hefur
alltaf verið mér afar kær og
reynst mér og mínum einstak-
lega vel, fannst mér því mik-
ilvægt að hún eignaðist góðan
mann og sá draumur minn rætt-
ist fullkomlega.
Á sumrin í sumarfríum þeirra
komu Inga systir og Steini oft í
heimsókn til okkar og tók hann
þá vel til hendinni við bústörfin
og hafði pabbi oft á orði hve vel
munaði um Steina í heyskapnum
og öðru því sem hann aðstoðaði
við í búskapnum. Fimm árum
eftir að Inga systir og Steini
giftu sig lést faðir okkar og við
mamma brugðum búi og fluttum
til Reykjavíkur. Eftir að við
komum í höfuðborgina fengum
við að njóta þess hve vel Steini
og Inga stóðu með okkur, þau
voru ávallt reiðubúin að veita
okkur hjálp og að aðstoða okkur
á allan hátt. Þarna sýndi Steini
eins og jafnan í gegnum lífið
hvern mann hann hafði að
geyma, drengur góður, trygg-
lyndur og hjálpsamur.
Eftir að Steini hætti sem loft-
skeytamaður á „Fossunum“ fór
hann að vinna við flugumferð-
arstjórn og starfaði þar til síð-
asta starfsdags. Steini var afar
farsæll í störfum sínum og lagði
sig í hvívetna fram um að leysa
sín verk vel af hendi og gerði
sér grein fyrir þeirri miklu
ábyrgð sem störfum hans fylgdi.
Á árum áður fórum við allmarg-
ar veiðiferðir saman og fór ein-
staklega vel á með okkur, eftir
þessar ferðir á ég margar góðar
endurminningar, sem glitra í
huga mínum eins og fagrar perl-
ur.
Við Odda kveðjum í dag góð-
an og traustan vin, sem jafnan
var sjálfum sér samkvæmur og
alltaf til taks ef hann gat orðið
að liði. Það er bæn okkar og von
að góður Guð gefi Ingu systur
minni, Sigrúnu dóttur þeirra og
fjölskyldu hennar ásamt öðrum
vinum og vandamönnum huggun
og styrk
Við þökkum einstaklega ljúfa
samferð á lífsins leið.
Sigurður Gottharð
Sigurðsson og Oddhildur
Guðbjörnsdóttir
Eyrarbakka.
Látinn er kær vinur og
frændi Þorsteinn Berent Sig-
urðsson eða Steini frændi eins
og hann var ávallt nefndur í
minni fjölskyldu. Móðir mín og
Steini ólust upp saman og var
alla tíð mjög kært milli þeirra.
Hann útskrifaðist sem loft-
skeytamaður 1943 og fór beint á
togara og sigldi hluta af stríðs-
árunum.
Hann sagði mér margar sög-
ur af þeim árum og komst oft í
hann krappan og ljóst er að líf
sjómanna á þeim árum hefur
ekki verið dans á rósum. Hann
var hjá Eimskip 1948 til 1963 og
síðan flugumferðarstjóri til
starfsloka.
Hann kynntist henni Ingu
sinni á þjóðhátíð í Vestmann-
eyjum 1948 og var hún stoð
hans og stytta fram á síðasta
dag. Þau áttu dótturina Sigrúnu
f. 1957. Sigrún og hennar sam-
býlismaður Ólafur Sigurðsson
hafa ávallt sýnt Ingu og Steina
einstaka umhyggju og hjálpsemi
sérstaklega í seinni tíð þegar ár-
unum fjölgaði.
Steini gekk í Oddfellowstúk-
una Þórstein 1983 og sótti fundi
með heilsan leyfði. Frændi minn
var við hestaheilsu fram eftir
aldri enda stundaði hann
rjúpnaveiðar, laxveiðar, göngu-
ferðir og sund.
Fyrir nokkrum árum greind-
ist hann með krabbamein en
það virtist ekki há honum svo
hann hélt sínu striki þó að hjart-
að starfaði ekki af fullum krafti.
