Morgunblaðið - 28.09.2012, Síða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. SEPTEMBER 2012
✝ Ella Sjöfn Ell-ertsdóttir
fæddist í Keflavík
15. maí 1944. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 20. sept-
ember 2012.
Foreldrar Ellu
Sjafnar voru Ásta
Gísladóttir, f. 12.3.
1922, d. 19.2. 2006,
og Ellert Þórarinn
Hannesson, f. 14.11. 1917, d.
13.9. 1963. Systkini Ellu Sjafnar
eru Halldóra Hafdís, f. 14.2.
1939, d. 16.12. 1940, Hafdís, f.
20.9.1941, Grétar Arnar, f. 5.10.
1942, Halldór, f. 5.5. 1947,
Díana, f. 7.8. 1949, og Steinunn,
f. 26.1. 1953.
Ella Sjöfn giftist Ólafi Björg-
vinssyni, f. 22.10. 1942. Hann er
sonur hjónanna Bergþóru Ólafs-
dóttur, f. 12.11. 1923, og Björg-
vins Ingimundarsonar, f. 25.1.
1917, d. 25.2. 2001. Ella Sjöfn og
þau þrjú börn: Sindra, Söndru
Lind og Guðnýju Kristínu. 5)
Harpa, f. 25.9. 1971, gift Þor-
steini Eyjólfssyni og eiga þau
tvö börn: Guðrúnu og Heiðrúnu
Sjöfn.
Ella Sjöfn ólst upp í Keflavík
og lauk þar gagnfræðaprófi.
Hún kynntist Óla sínum ung að
árum og hófu þau búskap á
Kirkjuteigi í Keflavík í lítilli
risíbúð. Þar eignuðust þau tvö
elstu börnin sín, þau byggðu
húsið sitt á Sunnubraut 5 í Garði
og fluttu þangað í desember
1963 og bjuggu þar alla tíð. Ella
Sjöfn var myndarleg, listfeng og
skapandi í öllu sem hún tók sér
fyrir hendur og bar heimilið og
hennar nánasta umhverfi þess
glöggt merki. Börn og barna-
börn ásamt langömmubörnum
voru henni sem gersemi og var
hún dugleg að hrósa þeim í hví-
vetna. Hún vann við ýmis störf,
hjá Þroskahjálp á Suðurnesjum,
afgreiðslu í sjoppunni hjá Ingi-
björgu og í eldhúsinu á Garð-
vangi í Garði. Hún tók virkan
þátt í félagslífinu í Garðinum,
var m.a. í Kvenfélaginu Gefn.
Útför Ellu Sjafnar fer fram í
Útskálakirkju í dag, 28. sept-
ember 2012, kl. 15.
Ólafur eiga fimm
börn: 1) Bergþóra,
f. 16.8. 1961, gift
Arnari Karlssyni
og eiga þau þrjú
börn: Ólaf, Ellu
Sjöfn og Ágúst
Karl. Barnabörn
Bergþóru og Arn-
ars eru: Arnar
Smári, Bergþóra
og Kristbjörg
Katla. 2) Ellert
Þórarinn, f. 7.7. 1963, giftur
Jónu Björgu Antonsdóttur og
eiga þau eitt barn: Anton. 3)
Arnbjörg, f. 29.9. 1965, gift
Guðjóni Magnúsi Axelssyni og
eiga þau fimm börn: Ólöfu
Steinunni, Aniku Rós, Elsu
Björk, Guðjón Þorberg og Elvar
Snæ. Barnabörn Arnbjargar og
Guðjóns eru: Elvar, Róbert
Logi, Eiður Daði, Sunneva Dís,
Agnes Birna og Sölvi Steinn. 4)
Linda, f. 30.9. 1970, í sambúð
með Þresti Ástþórssyni og eiga
Ég varð þeirra gæfu aðnjót-
andi að eignast yndislega móður
sem nú er fallin frá og er hennar
sárt saknað. Í dag kveð ég elsku-
lega móður mína og þakka fyrir
allar þær lífsins gjafir sem hún
færði mér, og held ég áfram með
þær að leiðarljósi inn í framtíð-
ina. Minning hennar lifir.
