Morgunblaðið - 28.09.2012, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. SEPTEMBER 2012
✝ Agnes DrífaGuðmunds-
dóttir fæddist á
Blönduósi 23. októ-
ber 1970. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 21. sept-
ember 2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guð-
mundur Kr. Theo-
dórsson mjólkur-
fræðingur frá
Blönduósi, f. 14.3. 1931, og Elín
Gréta Grímsdóttir húsmóðir frá
Kollsvík, f. 3.1. 1930. Systkini
Agnesar Drífu eru: 1) María Sig-
ríður skrifstofufulltrúi, f. 1951,
hennar maður er Stefán Þor-
skólaprófi. Hún stundaði nám
við Fjölbrautaskóla Norður-
lands vestra á Sauðárkróki og
lauk þaðan stúdentsprófi vorið
1991. Á námsárunum á Sauð-
árkróki tók hún virkan þátt í fé-
lagsstarfi innan skólans, hennar
áhugamál voru bóklestur, leik-
list og tónlist. Hún tók sér hlé
frá námi og vann á Hótelinu á
Blönduósi árið 1991-1992. Vet-
urinn 1992-1993 stundaði Agnes
Drífa nám við Þroskaþjálfaskóla
Íslands, í skólabyrjun haustið
1993 veiktist hún alvarlega sem
varð til þess að hún fatlaðist og
þurfti verulegan stuðning í 19
ár. Agnes Drífa bjó á sambýli á
Sauðárkróki og stundaði Iðju,
vinnustað fatlaðs fólks, ásamt
því að taka þátt í tómstundahópi
Rauða krossins.
Útför Agnesar Drífu verður
gerð frá Blönduóskirkju í dag,
28. september 2012, og hefst at-
höfnin kl. 15.
valdsson leigubíl-
stjóri, þau eiga þrjú
börn. 2) Stefanía
Theodóra sérkenn-
ari, f. 1953, hennar
maður er Stefán
Gunnarsson húsa-
smiður, þau eiga
fjögur börn. 3)
Gréta Sjöfn verk-
efnisstjóri, f. 1961,
gift Pétri Helga
Stefánssyni útibús-
stjóra, þau eiga fjögur börn. 4)
Theodór Grímur, f. 1966, d.
1988. 5) Hrefna Bára aðstoð-
arleikskólastjóri, f. 1974.
Agnes Drífa ólst upp á
Blönduósi og lauk þaðan grunn-
Elskuleg systir fæðist, gleðin
er tær hjá níu ára stóru systur,
dökkhærð, brosmild og ljúf lítil
stúlka bætist við í systkinahóp-
inn, nú erum við orðin fimm,
gleðin er ósvikin og gaman er
að fá að taka þátt í því að finna
nafn á stúlkuna, Agnes Drífa,
nafnið smellpassaði. Árin liðu
og önnur systir bættist við í
hópinn, mikið fjör á heimilinu
og gaman að vera til. Forrétt-
indi, sér maður seinna meir, að
hafa verið umvafin væntum-
þykju foreldra í stórum systk-
inahópi. Lífið var einfalt á
Blönduósi, sumar með sól og
tjaldútilegum, haustið kom
hægt og hljótt og kartöflur
teknar upp, vetur, snjór og
skóli, vorin ærslasöm, sippað
og boltaleikir, þannig liðu
barnsárin og unglingurinn tók
við. Bækur áttu þá allan hug
Agnesar, lestur alla daga, bæk-
ur út um allt, margar ferðir í
bókasafnið, úr herbergi hennar
á loftinu hljómaði tónlist úr
tækinu, síðhærð dökkhærð
stúlka sat með gítar við hönd
og þá heyrðist sungið af hjart-
ans lyst. Hjómborðið kom síðar
og þá var prófað að láta hljóm-
inn óma. Leiðin lá að heiman,
Fjölbrautaskólinn á Sauðár-
króki varð fyrir valinu og hún
kom sér fyrir á heimavistinni,
árin liðu með skólasystkinum í
leik og starfi, stúdentshúfa á
kollinn með bros á vör og blik í
auga. Hvert skal halda, hvert
verður farið, stefnan sett á
Reykjavík, þar skal nema
þroskaþjálfun og skoða lífið í
höfuðborginni, gaman að vera
til. Lífið er hverfult, snögg
veikindi og varanleg fötlun, lífið
hjá Agnesi Drífu breytist á
augabragði. Við tekur 19 ára
lífsbarátta, nýjar þarfir, aðstoð-
ar þörf allan sólarhringinn, en
enn var tónlistin í uppáhaldi,
helst hlustað á lög frá gamalli
tíð; Villa Vill, Björgvin Hall-
dórs, Geira og kántrýlög, ekki
verra ef lögin voru fjörmikil og
glettin, Kaffibrúsakallarnir og
Laddi skemmdu nú ekki
gleðina. Samvera með fjöl-
skyldunni og heimsóknir á
Húnabrautina til pabba og
mömmu þar sem gott var að
sitja á pallinum á sólríkum dög-
um gáfu gleði í hjarta og bros á
vör. Að leiðarlokum sitja eftir
margar minningar, þakklæti og
trú.
