Morgunblaðið - Sunnudagur - 04.11.2012, Side 45

öngum þeirra var hinum vísu mönnum álfunnar ljóst
að efnahagslegur talnagrundvöllur aðgerðanna yrði
að vera traustur. Þríeykinu var falið að sjá um þann
þátt. Niðurstaða þess var sú, að miðað við aðgerðapl-
anið yrði samdráttur efnahagslífsins í Grikklandi
2,6% árið 2010. Það myndi síðan vaxa um 1,1% árið
2011 og um önnur 2,1% árið 2012. Hagvaxtarfrávikið
umrædda á Íslandi árið 2004 varð hreinn barna-
leikur hjá Grikklandsfárinu í fráviki. Efnahags-
samdrátturinn í Grikklandi 2010 varð mínus 4,5 en
ekki mínus 2,6. Það varð ekki vöxtur um 1,1% árið
2011 eins og byggt var á heldur hélt samdrátturinn
áfram og varð á því ári 6,9% og nú er gert ráð fyrir
að samdráttur verði 6,5% á þessu ári í stað 2,1%
vaxtar og enn verði samdráttur um 4,5% á næsta ári.
Samanlagt og með samlegðaráhrifum eru þessar
skekkjur óhugnanlegar í efnahagslegum skilningi.
Reiknimeistararnir og hagfræðingarnir hjá hinum
miklu stofnunum þríeykisins virðast ekki síður upp-
litsdjarfir nú en áður og vísa brattir til frávika og af-
brigða, sem hafi verið ófyrirsjánleg og auk þess
benda þeir á fjölda fyrirvara sem finna megi víða í
spáritum þeirra. En það er ekki mikil huggun fyrir
Grikki í harmi þeirra. Því eftir þessari spágerð var
farið eins og Guð hefði sjálfur gert hana, enda mun-
aði ekki miklu í huga sanntrúaðra í ESB. Grikkir
voru möglandi og bölvandi látnir marsera í gegnum
hreinsunareldinn, og undir honum var einmitt kynt
með haugum eldsmatar sem spáskýrslur þríeykisins
voru drýgsti hlutinn af. Fyrrverandi aðstoðarfor-
stjóri AGS sagði í vikunni að ekki hefði verið viðráð-
anlegt að gera vitræna spá vegna þess geðveik-
isástands sem verið hafði í Grikklandi. En svo vill til
að grískar spár, gerðar í geggjuninni miðri, fóru
miklum mun nær um raunveruleikann en plögg hins
alvitra og allsráðandi þríeykis. Og það skorti heldur
ekki viðvaranir um að þessi eina aðferð sem evru-
landi í ógöngum stendur til boða, „gervigengisfell-
ingarleið“ niðurskrúfaðs efnahagslífs, myndi hafa
þær afleiðingar sem urðu.
Sanntrúaðir efast aldrei
Sumir virðast trúa því að takist með blekkingum og
hótunum að þvinga Ísland inn í Evrópusambandið og
síðar að gera evruna að þjóðarmynt Íslands, sem
landið hefði samkvæmt gildandi reglum um myntina
ekki heimild til að segja sig frá upp frá því, verði all-
ur vandi Íslands úr sögunni. Sjálfsagt hafa þeir sömu
á hinn bóginn ekki mikla trú á því að tekist hafi að
flytja álfastein með „manni og mús“, ef nota má það
um álfa, heim í túngarð Árna Johnsens í Eyjum. Og
það er ekkert athugavert við að hafa nokkrar efa-
semdir um þann búferlaflutning. Enn hefur þó ekk-
ert handfast komið fram sem tekur af allan vafa um
að álfarnir hafi orðið eftir þegar grjótið fór eða sá
stóri steinn hafi verið álfum með öllu óviðkomandi
eða hitt að álfar séu örugglega ekki til. Það gerir
þeim sem vilja trúa sjálfsagt þægilegra að standa
keikir í sinni trú.
En um evruna er annað uppi. Efnahagsleg örlög
fjölmargra þjóða á undanförnum árum sýna svo ekki
verður um villst að ófært er að ætla sjálfstæðum
þjóðum, og um margt ólíkum að auki, þótt á einu
svæði séu, að lifa við eina og sömu mynt, án þess að
upp úr sjóði. Annars staðar en á Íslandi er ekki leng-
ur um þessar staðreyndir deilt. Þess vegna segja
menn, sem búa sunnan við miðju alheimsins, að að-
eins séu tveir kostir til. Annað hvort verði þjóðirnar
að hverfa til eigin myntar, eða afsala sér fjárhags-
legu fullveldi til miðstýrðs ofurríkis með höf-
uðstöðvar í Brussel. Þeir sem „trúa á evruna“ þar
syðra og vilja tryggja tilurð hennar og hinir sem vilja
halda í þann hluta fullveldis, sem enn er eftir hjá ein-
stökum ESB-löndum, eru sammála um þessar for-
sendur. Það er bara á jarðarmiðjunni sjálfri, hér á
Íslandi, sem tiltekinn hópur sér andstæðinga í
hverju horni, en þó engan sem þeir hata og óttast
eins og staðreyndirnar. En sagan sýnir að jafnvel
hinir bardagafúsustu hafa staðreyndirnar aldrei
undir, hversu illa sem þeir láta. Það er hægt að ham-
ast á þeim, en þær fara ekki.
Morgunblaðið/RAX
4.11. 2012 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 45