Ég man það elsku mamma mín
hve mild var höndin þín.
Að koma upp í kjöltu þér
var kærust óskin mín.
Þá söngst þú við mig lítið lag
þín ljúfa rödd og værð.
Ó, elsku góða mamma mín,
þín minning er svo kær.
Ég sofnaði við sönginn þinn
í sælli aftanró.
Og varir kysstu vanga minn
það var mín hjartans fró.
Er vaknaði ég af værum blund
var þá nóttin fjær.
Ó, elsku góða mamma mín,
þín minning er svo kær.
Og ennþá hljómar röddin þín
svo ríkt í hjarta mér.
Er nóttin kemur dagur dvín
í draumi ég er hjá þér.
Þá syngur þú mitt litla lag
þín ljúfa rödd og værð.
Ó, elsku hjartans mamma mín,
þín minning er svo kær.
(Jenni Jóns)
Blessuð sé minning þín, elsku
mamma mín.
Þinn sonur,
Ellert Þórarinn.
Elsku mamma mín, með sorg
og söknuð í hjarta mínu er ég
samt full þakklætis og langar að
kveðja þig með þessum fallegu
ljóðum:
Þú varst alltaf svo góð við mig,
ég fékk athygli þína óskipta,
þú lifðir fyrir mig,
hlustaðir á mig,
talaðir við mig,
leiðbeindir mér,
lékst við mig,
sýndir mér þolinmæði,
agaðir mig í kærleika,
sagðir mér sögur,
fræddir mig
og baðst með mér.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þótt móðir mín
sé nú aðeins minningin ein
mun ég ávallt minnast hennar
með glöðu geði
og dýpstu virðingu,
hugheilu þakklæti
og hjartans hlýju,
fyrir allt og allt.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Elsku mamma mín, mér þótti
svo undur vænt um þig og á eftir
að sakna þín mikið. Megi Guðs
englar varðveita þig.
Þín dóttir,
Linda.
Elskuleg móðir mín Ella
Sjöfn Ellertsdóttir er látin eftir
erfið veikindi, hún kvaddi þenn-
an heim 20. september sl. Ég er
þakklát fyrir öll árin sem ég átti
með henni, hún kenndi mér svo
margt og bar ætíð hag minn fyr-
ir brjósti. Minningarnar streyma
fram, mamma við saumavélina
að sauma föt á okkur systkinin,
kallar á mig að máta og setur
títuprjóna til að máta flíkina á
mig. Hún var alltaf að og allt lék
í höndunum á henni, ég sá mér
leik á borði að sleppa við handa-
vinnuna í grunnskólanum og gat
alltaf platað hana til að klára
hálfunnu verkin mín.
Eitt af því sem hún hafði
mjög gaman af var að hugsa um
garðinn sinn, sáði alltaf fyrir
sumarblómum á vorin og var
morgunfrúin í uppáhaldi hjá
henni. Seinna byggði pabbi gróð-
urhús, þar undi hún sér vel með
öllum blómunum sínum. Sólin
var ofarlega á lista hjá henni, sat
í sólbaði hvar sem færi gafst í
skjóli og man ég eftir að hafa
verið send á hjólinu niður í fjöru
með flösku til að fylla af sjó til
að bera á sig og fá meiri lit.
Mamma vann ekki mikið utan
heimilis en ég minnist þess þeg-
ar hún vann hjá Þroskahjálp á
Suðurnesjum hvað henni þótti
vænt um börnin þar og þeim um
hana. Mamma var ákveðin og
vissi hvað hún vildi, það tók ekki
langan tíma að velja hlutina
hvort sem það var eitthvað fyrir
heimilið eða fyrir hana sjálfa,
engin valkvíði þar á bæ. Það
breyttist ekki hjá henni þótt hún
hafi átt við erfið veikindi að
stríða seinustu árin. Mamma var
félagslynd og naut sín vel þegar
margt fólk var í kringum hana,
hún var stolt af fjölskyldu sinni
og fór ekki leynt með það. Hún
var dugleg að hrósa og sjá það
jákvæða í öllum.