Elskuleg systir:
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Gréta Sjöfn stórasystir.
„Þið eruð bara alveg eins og
tvíburar!“ Já þetta heyrðum við
þegar við vorum litlar stelpur á
Blönduósi. Mamma saumaði
nefnilega alveg eins föt á okk-
ur. En við vorum líka alveg
eins og tvíburar, svo samrýnd-
ar vorum við. Herbergin okkar
voru hlið við hlið og það leið
ekki sá dagur að tónlist hljóm-
aði ekki úr herberginu þínu.
Tónlist átti stóran þátt í þínu
lífi allt fram á síðasta dag. Ég
sit einmitt núna og hlusta á
lögin þín sem þú hafðir yndi af.
Eftir að þú fluttir til Reykja-
víkur í Þroskaþjálfaskólann bjó
ég fyrir norðan og þau voru ófá
símtölin sem við áttum þar sem
ýmislegt var rætt. Það var þá
sem þú veiktist og eftir það
þurftir þú að berjast fyrir þínu
lífi og það var mikið á þig lagt.
Við áttum saman stundir þar
sem við grétum saman og hlóg-
um saman. Það var alltaf gott
að koma til þín í Fellstúnið og
eitt kenndir þú mér; hversu
mikilvæg gleðin er í lífinu. Það
var alltaf svo stutt í brosið þitt
og hláturinn.
Ég veit að nú ertu komin á
góðan stað og Teddi bróðir
mun taka vel á móti þér. Ég
mun hugsa til þín á hverjum
degi, elsku Agnes, og minning-
ar mun ég geyma í hjarta mínu.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíl í friði.
Þín systir
Hrefna Bára.
Elsku frænka, takk kærlega
fyrir allar stundirnar sem við
höfum átt saman. Þær eru mér
ógleymanlegar. Það var alltaf
jafn skemmtilegt og glaðlegt að
koma í heimsókn til þín. Þú
varst alltaf með skemmtilega
tónlist á fóninum og settir upp
þitt fallega bros þegar við
mamma löbbuðum inn til þín.
Það var líka alltaf stutt í hlát-
urinn og húmorinn hjá þér og
tók ég mér það til fyrirmyndar.
Ég gleymi því aldrei þegar við
horfðum saman á Ladda-show-
ið, þá hlógum við svo mikið að
hundurinn á heimilinu var nán-
ast orðinn hræddur við okkur.
Amma hefur oft talað um
það hversu líkar við erum og
þykir mér alltaf jafn vænt um
að heyra það og er ég henni
mjög sammála. Hún segir oft
Agnes við mig þegar við erum
að tala saman og svara ég
henni eins og ekkert sé. Hún
meira að segja áttar sig ekki
alltaf á því og leiðrétti ég hana
aldrei því mér þykir svo vænt
um að hún kalli mig nafninu
þínu. Ég var voða ánægð þegar
amma kláraði grænu peysuna
sem þú varst byrjuð að prjóna
þér. Ég bauðst til að geyma
peysuna svo hún yrði ekki bara
inni í skáp. Ég er búin að vera
dugleg að nota hana enda er
hún svo hlý og notaleg. Ég skal
lofa að passa hana vel.
Ég treysti því að þú eigir
eftir að halda áfram að hlæja
og ég eigi eftir að heyra hlát-
urinn á ný.
Þín frænka,
Helga Sjöfn Pétursdóttir.