Hann hafði sterkar skoðanir á
mönnum og málefnum og skap-
laus var hann ekki og stóð fast-
ur á sínu ef á þurfti að halda.
26. júlí sl. var hann lagður inn á
Landspítalann svona meira til
hressingar en andaðist þar að-
faranótt 27. júlí. Eins og hann
hefði sjálfur viljað hélt hann
sinni reisn til æviloka.
Ég mun sakna Steina mikið.
Hann hefur verið hluti af minni
tilveru alla mína ævi og alltaf
staðið mér nærri. Þegar við hitt-
umst áttum við gott spjall og
góðar stundir saman.
Kveð góðan vin með söknuði.
Steinar Petersen.
Kveðja frá flugleiðsögusviði
Isavia
Þorsteinn hóf grunnnám í
flugumferðarstjórn árið 1947.
Hann hlaut síðan starfsréttindi í
flugturninum í Reykjavík, á Ak-
ureyri og í Vestmannaeyjum,
auk aðflugsréttinda 1964. Þar að
auki hlaut Þorsteinn ratsjárrétt-
indi og starfs- og kennslurétt-
indi í úthafsflugstjórn.
Þorsteinn lét af störfum sem
flugumferðarstjóri árið 1991
vegna starfslokaákvæða.
Að leiðarlokum vil ég fyrir
hönd starfsmanna flugleiðsögu-
sviðs Isavia þakka Þorsteini
samfylgdina. Fjölskyldu og vin-
um vottum við okkar dýpstu
samúð.
Ásgeir Pálsson
framkvæmdastjóri.
Þorsteinn Berent
Sigurðsson
Helgi móður-
bróðir okkar, eða Helgi frændi
eins og hann var gjarnan kall-
aður, verður í huga okkar allt-
af glaður og hlýr frændi, sem
lét sér annt um líðan annarra.
Handtakið var alltaf þétt og
brosið breitt. Honum fannst
gaman að spjalla um daginn og
veginn, var jákvæður, hlátur-
mildur og hafði gaman af góð-
um sögum. Það var því alltaf
gaman að koma á heimili
þeirra Ástu og gestum tekið
með kostum og kynjum. Við
eigum æskuminningar þaðan
um fjörug barnaafmæli þar
sem heimatilbúin leikrit voru
sett á svið.
Helgi Sævar
Þórðarson
✝ Helgi SævarÞórðarson
fæddist í Hafn-
arfirði 20. desem-
ber 1947. Hann lést
24. júlí 2012.
Útför Helga
Sævars fór fram
frá Víðistaðakirkju
í Hafnarfirði 2.
ágúst 2012.
Helgi var líka
ósérhlífinn og
duglegur til allra
verka. Hann var
gjarnan kallaður
til ef eitthvað
þurfti að laga eða
bæta á heimili
okkar. Hann hafði
lært það á æsku-
heimili sínu að
verkgleði er
dyggð. Líkt og
faðir hans var hann framar-
lega í starfi og söng karlakórs-
ins Þrasta. Við bræður vorum
stoltir af að eiga tvo sterka
meðlimi í þeim góða hópi. Ver-
andi gleði- og söngmaður átti
hann það til að taka lagið hvar
og hvenær sem var. Þannig
tók hann óvænt lagið í giftingu
Kára við góðar undirtektir
gesta.
Það er því með söknuði sem
við bræðurnir kveðjum Helga
frænda. Ástu og fjölskyldu
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Bjarni, Björgvin
og Kári.
Elskuleg fyrrverandi vin-
kona mín Heiða hefur kvatt
okkur, mikil sorg að krabba-
meinið skyldi sigra hana að
lokum. Við hittumst fyrst að
mig minnir á dansleik í
Tryggvaskála 1974. Heiða og
Benni fluttu með sín börn á
Selfoss og ég líka með mína
fjölskyldu það ár. Heiða varð
mín fyrsta besta vinkona sem
ég eignaðist á Selfossi og með
tímanum urðum við trúnaðar-
vinkonur og mun ég geyma
allt sem okkur fór á milli, við
trúðum hvor á aðra.