Veikindi mömmu versnuðu
smám saman undanfarin ár og
að lokum gat hún ekki verið
heima og fór á Garðvang í byrj-
un árs. Á Garðvangi átti hún fal-
legt herbergi sem hún var
ánægð með, starfsfólkið hugsaði
vel um hana og leið henni í alla
staði vel þar. Þar var ómetanlegt
fyrir fjölskylduna að vita af
henni á slíkum stað. Ég minnist
hennar með miklu þakklæti og
veit að hún er á góðum stað þar
sem hún er laus við þjáningar.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(23. Davíðssálmur)
Elsku pabbi, þú stóðst eins og
klettur við hlið mömmu alla tíð.
Ég bið algóðan Guð að vaka yfir
þér og okkur öllum á þessum
erfiða tíma.
Þín dóttir,
Harpa.
Það eru þrír áratugir síðan ég
varð svo lánsöm að kynnast
tengdamóður minni, henni
Diddu. Við áttum svo margar
góðar stundir saman, þar sem
við spjölluðum um lífið og til-
veruna, drukkum kaffi úr spari-
bollunum, eða vatn úr kristals-
glösum.
Því þótt örlögin í lífi Diddu
hafi orðið til þess að hún gat
ekki gert allt sem hugurinn
stefndi að, þá naut hún lífsins.
Hún var engin venjuleg kona,
heldur var hún sú sem dansaði
mest, söng hátt og hló mikið.
Það var alltaf líf og fjör í kring
um Diddu. Hún var alveg ein-
stök kona, afskaplega myndar-
leg og viljasterk.
Og þótt lífið hafi ekki alltaf
verið dans á rósum kvartaði hún
aldrei yfir sínum högum né hall-
mælti nokkrum manni.
Þetta var einstaklega listræn
kona og var öllum stundum að
sauma, prjóna og mála. Það eru
ótal fallegir hlutir til eftir hana
og má þá ekki gleyma að nefna
steinakallana sætu, sem gerðu
mikla lukku.
Snyrtimennska var Diddu í
blóð borin og naut hún þess að
nostra við heimilið, sumarbú-
staðinn og garðinn. Allt bar þess
glöggt merki að Didda hefði ver-
ið á ferðinni. Allt varð nú að líta
vel út.
Lífsstarf tengdamóður minn-
ar er mikið og uppskeran ríku-
leg í glæsilegri og öflugri fjöl-
skyldu.
Aðstandendum öllum votta ég
samúð mína og megi Guð vera
með þér Óli minn.
Þú komst inn í tilveru mína og færðir
mér reynslu úr lífi þínu sem auðgaði
líf mitt. (Helen Exley.)
Þín tengdadóttir,
Jóna Björg.
Hún Ella Sjöfn tengdamóðir
mín er dáin. Allt í einu myndast
stórt skarð í þessa samheldnu
fjölskyldu. En það er einmitt
þessi samheldni sem hefur hjálp-
að okkur í sorginni, geta verið
saman inni á Sunnubraut, talað
saman, grátið saman og haldið
hvert utan um annað. Eftir sitja
góðar minningar og þakklæti
fyrir að hafa fengið að verða
samferða og kynnast þessari
lífsglöðu konu sem hún Didda
var. Alltaf brosandi og vildi helst
hafa allan hópinn sinn saman
uppi í bústað eða heima á
Sunnubrautinni og allir í góðu
skapi. Takk fyrir þá ást og um-
hyggju sem þú sýndir okkur
Bessý. Takk fyrir þann tíma sem
börnin okkar áttu með þér því að
alltaf voru dyrnar á Sunnubraut-
inni opnar fyrir þeim. Elsku
Didda, takk fyrir allt.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna,
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða
anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa,
og eykur þeirra afl og trú,
en það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
(Davíð Stef.)
Elsku Óli minn, missir þinn er
mikill, megi góður Guð styrkja
þig í sorginni.
Hvíldu í friði, elsku tengda-
mamma. Þú varst einstök.
Kveðja,
Arnar.