Elsku Agnes okkar.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Nú hefur þú kvatt þennan
heim og fengið hvíld frá veik-
indum þínum. Það er sárt að
þurfa að kveðja en það er
ákveðin huggun að eiga góðar
og hlýjar minningar um þig. Þú
varst stóra frænkan okkar
Hofsóss-krakkanna (eins og
amma kallar okkur alltaf) og
það var alltaf svo spennandi að
fá að vera með þér þegar við
vorum í heimsókn hjá ömmu og
afa á Blönduósi. Það var ótrú-
legt hvað þú varst þolinmóð að
leyfa okkur að hanga með þér
þó að við værum mun yngri. Þú
hafðir mikinn áhuga á tónlist
og við nutum þess að hlusta á
þig spila á gítarinn og syngja.
Þú kynntir okkur fyrir Lögum
unga fólksins sem við ósjaldan
hlustuðum á uppi í herberginu
þínu í stóra kassettutækinu
sem þú fékkst í fermingargjöf.
Útgeislun þín var einstök og þú
náðir alltaf að láta öllum líða
vel í kringum þig með húmor
þínum og smitandi hlátri
Með ástarþökk ertu kvödd í hinsta
sinni hér
og hlýhug allra vannstu er fengu að
kynnast þér.
Þín blessuð minning vakir og býr í
vinahjörtum
á brautir okkar stráðir þú, yl og
geislum björtum.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við þökkum fyrir þann tíma
sem við fengum með þér og
minningin um yndislega
frænku lifir áfram hjá okkur.
Guðmundur Jónas,
Jóna Rósa, Elín Gréta
og Gunnar.
Ég á góðar minningar um
Agnesi. Minningar um ham-
ingjusama æsku og þá gæfu að
eiga heiðarlega, glaðlynda og
trygga vinkonu á Blönduósi.
Það var hamingja að vera á
Húnabraut 9 þar sem Agnes og
fjölskylda hennar tóku alltaf á
móti mér með hlýju og opnum
örmum. Leiðir skildi um tíma
en alltaf fylgdumst við hvor
með annarri, hittumst þegar
tækifæri gafst og man ég sér-
staklega eftir sumrinu þegar ég
fermdist, sem var yndislegt.
Leiðir lágu svo saman aftur,
þá vorum við báðar að hefja
nýjan kafla í lífi okkar í
Reykjavík. Ég minnist samveru
þar sem við hlustuðum á tónlist
og létum okkur dreyma um
framtíðina. Skömmu síðar
veiktist Agnes og var henni í
kjölfarið ætlað annað hlutverk í
framtíðinni.
Agnes var björt og góð
manneskja. Full þakklætis og
auðmýktar minnist ég hennar
og þakka góðar stundir. Ég
votta fjölskyldu Agnesar mína
dýpstu samúð.
Alma Lísa Jóhannsdóttir.
Hún fölnaði, bliknaði, fagra rósin
mín,
því frostið var napurt.
Hún hneigði til foldar in blíðu blöðin
sín
við banastríð dapurt.
En guð hana í dauðanum hneigði sér
að hjarta
og himindýrð tindraði um krónuna
bjarta.
Sof, rós mín ró, í djúpri ró.
(Guðmundur Guðmundsson.)
Hún Agnes bekkjarsystir
okkar hefur kvatt þennan heim.
Við yljum okkur við minningar
um góðar stundir með henni er
við sátum á skólabekk í Þroska-
þjálfaskóla Íslands. Mikið
skröfuðum við og hlógum, bak-
aríið á móti skólanum fékk svo
sannarlega að finna fyrir
hlátrasköllunum í okkur.
Agnes var mjög hlédræg
stúlka, en ávallt var þó stutt í
glensið og brosið.
Annar bekkur var okkur erf-
iður fyrir margar sakir en
mesta áfallið dundi yfir er við
misstum þig, Agnesi eins og þú
varst þá. Í kjölfar áfallsins
dvaldir þú á Landspítalanum
og skiptumst við bekkjarsystk-
ini þín á að fara til þín, aldrei
of mörg í einu, til að rausa yfir
þér hvað væri að gerast í
bekknum, þrátt fyrir að þú
svæfir.
Fljótlega fluttir þú aftur á
heimaslóðir, Blönduós þar sem
þú varst á sjúkrahúsi. Við
heimsóttum þig nokkrum sinn-
um þangað og ávallt leitar hug-
urinn til þín er við ferðumst um
bæinn þinn.