Við Heiða og Benni eign-
uðumst lóð í sömu götu og
byggðum okkur hús í Miðengi,
það voru tvær húsalóðir á milli
okkar. Á meðan á byggingum
stóð bjuggu þau í Lambhaga
og við í Úthaga. Mikill vin-
skapur skapaðist á milli okkar
allar götur frá þeim tíma þar
til 1985 en þá skildu þau hjón-
in. Þá hrundi allt sem gat
hrunið, það brotnaði ein grein
af okkur, þetta var mikið áfall
og sorglegt fyrir okkur og þau
sjálf og börnin okkar beggja.
En fram að skilnaðartíma hjá
Benna og Heiðu, þá áttum við
Heiða óteljandi dásamlegar
stundir saman, sérstaklega
eftir að við fluttumst í sömu
götuna. Það var svo stutt að
skreppa yfir til hvor annarrar
í kaffi. Hún sagði við mig, er
þér sama þótt ég fái mér síkó,
hún reykti en ég ekki (kom
seinna) þá drukkum við ennþá
meira kaffi og reyktum, stund-
um urðum við fjórar, Ingaþóra
og Habba. Við ræddum um
heima og geyma og sögðum
hvor annarri frá okkar yngri
árum, Heiða sagði mér frá því
er hún fékk skjaldkirtilssjúk-
dóm er hún var í Ameríkunni
og að læknar hefðu skorið
millimetra rétt, hún þurfti
Aðalheiður
Jónasdóttir
✝ AðalheiðurJónasdóttir
fæddist í Reykjavík
6. febrúar 1945.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi
27. júlí 2012.
Útför Aðalheiðar
fór fram frá Foss-
vogskirkju 3. ágúst
2012.
ekki á lyfjum að
halda eftir aðgerð-
ina. Já, við eydd-
um kannski of
miklum tíma í
skraf og kaffi-
drykkju heima hjá
hvor annarri í
Miðenginu. Má vel
vera, en þvottavél-
arnar unnu sín
verk á meðan, og
ég sé ekki eftir
þeim tíma, mun geyma það að
eilífu og ég er viss um að við
Heiða tökum það upp hinum
megin er ég kem þangað.
Við Heiða urðum gjörsam-
lega samlokur og trúnaðarvin-
konur frá A til Ö. Við fjögur
fundum upp á því í þá daga að
spila saman vist um helgar,
mikið hlegið og skrafað, og
héldum því áfram eftir að við
öll vorum flutt í Miðengi. Það
var nú ekki mikið um aura í þá
daga til að fara eitthvað, því
var þetta góður kostur fyrir
okkur öll. Það eina sem við
fórum saman voru kirkjukórs-
ferðalög. Sighvatur og Heiða
gengu til liðs við kirkjukórinn
á Selfossi. Ég sagði við Heiðu
að mér fyndist þessi ferðalög
leiðinleg, hún svaraði rólega
og hugsi, já finnst þér það.
Heiða var yfirveguð og góð
kona, átti fallegt heimili og
fallegar dætur. Jóhanna dóttir
hennar og Lilja okkar urðu
strax vinkonur og eru enn.
Heiðu langaði að læra, sem
hún svo gerði og varð dönsku-
kennari, það átti vel við hana.
Útför Heiðu var mjög falleg og
söngurinn dásamlegur. Ég
þakka Heiðu fyrir allt gott á
árum áður, er við vorum vin-
konur og ég hef alltaf verið
vinkona hennar í huga mínum
og það mun aldrei gleymt
verða, ég hef alltaf fylgst með
veikindum hennar og
dætrunum.
Hörpu þinnar, ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Blessuð sé minning hennar
og megi góður Guð vernda
dætur hennar og fjölskyldur
þeirra.
Sólrún Guðjónsdóttir.