Elsku Ella amma mín, það er
erfitt að hugsa til þess að þú sért
farin frá okkur öllum. Minningin
um þig lifir og mun ég hugsa um
margt fallegt og gott þegar ég
hugsa til þín. Þegar við syst-
urnar komum í heimsókn til þín
varstu svo ánægð að sjá okkur
og faðmaðir okkur að þér. Þú
sparaðir ekki fallegu orðin í okk-
ar garð og spurðir oftar en ekki
hvaða stráka við værum að hitta
og hvort þeir væru yfir höfuð
nógu góðir fyrir okkur. Þú hugs-
aðir alltaf vel til allra.
Minningarnar streyma fram,
allar bústaðaferðirnar og sam-
verustundirnar á Sunnubraut-
inni. Gaman var að koma í heim-
sókn til ykkar afa, þú gafst
okkur systrum alltaf ís úr stóru
frystikistunni ykkar og var það
afar kærkomið. Það var líka
gaman að skoða alla steinakall-
ana þína og föndurdótið þitt. Þú
varst svo flink í höndunum og
gerðir fallega hluti.
Hvíldu í friði elsku amma, ég
veit að þú passar upp á okkur
öll.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín
Guðrún.
Elsku amma mín, ég get ekki
hugsað mér að þú sért farin frá
okkur. Það eru svo margar
minningar sem ég á um þig og
er ég mjög þakklát fyrir að hafa
átt þig sem ömmu. Sóldýrkun
var okkar sameiginlega áhuga-
mál og kenndir þú mér margar
góðar aðferðir til að fá sem
mestan lit, þar á meðal að bera á
mig smjör. Alltaf var gaman að
koma til þín og spjalla um hitt
og þetta en yfirleitt vildir þú
frekar taka rúnt, fara í búðir og
á kaffihús. Þér fannst gaman að
fara út úr húsi og gera einhvað
skemmtilegt, þú varst mikil fé-
lagsvera og vildir öllum gott og
ekki vantaði það hjá þér að
hrósa fólki. Þú varst alltaf svo
góð við mig og munt alltaf eiga
stóran stað í hjarta mínu.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
(Hugrún)
Ég kveð þig amma mín með
djúpum söknuði, en minning þín
lifir með mér.
Þín
Heiðrún Sjöfn (Sjöbba litla).
Elsku Didda. Fáein orð að
loknum jarðlífskafla þínum.
Ég minnist þín sem glæsilegr-
ar konu sem hann bróðir minn
sótti inn í Keflavík. Þið byrjuðuð
að búa inni í Keflavík í litilli risí-
búð á Kirkjuveginum og þar
fæddist ykkar fyrsta barn, hún
Bergþóra. Ekki voruð þið lengi á
Kirkjuveginum því þið keyptuð
grunn að húsi úti í Garði þar
sem þið bjugguð alla tíð. Húsið
var byggt af miklum dugnaði og
reis það á ótrúlega skömmum
tíma. Meðan á þessu stóð gast
þú, Didda mín, verið múrari,
málari og allt mögulegt þar á
milli. Allt var snurfusað og gert
fínt bæði úti og inni. Fljótlaga
var gerður fallegur garður í
kringum húsið, sem mér fannst
vera fallegasti heimilisgarðurinn
í Garðinum og er hann það
kannski enn. Þar áttir þú marg-
ar ánægjustundir við blómarækt
og allt það sem að fallegum
garði snýr.
Það var sama hvað þú tókst
þér fyrir hendur, allt var ein-
staklega fallegt og smekklegt,
hvort sem þú saumaðir fötin á
börnin og sjálfa þig eða aðra
hluti til að nota eða prýða heim-
ilið. Allt bar vitni um hvað þú
hafðir gott auga fyrir því sem
var fallegt.
En sjúkdómurinn fór verulega
að versna um miðjan aldur og
hefti getu þína til svo margs sem
þú áður hafðir svo mikla ánægju
af. En þú gafst ekki upp því í
mörg ár hefur þú, ef til vill
meira af vilja en mætti, unnið
með eldri borgurum í Auðar-
stofu því félagsskapurinn með
konunum og föndrið veitti þér
mikla ánægju.