Elsku Agnes, nú færðu
hvíldina löngu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þínar bekkjarsystur,
Eyrún, Guðrún Hauks.,
Guðmunda Anna, Inga
Birna og Kristjana.
Ég á góðar minningar um
Agnesi. Minningar um ham-
ingjusama æsku og þá gæfu að
eiga heiðarlega, glaðlynda og
trygga vinkonu á Blönduósi.
Það var hamingja að vera á
Húnabraut 9 þar sem Agnes og
fjölskylda hennar tóku alltaf á
móti mér með hlýju og opnum
örmum. Leiðir skildu um tíma
en alltaf fylgdumst við hvor
með annarri, hittumst þegar
tækifæri gafst og man ég sér-
staklega eftir sumrinu þegar ég
fermdist sem var yndislegt.
Leiðir lágu svo saman aftur, þá
vorum við báðar að hefja nýjan
kafla í lífi okkar, í Reykjavík.
Ég minnist samveru þar sem
við hlustuðum á tónlist og lét-
um okkur dreyma um framtíð-
ina. Skömmu síðar veiktist
Agnes og var henni í kjölfarið
ætlað annað hlutverk í framtíð-
inni.
Agnes var björt og góð
manneskja. Full þakklætis og
auðmýktar minnist ég hennar
og þakka góðar stundir. Ég
votta fjölskyldu Agnesar mína
dýpstu samúð.
Alma Lísa Jóhannsdóttir.
Agnes Drífa
Guðmundsdóttir
Í dag kveð ég tengdaföður
minn Karl G. Sigurbergsson
sem lést þann 11. september eft-
ir stutt veikindi. Meira en 30 ár
eru síðan við Ragnar sonur
þeirra Kalla og Lóu fórum að
stinga saman nefjum og ég fór
að koma á heimili þeirra. Í byrj-
un var ég frekar smeyk við
Kalla, mér fannst hann gefa lítið
af sér, var snöggur í tilsvörum
og oft þurr og þungur. En það
þurfti sinn tíma til að kynnast
honum og þegar því var náð,
kynntist maður sterkum manni
með ríka réttlætiskennd, harð-
duglegum og vel að sér á mörg-
um sviðum.
Hann talaði ekki mikið um sig
eða sín afrek en hann kom svo
sannanlega að mörgu. Þegar
hann starfaði sem skipstjóri var
hann lengi formaður Skipstjóra-
og stýrimannafélagsins, þegar í
land var komið fór hann í póli-
tíkina og sat þrjú kjörtímabil í
bæjarstjórn fyrir Alþýðubanda-
lagið. Síðar eftir að hann settist
í helgan stein var hann í forystu
fyrir Félag eldri borgara á Suð-
urnesjum.
Oft held ég að það hafi reynt
á hann í pólitíkinni, hann ávallt
einn í bæjarstjórn fyrir sinn
Karl G.
Sigurbergsson
✝ Karl Guð-mundsson Sig-
urbergsson fæddist
á Eyri í Fáskrúðs-
firði 16. júlí 1923.
Hann andaðist á
heimili sínu á Suð-
urgötu 26 í Reykja-
nesbæ 11. sept-
ember síðastliðinn.
Útför Karls var
gerð frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju
21. september 2012.
flokk og alltaf í
minnihluta. Hann
var mjög trúr sinni
sannfæringu og
staðfastur á sínu.
Margar góðar
minningar koma
upp, oft komum við
til ykkar Lóu þegar
þið voruð í sum-
arbústað í lok ágúst
þegar berjatíminn
stóð sem hæst.
Mikið var tínt af berjum, sem
notuð voru fram á næsta vor,
söftuð, sultuð eða fryst út á
skyrið eða súrmjólkina.
Minnisstæð er líka ferð sem
við fórum á áttræðisafmælinu
þínu, sjóferð um Breiðafjörð, í
frábæru veðri þar sem siglt var
um fjörðinn og við sáum öll haf-
örn í fyrsta skipti.
Vel lesinn varst þú einnig og
trúaður mjög. Ef dæturnar voru
að spyrja að einhverju eða voru
að sinna heimavinnu úr skólan-
um og svörin voru ekki á hreinu
þá sögðu þær oft: „Hringjum í
Kalla afa, hann veit allt.“ Ís-
lenskt mál var þér líka hugleik-
ið, og ég fékk nú að heyra að það
væri ekki íslenska að segja hæ
og bæ. Svo fórst þú alveg út fyr-
ir þinn vanabundna vettvang og
tókst tvisvar þátt í 10 km hlaupi
í Suðurnesjamaraþoni, kominn
yfir sjötugt.
Undir það síðasta held ég að
veikindin hafi verið verri en þú
vildir vera láta og að þú hafir
gert það sem þú gerðir undir
það síðasta meira af vilja en
mætti. En slíkt var þinn dæmi-
gerði háttur að hlífa þér hvergi.
Ég hugsa til allra góðu stund-
anna sem ég átti með ykkur
Lóu. Með þakklæti kveð ég þig.
Þóra Eyjólfsdóttir.
Við andlát Ólafar Magnús-
dóttur, eða Lóu eins og hún var
kölluð, koma margar góðar
minningar upp í hugann. Það
var árið 1967 sem við hjónin
ásamt tveimur ungum dætrum
fluttum í Árbæjarhverfið sem
þá var í uppbyggingu. Þar
höfðu þau hjónm Ólöf Magn-
úsdóttir og Jónas Eggertsson
byggt sér fallegt hús í Heið-
arbæ 4 ásamt fjórum börnum.
Fljótlega opnuðu þau bókabúð í
lítilli verslunarmiðstöð í hverf-
inu.
Þar sem undirrituð hefur
alltaf verið hrifin af bókum og
tímaritum varð þessi litla versl-
un afar áhugaverð. Eftir því
sem dæturnar urðu eldri laðaði
verslunin þær einnig að sér. Að
lokum herti ég upp hugann og
spurði hvort ég gæti fengið
vinnu hálfan daginn. Jónas
sagðist myndu ræða það við
konu sína.
Það varð til þess að ég vann í
13 ár hjá þessum einstöku hjón-
um á veturna, sem hentaði mér
vel. Þetta varð eitt af gæfu-
sporum lífs míns og fjölskyldu
minnar. Þau hjón voru ólík en
einstök. Við urðum góðir vinir
og áttum ómetanlegar stundir
saman bæði í bókabúðinni og
utan hennar.
Ólöf Magnúsdóttir
✝ Ólöf Magn-úsdóttir (Lóa)
fæddist á Görðum í
Önundarfirði 9.
janúar 1927. Hún
lést á Landakots-
spítala sunnudag-
inn 9. september
2012.
Útför Ólafar fór
fram frá Grens-
áskirkju 18. sept-
ember 2012.
Við fjölskyldan
urðum þeirra vinir
og þegar við fórum
utan var alltaf
öruggt að ef eitt-
hvað yrði að hjá
dætrum okkar
væru Jónas og Lóa
á staðnum tilbúin
að hjálpa. Lóa var
glæsileg kona og
alltaf vel tilhöfð.
Húsmóðir á heims-
klassa bæði í matargerð, hann-
yrðum og heimilishaldi öllu.
Hún prjónaði á okkur hjónin
peysur sem aldrei gleymast og
á heimili okkar eru margir fal-
legir hlutir frá þeim hjónum og
henni eftir að Jónas lést.
Þessir munir bera vitni um
hina einstöku smekkvísi Lóu og
heiðra minninguna um vináttu
þeirra hjóna. Þegar þar að kem-
ur munu dætur okkar og barna-
börn eignast þessa hluti og vita
að við fengum þá að gjöf frá
einstökum vinum okkar. Lóa
var í raun og veru hlédræg og
elskaði fyrst og fremst börnin
sín, barnabörnin og barna-
barnabörnin.
Þau voru gimsteinarnir í lífi
hennar og það sem gaf lífi henn-
ar gildi, ekki síst síðustu árin
þegar heilsan fór að bila. Þegar
ég kom á hennar fallega heimili
síðast var allt jafnglæsilegt og
áður en elsku vinkona mín var
orðin veikburða. Það er mikil
gæfa að hafa átt Lóu að vini og
fyrir það er ég og fjölskylda
mín þakklát. Einlægar samúð-
arkveðjur til barna hennar og
fjölskyldna þeirra frá okkur
Stefáni, Þórunni Elvu, Ragnýju
Þóru og fjölskyldum þeirra.
Guð blessi fjölskyldu Lóu og
gefi þeim styrk.
Árný.