Nú þegar þessum kafla er lok-
ið hjá þér veit ég að nýr er að
hefjast. Þú ert sloppin úr þínum
veika líkama og farin að kíkja á
nýja heima.
Innilegar samúðarkveðjur
elsku Óli, Bergþóra, Elli, Adda,
Linda og Harpa og fjölskyldur.
Hafðu þökk fyrir góð kynni.
Þín mágkona,
Anna.
Í dag kveðjum við góða vin-
konu okkar, Ellu Sjöfn Ellerts-
dóttur, eða Diddu eins og hún
var alltaf kölluð af sínum vinum
og vandamönnum. Didda var úr
Keflavík og ung hitti hún Óla
sinn sem var úr Garðinum. Með
þeim tókust ástir og þau byrjuðu
ung að búa og byggðu sér ein-
býlishúsið á Sunnubraut 5 í
Garði. Þau voru mjög fallegt
par. Okkar kynni hófust í kring-
um 1963/1964 þegar við vorum
allar ungar, fallegar og í blóma
lífsins, önnum kafnar við heim-
ilisstörf og barnauppeldi enda
eigum við allar börn á svipuðum
aldri. Í þá daga vorum við ekki
mikið að vinna „úti“ á hinum al-
menna vinnumarkaði og þess
vegna gátum við hist öðru hvoru
í kaffi hjá hvor annarri með
börnin svona fyrstu árin.
En þetta varð til þess að við
stofnuðum með okkur sauma-
klúbb þar sem við hittumst mán-
aðarlega, á fimmtudögum, og þá
var nú tekið til höndunum og
handavinnunni gerð góð skil.
Þetta voru skemmtilegir og líf-
legir tímar og engin lognmolla í
kringum okkur. Við vildum endi-
lega hafa eitthvert heiti á
saumaklúbbnum og eftir miklar
bollaleggingar fékk hann heitið
„Kúluklúbburinn“. Ástæðan aug-
ljós þegar haft er í huga að það
var alltaf einhver okkar með vel
stóra magakúlu! Já, við vorum
duglegar að fjölga mannkyninu!
En lífið var ekki bara bleiu-
skipti og barnaþras. Því í þá
daga var oft skemmtanalíf í
Garðinum, hjónaböll, og árshá-
tíðir sem félagasamtök sáu um
og við létum okkur yfirleitt ekki
vanta enda þótti okkur afskap-
lega gaman að dansa og nutum
þess að fara út á „lífið“. Við vor-
um líka stórhuga, fórum til
Reykjavíkur og gistum á hóteli
yfir helgi og nutum skemmtiat-
riða og kvöldverðar þar. Þetta
voru eftirminnilegar helgar og
oft voru þær rifjaðar upp er við
hittumst síðar meir og þá mikið
hlegið.
Um tíma hættum við vinkon-
urnar að hittast þetta reglulega
og kom margt til, börnin stækk-
uðu, við fórum að vinna úti og
nóg annað að gera. En fyrir
nokkrum árum bárum við gæfu
til að endurnýja samveru okkar
og höfum við síðan hist öðru
hvoru og þá ávallt orðið miklir
fagnaðarfundir. Síðast hittumst
við nú í vor.
Diddu var margt til lista lagt.
Hún saumaði allt á sig og börnin
sín og var bæði fljót- og vand-
virk. Hún prjónaði líka mikið og
saumaði út.
Didda hefur ekki gengið heil
til skógar í mörg ár en aldrei
heyrðum við hana kvarta. Elsku
vinkona, nú hefur þú fengið
hvíldina. Við stöllurnar þökkum
þér samfylgdina og góð kynni og
biðjum Guð að blessa eiginmann
þinn, börn, ömmu- og lang-
ömmubörn.
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(Kristján Hreinsson.)
Hvíl í friði.
Stöllurnar í „Kúluklúbbnum“
Soffía, Jenný, Kristín, Sig-
urjóna, Loftveig og Sylvía.
Ella Sjöfn
Ellertsdóttir